Τα άτομα που καλούνται να φροντίσουν ταυτόχρονα τόσο την επόμενη όσο και την προηγούμενη γενιά είναι η λεγόμενη «γενιά σάντουιτς». Και ενώ η μακροβιότητα είναι αναμφισβήτητα μια θετική εξέλιξη για την ανθρωπότητα, δημιουργεί και προβλήματα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι τα άτομα άνω των 60 ετών θα αποτελούν το 22% του πληθυσμού της γης έως το 2050.
«Ο αριθμός των ατόμων άνω των 65 ετών παγκοσμίως αναμένεται να διπλασιαστεί, από τα 761 εκατ. άτομα το 2021 στα 1,6 δισ. άτομα το 2050», αναφέρει έκθεση του ΟΗΕ από το 2023, προσθέτοντας ότι ο πληθυσμός των άνω των 80 αυξάνεται ταχύτερα από ποτέ.
«Έχουμε διαπιστώσει σε κλινικές έρευνες ότι όσοι φροντίζουν ενήλικες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο του burnout και νιώθουν ευάλωτοι, καθώς συνειδητοποιούν ότι και εκείνοι θα βιώσουν αυτή τη διαδικασία της γήρανσης στα επόμενα 20-30 χρόνια της ζωής τους», λέει στο CNBC ο John Wong, διευθυντής του Mind Science Center στο Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης.
«Μία μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους Baby Boomers σε σχέση με τους Millennials και τους Gen Z είναι ότι οι νεότερες γενιές δίνουν μεγαλύτερη έμφαση και νιώθουν περισσότερη πίεση να αναπτύξουν μια προσωπική καριέρα, να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους, πάνω και από τις ανάγκες της οικογένειας», εξηγεί ο Wong. «Αυτό μπορεί να δημιουργεί αδικαιολόγητες κοινωνικές πιέσεις για τους Millennials και τους Gen Z».
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τον ορισμό του Pew Research Center, οι Baby boomers είναι όσοι έχουν γεννηθεί από το 1946 έως το 1964, οι Millennials είναι οι γεννημένοι από το 1981 έως το 1996 και οι Generation Z όσοι γεννήθηκαν από το 1997 έως το 2012.
Σύμφωνα με το CNBC, υπάρχουν τρία «κλειδιά» για να μετριαστούν οι πιέσεις που νιώθουν όσοι ανήκουν στην «γενιά σάντουιτς»:
– Να προετοιμαστούν από νωρίς.
– Να έχουν ειλικρινείς συζητήσεις με τα μέλη της οικογένειάς τους.
«Είναι δύσκολο, αλλά μην ξεχνάτε την αυτο-φροντίδα. Πολλές φορές, πιστεύουμε πως το να φροντίσουμε τον εαυτό μας είναι κάτι εγωιστικό. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Μόνο όταν φροντίζουμε τον εαυτό μας μπορούμε να έχουμε την πνευματική και σωματική δύναμη να φροντίσουμε τους αγαπημένους μας», προσθέτει η Streeter.
Σύμφωνα με τον Jan-Emmanuel De Neve, διευθυντή του Wellbeing Research Centre στο Oxford University, η καλύτερη ενσωμάτωση των ηλικιωμένων στην κοινωνία μπορεί να είναι μια λύση.
«Οι ηλικιωμένοι δεν χρειάζεται κατ΄ ανάγκη να αποτελούν βάρος για τους νέους ή την κοινωνία», εξηγεί. «Για την ευημερία των ηλικιωμένων, πρέπει να σκεφτούμε πολύ δημιουργικά και πρακτικά για το πώς να τους ενσωματώσουμε και πάλι ώστε να συνεισφέρουν στην κοινωνία με ουσιαστικό και χρήσιμο τρόπο».