Μια πρώτη διαπίστωση των τελευταίων Eυρωεκλογών, είναι η κατάρρευση του αντισημιτικού κόμματος-έκτρωμα του Μελανσόν στη Γαλλία, που από το 22% του 2019 βρέθηκε στο 8,5% τον Ιούνιο 2024.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Από την άλλη πλευρά, η αλαζονική στάση του κόμματος του Εμμανουέλ Μακρόν απέναντι σε σοβαρά θέματα της καθημερινότητας των Γάλλων, όπως λέει η πρώην υπουργός εσωτερικών του Κόμματος κυρία Μαρλέν Σκιαπά, «υπήρξε το καλύτερο δώρο που μπορούσε να γίνει στη Μαρίν Λεπέν και τον πολιτικό της σχηματισμό».
Και η κυρία Μαρλέν Σκιαπά συνεχίζει ακάθεκτη: «Θεωρώ απαράδεκτο δίκαιες ανησυχίες και σοβαρούς προβληματισμούς του κοινού να χαρακτηρίζονται από μέρος των δημοσιογράφων ως «ακροδεξιές» συμπεριφορές και ιδέες.
Δηλαδή ο λαός που βλέπει μικρά παιδιά να κακοποιούνται και να χλευάζονται από μια χυδαία αλητεία ανηλίκων τραμπούκων, όταν παραπονιέται είναι «ακροδεξιός»; Τι πρέπει δηλαδή να κάνει, να προσφέρει και λουλούδια σε κοινωνικά αποβράσματα;».
Ο καθηγητής Ζαν-Κλωντ Μπαρώ, σύμβουλος του Γάλλου σοσιαλιστή πρώην προέδρου της Δημοκρατία Φρανσουά Ολλάντ, χωρίς περιστροφές μας τονίζει ότι «οι συμμορίες των νέων στη Γαλλία αποτελούν πραγματική μάστιγα και αποσταθεροποιούν όλο και πιο γρήγορα την κοινωνική συνοχή. «Σήμερα, με τις συμμορίες αυτές, το μεγάλο πρόβλημα, είναι ο εξισλαμισμός τους. Σε μεγάλο βαθμό, στο Βέλγιο και τη Γαλλία, οι συμμορίες των νέων, ελέγχονται από το ακραίο ισλάμ και ακροαριστερούς σχηματισμούς, άμεσα εξαρτημένους από αφρικανικές χώρες όπως το Σουδάν. Δεν είναι μικρή έτσι και η διάδοση του σαλαφισμού στη Βόρεια Αφρική, όπου παίζει επίσης και η τουρκική παρουσία.», τονίζει ο Κ. Μπαρώ ,που έχει προσωπικές εμπειρίες.
Υπό αυτές τις συνθήκες, έφτασε η ώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει στον περίγυρο της γηραιάς ηπείρου, η οποία αν αρχίσει να καλύπτει τα δημογραφικά της προβλήματα με εισαγωγές ισλαμιστών και ναρκεμπόρων, τότε σε βάθος 50ετίας, ο μαφιόζικος ισλαμοφασισμός θα είναι το νέο αναδυόμενο καθεστώς.
Ήδη, στη σημερινή Γαλλία, το αντισημιτικό κόμμα του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, μας δίνει μια πρόγευση των μελλόντων να συμβούν και μη χειρότερα για μια Ευρώπη στην οποίαν, η πολιτιστική της παράδοση και η ιστορία της καθημερινά κακοποιούνται και ακυρώνονται.