Αν και ο πλούτος μπορεί να φέρει μαζί του κάποια αντισυμβατικά προβλήματα, τα περισσότερα θέματα που αντιμετωπίζουν οι πλούσιοι μπορεί να είναι πιο εσωτερικά από όσο νομίζουμε.
Σύμφωνα με θεραπευτές με τους οποίους μίλησε το CNBC, τις περισσότερες φορές οι πάμπλουτοι παλεύουν μεταξύ άλλων με συναισθήματα απομόνωσης, κατάθλιψης και παράνοιας – ένα φάσμα συναισθημάτων που τείνουν να μοιράζονται και πολλοί άλλοι.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν πώς οι πλούσιοι άνθρωποι μπορούν να έχουν προβλήματα. Απορρίπτουν τις ανησυχίες των πλουσίων για την ψυχική τους υγεία ως ασήμαντες και μειωμένης σημασίας», δήλωσε στο CNBC ο Πολ Χοκεμέιερ, κλινικός ψυχοθεραπευτής.
Ένα κορυφαίο πρόβλημα από το οποίο υποφέρουν οι πελάτες του Χοκεμέιερ είναι η χρόνια απομόνωση.
«Οι υπερπλούσιοι συχνά δεν μπορούν να είναι απόλυτα σίγουροι αν οι άνθρωποι «τους συμπαθούν γι’ αυτό που είναι ή γι’ αυτό που έχουν», δήλωσε ο ιδρυτής της κλινικής Ντρέισον Μιούζ.
Σημείωσε ότι συχνά αντιμετωπίζουν συναισθήματα, όπως θλίψη, τραύμα, απώλειες και δύσκολες σχέσεις, «αλλά εκτός από αυτά, πίεση για το πώς ξοδεύονται τα χρήματα και ποιον να εμπιστευτούν».
«Ο πλούτος μπορεί να είναι αρκετά απομονωτικός … μερικές φορές όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω σου για να δουν τι κάνεις με τα χρήματά σου», είπε, σημειώνοντας ότι ορισμένοι πελάτες «αντιμετωπίζουν την πίεση για το πώς ελπίζουν να τους θυμούνται και πού πρέπει να πάνε τα χρήματα – είτε πρόκειται για επενδύσεις, είτε για φιλανθρωπία, είτε για δημιουργία κληρονομιάς».
«Ο πλούτος μπορεί να κάνει τους ανθρώπους γύρω από τους υπερπλούσιους να τους βλέπουν ως αντικείμενα», παρατήρησε ο Χοκεμέιερ.
«Οι πλούσιοι τείνουν να έχουν υψηλότερο κοινωνικό κύρος και όσοι ζουν σε μειωμένες καταστάσεις εξουσίας συχνά έλκονται από αυτούς. Οι τελευταίοι μπορεί να βλέπουν τους πλούσιους ως τρόπο να ανέβουν σε πιο ισχυρές θέσεις», είπε.
Ο ψυχοθεραπευτής μοιράστηκε ότι οι πελάτες του συχνά «βομβαρδίζονται» από μια ατελείωτη ροή αιτημάτων.
Υπάρχει επίσης μια διαφορά μεταξύ εκείνων που κέρδισαν τον πλούτο τους σε σύγκριση με εκείνους που τον κληρονόμησαν ή βρέθηκαν ξαφνικά με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.
«Οι άνθρωποι που έγιναν πλούσιοι ως αποτέλεσμα των δικών τους επιτευγμάτων έχουν αυτό που είναι γνωστό ως «ισχυρή εσωτερική θέση ελέγχου»», δήλωσε ο Χοκεμέιερ. «Αισθάνονται υπεύθυνοι για την πορεία της ζωής τους και είναι σίγουροι για την ικανότητά τους να ξανακερδίσουν χρήματα σε περίπτωση που τα χάσουν».
«Αντίθετα, όσοι αποκτούν ξαφνικά πλούτο -είτε μέσω κληρονομιάς είτε μέσω πώλησης μιας επιχείρησης- μπορεί να δυσκολευτούν να προσαρμοστούν στη νέα τους καταναλωτική δύναμη, στο καθεστώς και στις συνθήκες», δήλωσε ο ίδιος. «Είναι επίσης λιγότερο σίγουροι για τον χειρισμό και τη διατήρηση του πλούτου τους».
Η ξαφνική εισροή πλούτου μπορεί συχνά να οδηγήσει σε προκλήσεις υπαρξιακής ταυτότητας και σε πιέσεις στις σχέσεις», δήλωσε η Φάλκσον.
«Ο πλούτος δεν μας απαλλάσσει τις ανθρώπινες ανάγκες μας. Και το να βρίσκει κανείς νόημα και σκοπό στη ζωή του, είναι πολύ σημαντικές ανάγκες».