Όπως γράφαμε χθες από τη στήλη, η περίπτωση της Γαλλίας αποτελεί κορυφαίο case study στην παρούσα συγκυρία, καθώς η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ, πέρασε με τις ψήφους της ακροδεξιάς Λεπέν, του ανισόρροπου ακροαριστερού Μελανσόν και μερικών ακόμη "παρατράγουδων".
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Χθες το βράδυ, ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δεν... μάσησε τα λόγια του και έβγαλε στη... σέντρα όλους αυτούς που βάζουν φρένο στην πρόοδο της χώρας, μοστράροντας ο καθένας από την πλευρά του, το δικό του στυλ λαϊκισμού. Η Αριστερά του Μελανσόν και των υπολοίπων του χώρου, "πουλάει" συμπάθεια και "πονόμετρο" στον γαλλικό λαό τάζοντας επί της ουσίας μέτρα που οδηγούν τη χώρα στο δημοσιονομικό χάος με παράλληλα ανοικτά σύνορα για τους μετανάστες. Η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν "πουλάει" ελπίδα στους φτωχούς και διαφημίζει σαν άλλος Γιώργος Παπανδρέου το μοντέλο "Λεφτά υπάρχουν", αλλά με τους μετανάστες εκτός Γαλλίας. Ο Μακρόν κατήγγειλε και τους δύο ότι παίζουν με το μέλλον της χώρας και διαβεβαίωσε ότι θα παραμείνει μέχρι την τελευταία μέρα της θητείας του. Και πολύ καλά θα κάνει, αρκεί να του βγει...
Αυτή τη στιγμή, ο Γάλλος Πρόεδρος αποτελεί την προμετωπίδα του αύριο της Ευρώπης. Δίνει μάχη επιβίωσης για τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, αλλά ταυτόχρονα, δείχνει αποφασισμένος να μην επιτρέψει στις δυνάμεις της αντίδρασης, του λαϊκισμού και του... Πουτινισμού, να κυριαρχήσουν. Ο Μακρόν αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για την Ευρώπη και αναμένει το ξεκαθάρισμα του τοπίου στη Γερμανία μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου, ώστε ο Γερμανογαλλικός ή Γαλλογερμανικός άξονας να διαμορφώσει ένα νέο modus operandi με τη νέα ηγεσία Τραμπ στις ΗΠΑ. Οι πρώτοι μήνες του 2025 θεωρούνται ως οι πλέον καθοριστικοί για την πορεία των πραγμάτων, καθορίζοντας ίσως την πορεία και σε βάθος πολλών ετών.
Ο Εμανουέλ Μακρόν αποχωρεί από την προεδρία το 2027 και ο χρόνος είναι αρκετός για να μπορέσει να συμβάλλει καθοριστική στην ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, αγνοώντας τα "παιχνίδια" των πολιτικών του αντιπάλων. Λεπέν, Μελανσόν και λοιπά... παρατράγουδα, αποτελούν επίσημα τους εχθρούς της Ευρώπης. Με πρόσχημα τις περικοπές 60 δισ. ευρώ από τον προϋπολογισμό του 2025, "πουλάνε" εκ του ασφαλούς προστασία στους Γάλλους πολίτες, οι οποίοι μάλλον δεν αντιλαμβάνονται ότι η Λεπέν και ο Μελανσόν σκάβουν τον... λάκκο τόσο της χώρας τους, όσο και ολόκληρης της Ευρώπης.
Οι δύο ισχυροί πολιτικοί "παίκτες" του γαλλικού πολιτικού συστήματος περιμένουν ότι ο Μακρόν θα παραιτηθεί. Μετά το χθεσινό του διάγγελμα, φαίνεται ότι θα το πάει μέχρι τέλους. Ξέρει ότι είναι περισσότερο χρήσιμος από ποτέ για το αύριο της Ευρώπης, απέναντι στις προκλήσεις του Πούτιν και μάλιστα τη στιγμή που η Ένωση προσπαθεί να οργανωθεί και στρατιωτικά. Το δημοσίευμα των Financial Times για δημιουργία ενός "αμυντικού κουμπαρά" ύψους 500 δισ. ευρώ για στρατιωτικές δαπάνες, δείχνει ότι η Ευρώπη... ξυπνάει και η Γαλλία θα αποτελέσει "παίκτη" πρώτης γραμμής για το αμυντικό δόγμα της. Ακόμη και αν παραιτηθεί ο Μακρόν, ο αντικαταστάτης του θα βαδίσει στο ίδιο μοτίβο με αυτόν, καθώς δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές για κάτι διαφορετικό.
