Νέα έρευνα ενός ανώτερου συνεργάτη της Σχολής Wharton, έρχεται να ανατρέψει τη λαϊκή σοφία που υποστηρίζει ότι ο πλούτος δεν φέρνει την ευτυχία. Κι αυτό γιατί η έρευνα αυτή διαπιστώνει ότι στην πραγματικότητα ο πλούτος δεν φέρνει λιγότερη ευτυχία, ακόμα και όταν τα εισοδήματα φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη.
Ο Μάθιου Κίλινγκσγουορθ, ο οποίος μελετά τα αίτια της ανθρώπινης ευτυχίας, διαπίστωσε ότι «τόσο οι εκατομμυριούχοι όσο και οι δισεκατομμυριούχοι είναι σημαντικά πιο ευτυχισμένοι από τους ανθρώπους που κερδίζουν πάνω από 500.000 δολάρια ετησίως», σε μια επικαιροποίηση μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε πέρυσι.
«Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η θετική συσχέτιση μεταξύ χρημάτων και ευτυχίας συνεχίζεται ακόμα και σε πολύ υψηλά εισοδήματα», δήλωσε ο Κίλινγκσγουορθ.
Πέρυσι, ο Κίλινγκσγουορθ συμμετείχε σε ομάδα επιστημόνων, μεταξύ των οποίων και ο αείμνηστος ψυχολόγος Ντάνιελ Κάνεμαν, που δημοσίευσε μια μελέτη που αμφισβήτησε διάσημη εργασία του 2010 από τον Κάνεμαν και τον οικονομολόγο Άνγκους Ντίτον. Η μελέτη αυτή έλεγε ότι η ευτυχία τείνει να αυξάνεται σε ανάλογη σχέση με τα εισοδήματα μέχρι περίπου 60.000 έως 90.000 δολάρια ετησίως.
Η νέα έρευνα, την οποία δημοσιεύει ο ίδιος ο Κίλινγκσγουορθ, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι με καθαρή περιουσία εκατομμυρίων ή δισεκατομμυρίων ανέφεραν μια μέση βαθμολογία ικανοποίησης από τη ζωή μεταξύ 5,5 και 6 με «άριστα το 7, σε σύγκριση με μια βαθμολογία περίπου 4,6/7 για όσους κερδίζουν περίπου 100.000 δολάρια το χρόνο και λίγο πάνω από 4/7 για όσους κερδίζουν περίπου 15.000 έως 30.000 δολάρια το χρόνο.
«Τα επίπεδα ευτυχίας των πλουσιότερων εισοδηματικών ομάδων είναι σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερα από αυτά των μεσαίων και των χαμηλών εισοδηματικών ομάδων», δήλωσε ο Κίλινγκσγουορθ.
Τα ευρήματα προέκυψαν συνδυάζοντας δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν στην προηγούμενη έρευνα του Κίλινγκσγουορθ (μια μελέτη του 2018 σε 4.000 άτομα με μέσο πλούτο από 3 έως 8 εκατομμύρια δολάρια από 17 χώρες) και μια έρευνα του 1985 στη λίστα Forbes με τους πλουσιότερους Αμερικανούς. Οι προηγούμενες μελέτες έθεσαν «σχεδόν πανομοιότυπες» ερωτήσεις με αυτές του Κίλινγκσγουορθ, με τα άτομα να καλούνται να αξιολογήσουν τον βαθμό στον οποίο είναι «ικανοποιημένα» από τη ζωή τους.