Να εξηγηθούμε: Μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εννοούμε ένα κόμμα που μπορεί πάρει την κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές και να κυβερνήσει αποτελεσματικά υπέρ της χώρας -με τις προοδευτικές αρχές Δημοκρατικής παράταξης; Ή για έναν «αριστερό πόλο» όπως διατείνονται κάποια στελέχη του;
Του Γιώργου Λακόπουλου Η επιδίωξη της επιστροφής βασίζεται σε δυο άξονες: Ο ένας είναι οι πολιτικές θέσεις, όπως προκύπτουν από το ιδεολογικό πλαίσιο του κόμματος, οι στόχοι που θέτει για τη χώρα και το πρόγραμμά του, που ορίζει ποιους εκφράζει.
Η αναμέτρηση με τη ΝΔ στην κάλπη θα γίνει επί των προγραμμάτων, αλλά και επί των προσώπων. Η πολιτική ανωτερότητα του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι προφανής. Από εκεί και κάτω όμως τα πράγματα αλλάζουν.
Ως εν δυνάμει φορέας της λαϊκής εντολής για προοδευτική διακυβέρνηση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , πρέπει να παρουσιάσει και τους πιθανούς συνεργάτες του στην κυβέρνησή του. Πριν από τις εκλογές. Γουρούνι στο σακί δεν αγοράζει κανείς.
Εδώ ας μην βάζουμε το κεφάλι στην άμμο. Το πολιτικό προσωπικό που στελεχώνει σήμερα τα όργανα του κόμματος, από τα οποίο θα προκύψει κατά κύριο λόγο η μέλλουσα κυβέρνησή του πάσχει.
Όχι όσο προπαγανδίζουν οι αντίπαλοί του- αλλά σε κάθε περίπτωση υπάρχει υστέρηση στελεχών. Πολλοί διακρίνονται για την εντιμότητα και τις καλές προθέσεις τους. Είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή συνθήκη για να κυβερνηθεί μια χώρα.
Το προφίλ κάθε στελέχους ξεχωριστά θα αξιολογηθεί από τους πολίτες σε σύγκριση με αντίστοιχα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Συνεπώς ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να διαμορφώσει άμεσα την κυβερνητική ομάδα που θα αντιπαραθέσει στην αντίστοιχη του Μητσοτάκη.
Η μέλλουσα κυβέρνηση Τσίπρα
Οι μισοί από όσους βρίσκονται σήμερα στα κεντρικά κομματικά όργανα και αρκετοί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν ανταποκρίνονται σε κυβερνητικές προδιαγραφές.
Πρέπει να αναζητηθούν αντικαταστάτες τους από τρεις δεξαμενές: τα στελέχη που έχουν αναδειχθεί επί των ημερών του Τσίπρα, ορισμένα παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ με διαυγή διαδρομή και νέες δυνάμεις από την κοινωνία.
Το τελευταίο είναι το κρίσιμο. Ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται πρόσωπα με δημοκρατική και ριζοσπαστική κουλτούρα και ταυτόχρονα με επιστημονικό κύρος, επαγγελματική αναγνώριση και επαρκή δημόσια παρουσία.
Υπάρχουν πολλοί έτοιμοι να πλαισιώσουν τον ίδιο και να μπουν στα ψηφοδέλτια του κόμματος του, αν τους καλέσει. Αλλά αυτό θα αποδώσει εφόσον συνδυαστεί με την «απόσυρση» στελεχών με «προβληματική» παρουσία.
Κάποιοι από δικά τους λάθη έχουν «καεί». Μπορεί να είναι πιστοί κομματικοί. Αλλά στις εκλογές το κόμμα δεν θα κάνει «συσπείρωση προς τα κάτω». Οφείλει να κάνει άνοιγμα στην κοινωνία. Η παρουσία τους στην πρώτη γραμμή θα είναι ασύμβατη με το στόχο της πλειοψηφίας. Διώχνουν κόσμο.
Είναι δυσάρεστη συζήτηση, αλλά πρέπει να γίνει. Μια χαρά άνθρωποι είναι. Δεν βαρύνονται με κάτι ποινικά επιλήψιμο. Αλλά πολιτικά έχουν αυτό-αχρηστευτεί και προκαλούν αποστροφή στη μερίδα του εκλογικού σώματος που μπορεί να δώσει την πλειοψηφία. Κοντά στο νου κι η γνώση.