Ο Γάλλος Πρόεδρος είναι αποφασισμένος να μην αφήσει την παραμικρή... χαραμάδα στις δυνάμεις του λαϊκισμού, του τυχοδιωκτισμού και του φιλο-Πουτινισμού. Η Γαλλία αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο στοίχημα για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ο Μακρόν είναι ο άνθρωπος που θα δώσει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να προασπίσει την Ευρώπη. Μάλιστα, η προάσπιση της ευρωπαϊκής ιδέας συνιστά τον απόλυτο και μοναδικό στόχο για την Ελλάδα, η οποία, εκτός από τους παραδοσιακά ισχυρούς δεσμούς φιλίας και συνεργασίας με τη Γαλλία, έχει καταφέρει επί των ημερών του Μητσοτάκη να απογειώσει τις σχέσεις αυτές. "Κερασάκι στην τούρτα" αποτελεί η ισχυρή φιλία των δύο ανδρών, κάτι που ανεβάζει αισθητά τις "μετοχές" της χώρας μας, η οποία πάντα ποντάριζε πολλά στην ελληνογαλλική φιλία και συνεργασία.
Τα υπερσύγχρονα μαχητικά "Ραφάλ" και οι φρεγάτες "Μπελαρά", μπορεί να μην χαρίστηκαν από τους Γάλλους στην Ελλάδα, ωστόσο, το deal που έγινε, συνοδεύτηκε και από την υπογραφή συμφωνίας στρατιωτικής συνδρομής προς τη χώρα μας από τη Γαλλία. Γιατί πολύ απλά, όσο αποτελεί επένδυση για την Ελλάδα η ισχυρή Γαλλία εντός της Ευρώπης, άλλο τόσο σημαντική είναι για τους Γάλλους μια Ελλάδα εντός Ευρώπης και μάλιστα θωρακισμένη, καθώς αποτελεί το ανατολικό σύνορο της Γηραιάς Ηπείρου. Ο Μακρόν αποτελεί εθνικό κεφάλαιο όχι μόνο για τη Γαλλία, αλλά και για τη χώρα μας. Οι δύσκολες αποφάσεις που έχει αναγκαστεί να λάβει, δεν αποτελούν.. τιμωρία των Γάλλων, όπως λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αλλά αναγκαιότητα για να παραμείνει ισχυρή η Γαλλία και ταυτόχρονα η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι απειλές του Πούτιν για στρατιωτικά πλήγματα, οι απειλές του Τραμπ για εμπορικό πόλεμο στην Ευρώπη και ο αγώνας για την επικράτηση του Ισραήλ στην στρατηγικής σημασίας περιοχή της Μέσης Ανατολής, επιβάλλουν την περαιτέρω ισχυροποίηση του Γερμανογαλλικού ή Γαλλογερμανικού άξονα. Αυτό είναι το συμφέρον της Ευρώπης, αυτό είναι το συμφέρον της Ελλάδας και αυτό απαιτεί η συγκυρία ως απάντηση απέναντι στους εχθρούς, τόσο της Ευρώπης, όσο και της χώρας μας.
Γιατί η κυβέρνηση ανεβάζει τους τόνους κατά των τραπεζών και ποιοι είναι οι στόχοι
Οι τράπεζες αποτελούν μια λέξη με ιδεολογική φόρτιση όταν εκστομίζεται από την Αριστερά, η οποία, "ψαρεύοντας" σε θολά νερά, δεν διστάζει να δώσει ρεσιτάλ λαϊκισμού εξαπατώντας το εκλογικό σώμα, το οποίο εν πολλοίς είναι οικονομικά αναλφάβητο.
