Ι. Η απόφαση είναι τελειωτική. Οι ομολογιούχοι των οποίων η Ελλάς δεν εξόφλησε τα ομόλογα, μένουν απλήρωτοι. Δεν αποζημιώνονται.
Γράφει ο Γ.Κ. Στεφανάκης
ΙΙ. Υπήρξε, όμως, ευρωπαϊκό πασίγνωστο. Η Ελλάς, ανέκαθεν, δανείζεται για να καλύπτει ελλείμματα.
● Διαθέτει, προς τούτο, ομόλογά της.
● Εκεί προβλέπεται και η περίπτωση της αδυναμίας της χώρας προς εξόφληση. Τότε, καλούνται σε συνέλευση οι ομολογιούχοι. Οι ίδιοι αποφασίζουν για την ολική ή μερική άφεση του ελληνικού χρέους.
ΙΙΙ. Κατά την τελευταία ελληνική πτώχευση οι Ευρωπαϊκές Αρχές επέβαλαν – αναδρομικά – υποχρεωτική μείωση του λαβείν των ομολογιούχων.
Κυριάρχησε η αντίληψη ότι η πτώχευση της χώρας εκμηδένισε την αξία των τίτλων. Επομένως η αναγκαστική μείωση της ονομαστικής αξίας των ομολόγων, νόμιμη ή όχι, δεν επέφερε, πάντως, βλάβη στους δικαιούχους (!!!).
ΙV. Πρόκειται για άθλια ταχυδακτυλουργία. Μεταφέρει τις συνέπειες της μη πληρωμής από τον υπόχρεο στον δανειστή (!!!).
V. Τέτοιες μεθοδεύσεις πλήττουν την σοβαρότητα της Ένωσης.
●● Η τελευταία αυτοπυροβολείται ανοήτως.
VI. Το € απέτυχε ως σημαντικό αποταμιευτικό νόμισμα. Το $ συνεχίζει να κρατά σκήπτρα.
●●● Με τεχνάσματα και λαθροχειρίες δεν πετυχαίνεται εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία: ούτε της Ε.Ε., ούτε και του νομίσματός της.