«Συμμετοχικός καπιταλισμός», άνοιγμα της ΝΔ σε άξιους ανθρώπους που θέλουν να υπηρετήσουν τη χώρα και να συμβάλλουν στην πρόοδο της, σοβαρή αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, αποδέσμευση της πολιτικής εξουσίας από κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά συμφέροντα και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας των νέων σε τομείς υψηλής τεχνολογίας, είναι μερικές απ ο τις δράσεις που έχει σχεδιάσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με το επιτελείο του και που θα αποτελέσουν τα κύρια σημεία της πολιτικής του ατζέντας.
Γράφει ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
Όπως αυτή την παρουσίασε ο πρωθυπουργός στην εκδήλωση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) και της Επιτροπής Καινοτομίας που λειτουργεί στους κόλπους του.
Στη βάση των όσων είπε ο πρωθυπουργός, η πανδημία σίγουρα θα αποδειχθεί ότι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, υπήρξε μια μεγάλη ευκαιρία. Θα λέγαμε δε τόσο μεγάλη, όσο αυτή που θα μπορούσε να προσφέρει σ’ έναν ικανό πολιτικό ηγέτη, ένας πόλεμος. Και υπό μια έννοια, η πανδημία είναι μορφή πολέμου, η οποία στην Ελλάδα ήλθε να συμπληρώνει και μια οξύτατη οικονομική κρίση της χώρας, με δεκαετή διάρκεια.
Ακόμα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κάθε άλλο παρά τυχερός υπήρξε,από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιούλιο του 2019.
Μέσα σε δύο χρόνια ήλθε αντιμέτωπος με σοβαρές κρίσεις, από τις οποίες αυτή με την Τουρκία υπήρξε για τη χώρα σοβαρότατο γεωπολιτικό τεστ. Διότι ο Ταγίπ Ερντογάν, χρησιμοποιώντας το όπλο της μετανάστευσης που έχει στα χέρια του, θέλησε να δοκιμάσει ποιες θα ήταν οι πιθανές αντιδράσεις της Ελλάδας στα «οράματά» του για «γαλάζιες πατρίδες» και άλλα παρόμοια. Και από την άποψη αυτή, όχι μόνον πήρε τις απαντήσεις που έπρεπε, αλλά συνέβαλε στο να αφυπνιστεί και η Ελλάδα και να βρει ισχυρά στηρίγματα στο χώρο που ανήκει, δηλαδή σε αυτόν της διεθνούς φιλελεύθερης δημοκρατικής τάξης.
Είναι προφανές δε, ότι στο πλαίσιο αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιχειρήσει μια εκ βάθρων ανανέωση του κεντροδεξιού χώρου, με στόχο την είσοδο του στον μεταπολιτικό κόσμο της ψηφιακής εποχής.
Μια εποχή που ανοίγει νέους δρόμους και διαμορφώνει νέες συνθήκες για την διεθνή φιλελεύθερη τάξη, η οποία για την ώρα φαίνεται να αναζητά τους μελλοντικούς της προσανατολισμούς. Προσανατολισμοί βέβαια διόλου εύκολοι,όταν καθημερινά η φιλελεύθερη δημοκρατία, δέχεται πολύπλευρες επιθέσεις,τόσο από συντεχνιακές δυνάμεις που λειτουργούν στο εσωτερικό της όσο και από την διεθνή του αυταρχισμού και του ακραίου ισλαμισμού.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, φυσικόν είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα να βρίσκεται και αυτό σε φάση αναζητήσεων, οι οποίες σίγουρα θα προκαλέσουν και τις σχετικές ανακατατάξεις.
Και το μεγάλο ερώτημα είναι τι μπορεί να προκύψει από την αναζήτηση αυτή, υπό την πίεση μια ισχυρής παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης και με τον διεθνή αυταρχισμό να διακυβεύει... τα ρέστα του.