Οι τράπεζες αποτελούν ό,τι αποτελεί για τον άνθρωπο το αίμα. Όπως κυλάει το αίμα στον οργανισμό δίνοντας ζωή, έτσι πρέπει να ρέει το χρήμα στην οικονομία μέσω του τραπεζικού συστήματος. Η κατάρρευση του χρεοκοπημένου ελληνικού μοντέλου των δανεικών, της υπερ-φορολόγησης και του μεταρρυθμιστικού μηδενισμού, συμπαρέσυρε και το τραπεζικό σύστημα κατά τα χρόνια των μνημονίων. Τη χαριστική βολή έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και το μόνο θετικό από την εξαϋλωση των τραπεζών είναι ότι έβαλε στο παιχνίδι τους ξένους επενδυτές, οι οποίοι αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές, με πολύ μεγάλο ρίσκο και με αντάλλαγμα την απόκτηση του ελέγχου τους.
Οι τράπεζες, μετά το δράμα που πέρασαν επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν ανακάμψει θεαματικά τα τελευταία χρόνια επί Νέας Δημοκρατίας. Αυτό αποτυπώνεται και στις εκθέσεις των μεγαλύτερων επενδυτικών ομίλων του κόσμου. Σήμερα, οι τράπεζες έχουν ισχυρή κερδοφορία, η οποία εν πολλοίς οφείλεται και στη συνεισφορά των καταναλωτών, καθώς πληρώνουν υψηλούς τόκους δανείων, "απολαμβάνουν" σχεδόν μηδενικά έσοδα από τόκους καταθέσεων και φυσικά καταβάλλουν τον οβολό τους κάθε φορά που πραγματοποιούν μια συναλλαγή. Οι τράπεζες, έτσι όπως είναι σήμερα, δεν επιτρέπεται να φορολογηθούν με βάση τον κλασσικό τρόπο που ακολουθεί ένα κράτος-μπαμπούλας. Θα ήταν ένα κάκιστο μήνυμα προς τις αγορές και αυτό θα το πλήρωνε η Ελλάδα. Θα κόστιζε σε επενδύσεις, εξαγωγές, ανάπτυξη, κατανάλωση, θέσεις εργασίας, επιδόματα κλπ. Οι τράπεζες αποτελούν τη βάση κάθε οικονομίας και με βάση τα βιβλία της οικονομικής επιστήμης πρέπει να συνεισφέρουν με φυσιολογικό τρόπο στα οικονομικά του κράτους. Ορθώς η κυβέρνηση δεν προχωρά σε κινήσεις έκτακτης φορολόγησης των τραπεζικών κερδών, κόντρα στις ανοησίες της αντιπολίτευσης, η οποία δείχνει να στερείται στοιχειωδών γνώσεων οικονομίας και αγορών ή αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, διαθέτει πλεόνασμα λαϊκισμού και... μεγαλείο πολιτικής εξαπάτησης.
Τι δύναται να πράξει όμως η κυβέρνηση στην παρούσα φάση; Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η κερδοφορία των τραπεζών είναι ισχυρή και συνοδεύεται από ενίσχυση της κεφαλαιακής τους επάρκειας, μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και αύξηση των χορηγήσεων. Βρισκόμαστε στα μισά της διαδρομής για τη μείωση των επιτοκίων, η οποία έρχεται σε συνέχεια της γρήγορης αύξησης, την οποία προκάλεσε ο πληθωρισμός, ως αποτέλεσμα της ενεργειακής κρίσης, που με τη σειρά της προκλήθηκε από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Τώρα ήρθε η ώρα να αυξηθούν οι χορηγήσεις των τραπεζών με την υιοθέτηση πιο χαλαρών κριτηρίων. Ήρθε η ώρα για να μειωθούν οι χρεώσεις και οι προμήθειες στις καθημερινές συναλλαγές των καταναλωτών. Χθες, ο Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής έστειλε μήνυμα αποφασιστικότητας σε σχέση με τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι τράπεζες, διατηρώντας την ισχυρή τους θέση, αλλά μειώνοντας και τις επιβαρύνσεις που έχουν επιβάλλει στην κοινωνία. Επιπλέον, υπάρχει και ισχυρό πολιτικό μήνυμα μέσα από αυτές τις παρεμβάσεις. Η κυβέρνηση δεν θέλει να αφήσει την παραμικρή... χαραμάδα ανάπτυξης ενός αριστερού αφηγήματος, το οποίο βασίζεται μόνο σε ευχάριστες υποσχέσεις, χωρίς όμως ανάλυση του λογαριασμού και των επιπτώσεων στην οικονομία και την κοινωνία. Αν το ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει πόντους έναντι της κυβέρνησης, παίζοντας τον ρόλο του "πράσινου" ΣΥΡΙΖΑ, τότε πολύ σύντομα θα διαπιστώσει ότι αυτή η τακτική δεν οδηγεί πουθενά.