Αν στην προεκλογική περίοδο, οι ψηφοφόροι διακρίνουν ότι πρόκειται να γίνουν υπουργοί θα αλλάξουν δρόμο. Να μιλήσουμε για μερικές περιπτώσεις; Παύλος Πολάκης, Πάνος Σκουρλέτης, Νίκος Παππάς, Ρένα Δούρου, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, Ν. Βούτσης. Και 3-4 ακόμη.
Ο καθένας σέρνει μια ιστορία που τον ακυρώνει πολιτικά και τον αποκλείσει από τη μέλλουσα κυβέρνηση Τσίπρα. Δεν είναι προσωπικό θέμα. Πολιτικά μιλάμε και για το γενικό συμφέρον.
Για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση -τους οποίους ασφαλώς έχει μεγιστοποιήσει η προπαγάνδα της Δεξιάς– «δεν αρέσουν», για να χρησιμοποιήσουμε γνωστή έκφραση.
Το όνομά τους είναι αρνητικά φορτισμένο από πολιτικά λάθη, αποτυχίες, κακούς χειρισμούς και προκλητικές συμπεριφορές. Φίλοι των φίλων τους, αλλά φίλτατη η αλήθεια: το γράφει στο κούτελό τους ότι «δεν κάνουν» για υποψήφιοι υπουργοί.
Μπορούν να πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες και να βγουν βουλευτές. Αλλά δεν μπορούν να σουλατσάρουν προεκλογικά ως μέλη της ηγετικής ομάδας και υποψήφια μέλη υπουργικού Συμβουλίου. Αν μιλάμε για εκλογές και πλειοψηφία.
Το δίλημμα του Αλέξη Τσίπρα
Η προσωποποίηση της πολιτικής είναι αναπόφευκτη. Άλλο να υποψιάζεται ο ψηφοφόρος ότι θα ανατεθούν κυβερνητικές ευθύνες σε στελέχη με προγενέστερες επιβαρύνσεις.
Άλλο ότι θα προκύψει προοδευτική κυβέρνηση που θα συνδυάζει: τη «φρεσκαδούρα» του ΣΥΡΊΖΑ- προσωπικότητες με κύρος- δοκιμασμένα στελέχη προηγουμένων δημοκρατικών κυβερνήσεων – αναγνωρισμένα πρόσωπα με κοινωνική αναγνώριση και διακριτή διαδρομή στη Δημοκρατική Παράταξη.
Παραδείγματα; Ο Ηλίας Μόσιαλος, ο Γιώργος Σωτηρέλης, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, ο Νίκος Κοτζιάς, ο Γιάννης Πανούσης, Χάρης Παμπούκης και πολλοί άλλοι. Η χώρα χρειάζεται σοβαρά πρόσωπα και η εκλογική νίκη εχει ως προυπόθεση την επικράτηση στον κεντρώο χώρο, απο το κόμμα που συνθέτει Αριστερά- Κεντροαριστερά.
Όσα στελέχη έχουν επιβαρύνσεις καλό είναι να μετακομίσουν στα πίσω καθίσματα του λεωφορείου που μπορεί να οδηγήσει τον Τσίπρα ξανά στην πρωθυπουργία.
Εθελουσίως κατά προτίμηση. Αν η Δούρου είχε αναλάβει την αντικειμενική πολιτική ευθύνη της μετά το Μάτι, δεν θα ήταν ο Πατούλης σήμερα περιφερειάρχης.
Αν η ανίερη σύμπραξη με τον Καμμένο -για τον οποίο επίσης πολλοί δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015 και τον Ιούλιο το 2019- ήταν δυσάρεστη αναγκαιότητα, για τα στελέχη που δε μπορούν να υπερασπιστούν πειστικά το ρόλο τους δεν υπάρχει.
Επειδή η ΝΔ περιμένει να τους βρει στο δρόμο της στην προεκλογική περίοδο για να συντονίσει το βαρύ επικοινωνιακό οπλισμό της επάνω τους, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ήδη μπροστά σε δίλημμα:
-Προεκλογικά θα υπερασπίζεται αυτά τα στελέχη ή την ανάγκη για προοδευτική κυβέρνηση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση; Και τα δυο δεν γίνεται.
Ο συνδυασμός «νέα πρόσωπα- απόσυρση των φθαρμένων» θα είναι το πιο ισχυρό προεκλογικό ατού του, απέναντι στον Μητσοτάκη -που θα πολιτεύεται με αποτυχημένους υπουργούς δίπλα του.
Είναι στο χέρι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ- ΣΠ να πάει στις εκλογές με τους δικούς του όρους και να τις κερδίσει.
ΠΗΓΗ: www.anoixtoparathyro.gr