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να έχει καμία τύχη επιλέγοντας τον αδιέξοδο δρόμο της "συνθηματοποίησης" της οικονομίας. Οτιδήποτε εξαγγέλλεται και δεν συνοδεύεται από αριθμούς, παραπέμπει σε πολιτικό τυχοδιωκτισμό και γελοιότητα. Οποιοσδήποτε αναφέρει μειώσεις χωρίς να κάνει ανάλυση κόστους, δεν έχει να πει απολύτως τίποτα, παρά μόνο να πατήσει στο θυμικό του κόσμου και να πάρει καμιά ψήφο παραπάνω. Τα κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης κινούνται σε ένα παράλληλο σύμπαν, ζώντας τον δικό τους μύθο. Με κατασκευασμένα συνθήματα και "εύπεπτες" ατάκες, μπορεί να κερδίζουν τη συμπάθεια και υποστήριξη ενός μέρους του εκλογικού σώματος, αλλά ανεβάζουν τις "μετοχές" τους στο "χρηματιστήριο" της... γελοιότητας! Όσο για το ΠΑΣΟΚ, είναι μάταιο να πιστεύει η ηγεσία του, ότι ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο θα μπορέσει να είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών και να σχηματίσει... αυτοδύναμη κυβέρνηση!
Η ανεξήγητη... εμμονή της αντιπολίτευσης να ενισχύει το προφίλ του Μητσοτάκη!
Ο Μητσοτάκης αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να έχει αντίπαλο, παρά το γεγονός ότι η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε ώστε το ΠΑΣΟΚ να βρεθεί σε υψηλότερα δημοσκοπικά επίπεδα, επιτυγχάνοντας και το παράδοξο να έχει 31 βουλευτές και να ασκεί τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Όπως γράφαμε χθες, η συνάντηση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη συνιστά μια σημαντική πολιτική εξέλιξη, καθώς αναβιώνει το παλαιό δίπολο Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ, βάζοντας στο περιθώριο το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο προσπαθεί να βρει τον δρόμο του με τον Φάμελλο, μετά τον εξευτελισμό που υπέστη επί των ημερών Κασσελάκη! Ένα άλλο θετικό γεγονός των τελευταίων ημερών είναι η υπερψήφιση των 12 αυξήσεων εισοδημάτων και των 12 μειώσεων φόρων, τόσο από το ΠΑΣΟΚ, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε πολιτικό επίπεδο πρόκειται για κάτι σημαντικό, αλλά κομματικά βολεύει μόνο τη Νέα Δημοκρατία.
Το ΠΑΣΟΚ, με το θέμα της μείωσης του ΦΠΑ και της έκτακτης φορολόγησης των τραπεζικών κερδών έδειξε ότι είναι παντελώς άσχετο και απροετοίμαστο σχετικά με την υποβολή ρεαλιστικών και κοστολογημένων προτάσεων, οι οποίες βασίζονται και στους κανόνες που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν ο Ανδρουλάκης ήταν φοιτητής οικονομικής σχολής και έγραφε αυτά που λέει δημοσίως, τότε δεν υπήρχε περίπτωση να πάρει πτυχίο! Το ΠΑΣΟΚ δεν χάνει μόνο στην οικονομία, αλλά και στους λεγόμενους κοινωνικούς δείκτες. Δεν μπορεί να πείσει το εκλογικό σώμα ότι μπορεί να τα πάει καλύτερα. Μάλιστα, καθημερινά πείθει ολοένα και περισσότερους ότι μπορεί να είναι πρώτο στη Β΄ Εθνική, αλλά δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα στη Super League και να πάει στον τελικό του Champions League! Τόσο απλά...
Απίο την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να βρει ένα διαφορετικό βηματισμό με το νέο πρόεδρο του, ωστόσο, αυτό το κόμμα είναι εξαρτημένο από τα ιδεολογικά αδιέξοδα του και δύσκολα μπορεί να περάσει στη σχολή του ρεαλισμού και της κοινής λογικής. Αν ο Φάμελλος επιλέξει να παίξει με τους ίδιους όρους που έπαιξε ο Τσίπρας, τότε αυτό θα αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα για μια μελλοντική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν σημαντικές δυνάμεις που δεν... γοητεύονται από τα "ορφανά" του Τσίπρα και δεν θα διστάσουν να διαφοροποιηθούν, αν το απαιτήσουν οι περιστάσεις. Τα "στρατόπεδα" Γερουλάνου και Διαμαντοπούλου συγκροτούν δύο μπλοκ, τα οποία στο μέλλον θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημιά στον Ανδρουλάκη.
Το ΚΚΕ εξακολουθεί να αποτελεί ένα γραφικό κόμμα διαμαρτυρίας, το οποίο προσπαθεί να πείσει απελπισμένους νέους για τον κομμουνιστικό... παράδεισο! Ωστόσο, ποτέ δεν μάθαμε από τους... συντρόφους, ποια είναι η χώρα που έχουν ως πρότυπο, έτσι ώστε να ετοιμάσουμε... βαλίτσες για να... πάνε και να βρουν την τύχη τους! Οι γραφικοί του Περισσού πιστεύουν ότι με 300-400 νοματαίους του ΠΑΜΕ θα μπορέσουν να ανατρέψουν τον καπιταλισμό, προκαλώντας ακράτεια... γέλιου και διαρκή ψυχαγωγία!
Σε σχέση με τα υπόλοιπα "παρατράγουδα" έχουμε την Ελληνική Λύση, η οποία, έχει αποσπάσει ένα τμήμα πρώην ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Η επίδειξη "πατριωτισμού" και το "ρουλεμάν" περί εθνικών υποχωρήσεων στα ελληνοτουρκικά, τη στιγμή που εξοπλιζόμαστε με ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει, μόνο ως φάρσα μπορεί να εκληφθεί. Επιπλέον, ακούγοντας χθες τον αρχηγό του κόμματος, Κυριάκο Βελόπουλο, να μιλάει περί μη αναγκαιότητας του Μετρό Θεσσαλονίκης, λίγες μόνο ημέρες μετά τα εγκαίνια του, είναι να απορείς για το τι μυαλό κουβαλάνε αυτοί οι άνθρωποι. Το Μετρό Θεσσαλονίκης ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια και μάλιστα, αν δεν υπήρχαν εκατοντάδες προσφυγές θα είχε τελειώσει νωρίτερα! Η αρνητική στάση του Βελόπουλου για το πιο σύγχρονο και καλαίσθητο Μετρό της Ευρώπης (τουλάχιστον), δείχνει ότι μάλλον έχει πρόβλημα το κόμμα του, φοβούμενο διαρροές προς τη ΝΔ. Άλλη εξήγηση δεν μπορούμε να δώσουμε για το πώς ο Βελόπουλος... θυμήθηκε να δαιμονοποιήσει το έργο, λίγα 24ωρα μετά την έναρξη λειτουργίας του. Τρέλα του... τρελού!
Όσον αφορά την Πλεύση Ελευθερίας, ή για την ακρίβεια, την Πλεύση... Ζωής, οι επιστήμες δεν μπορούν να δώσουν λογικές εξηγήσεις για το... ζόρι που τραβάει. Μία επιστήμη μόνο θα μπορούσε να ασχοληθεί εξονυχιστικά με την αρχηγό, αλλά δεν σας λέμε ποια είναι αυτή. Αυτό που χρήζει όμως ιδιαίτερης προσοχής είναι η... αγωνιστική διάθεση της επικεφαλής του κόμματος, η οποία ξεπερνάει πλέον τα συνήθη αποδεκτά όρια. Η χθεσινή αγένεια κατά του Προέδρου της Βουλής, Κωνσταντίνου Τασούλα, ότι συγκαλύπτει το θέμα με τον 47χρονο αστυνομικό-τέρας, έλαβε τη δέουσα απάντηση από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπος της ΝΔ, Αθανάσιο Πλεύρη, ο οποίος, θύμισε ότι αυτό το αχαρακτήριστο ον, ήταν οδηγός του παλαιού Φρούραρχου της Βουλής επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στη συνέχεια πήγε οδηγός στον διάδοχο του. Δεν φταίνε προφανώς οι άνθρωποι, καθώς δεν είχαν διαπιστώσει κάτι μεμπτό και σίγουρα, αν το είχαν διαπιστώσει, δεν θα τον κρατούσαν ούτε δευτερόλεπτο δίπλα τους. Ωστόσο, τους εξέθεσε ανεπανόρθωτα με τος θράσος της η αρχηγός της Πλεύσης. Καλά το πάει η κυρία και μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τον Μητσοτάκη να γίνει ακόμη πιο ισχυρός! Φαίνεται ότι έχει τον τρόπο της...
Η Νέα Αριστερά θυμίζει τις ημέρες ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός της, μάλλον θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαρνηθεί το βεβαρημένο παρελθόν της εποχής Τσίπρα. Η καθήλωση της σε ποσοστά κάτω του 3%, αποτελεί ένα σημαντικό δώρο για τον Μητσοτάκη, υπό την έννοια, ότι δύσκολα θα περάσει το κατώφλι της Βουλής. Αυτό από μόνο του συνιστά μεγάλη χορηγία προς τη σημερινή κυβέρνηση. Βέβαια, μέχρι το 2027 πολλά μπορούν να αλλάξουν, αλλά αναφερόμαστε σε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Φυσικά, αν δεν αλλάξει κάτι και αυτό το "ορφανό" του Τσίπρα, θα πάει... άπατο!
Η Νίκη είναι ένα κόμμα που προσέλκυσε θρησκευτικούς παράγοντας, αντιεμβολιαστές, "ψεκασμένους" και άτομα του υπερ-συντηρητικού χώρου. Δύσκολα θα είναι εντός της επόμενης Βουλής, αν λάβουμε υπόψιν ότι κάποιοι θα επιστρέψουν στη Νέα Δημοκρατία ή κάποιοι άλλοι θα πάνε προς το κόμμα της Φωνής Λογικής.
Στους παραπάνω μπορούμε να προσθέσουμε και το ΜεΡΑ 25, το οποίο αποτελεί μέρος του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα. Ο Βαρουφάκης δεν... φοριέται πλέον και σίγουρα ήταν καταλυτική η μη είσοδος του κόμματος στη Βουλή, στις εκλογές του 2023. Μαζί με την Πλεύση Ελευθερίας, τη Νέα Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Δημοκρατίας του Κασσελάκη, αποτελούν την "αριστερή πολυκατοικία", από ιτην οποία, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αντλήσει κάποιες δυνάμεις. Όσο υπάρχουν όμως, είτε είναι εντός, είτε εκτός Βουλής, θυμίζουν την τοξική εποχή Τσίπρα, την οποία, θέλει να ξεχάσει ο πολύς κόσμος.
Το ΠΑΣΟΚ και οι... λοιποί "συγγενείς" δείχνουν προς το παρόν... διατεθειμένοι να συνεχίσουν στον ίδιο καμβά, χωρίς να διαφοροποιούν ουσιαστικά το περιεχόμενο της αντιπολίτευσης τους. Ο Μητσοτάκης τους έχει όλους για την... πλάκα και την ίδια στιγμή, ο κόσμος διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει έστω ένας που να μπορεί να ξεχωρίσει και να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Το 2027 φαίνεται ότι θα πάμε σε μια εκλογική αναμέτρηση, για την οποία, με τα δεδομένα αυτής της στιγμής, ξέρουμε πού θα καταλήξει... Ακόμη και αν η ΝΔ δεν είναι αυτοδύναμη, φαίνεται ποιοι είναι αυτοί που...΄πασχίζουν για να ενισχύσουν το προφίλ του Μητσοτάκη, καθιστώντας τον, ως μοναδική επιλογή για τη διακυβέρνηση της χώρας, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Για να το πούμε ολίγον διαφορετικά, μάλλον θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Ανδρουλάκη, να έχει χάσει από τον Μητσοτάκη χωρίς να είναι αυτοδύναμη η ΝΔ και παράλληλα να μη στηρίξει μια κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Μητσοτάκη. Ο Ανδρουλάκης μπορεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο, φέρνοντας το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και συγκυβερνώντας με τη Νέα Δημοκρατία. Τώρα, μπορεί να απορρίπτει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όμως, αν το σκεφτεί καλότυερα και λάβει υπόψιν του και την αποδοχή του Μητσοτάκη στο εξωτερικό, τότε τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους...