Γράφει ο Χρήστος Υφαντής
Στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να ανακαλύψουν πολιτικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την αποχώρηση τους, οι υπό τον κ. Χαρίτση (προσωρινώς;) 11 βουλευτές και μερικές εκατοντάδες στελέχη παλαιότατης κοπής στυλ Μπαλτά και Φίλη (μένει να μετρηθούν στην κοινωνία το επόμενο διάστημα) καταλήγουν να αποθεώνουν, είτε δευτερεύουσες αντιθέσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είτε να υπερασπίζονται δυναμικά τον σκληρό πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής (2015/2019), από τον οποίο, υποτίθεται, έχει αποστεί ο Κασσελάκης με τους δικούς του.
Η παγίδα είναι προφανής: η οδός της υπεράσπισης της κυβερνητικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (ομού μετά των αποδημησάντων ΑΝΕΛ) καταλήγει, όπως και να την αναγνώσει κανείς, σε αδιέξοδο. Η πολιτική υπεράσπιση της χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης και μάλιστα του σκληρού πυρήνα της δεν μπορεί παρά να οδηγήσει εκ του ασφαλούς σε μια ίδια ή παρόμοια πολιτική πρόταση, την οποία ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε τετράκις εκλογικά και την οποία δεν θέλει ούτε να ακούει στις μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Το καταστροφικό 1ο εξάμηνο του 2015 με τις τρέλες του καραφλοκόρακα Βαρουφάκη με τις ευλογίες του Τσίπρα και των πραιτωριανών του, το στημένο δημοψήφισμα, η ιστορικότερη colotoumba όλων των εποχών υπό τον φόβο του εκτελεστικού αποσπάσματος (;), η συνειδητή ( δια του κ. Τσακαλώτου) εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, ο νόμος Κατρούγκαλου, το χειρότερο όλων μνημόνιο των 100 (+) δισεκατομμυρίων, η υποθήκευση της εθνικής περιουσίας για 99 χρόνια, οι δεκάδες φόροι στις πλάτες των πολιτών, το διπλωματικό και εθνικό έκτρωμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, το μίσος, η εκδίκηση και οι εργολαβίες των fake news από τα πληρωμένα (0,60 ευρώ η ανάρτηση) troll του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου, η εχθροπάθεια, τα θλιβερά πολιτικά και ιδεολογικά απομεινάρια του εμφυλίου και χιλιάδες άλλες δήθεν αριστερές, στην ουσία τυχοδιωκτικές, παρεμβάσεις είναι παρανοϊκό να αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο θα αναπτυχθεί η πολιτική των «11» προς την κοινωνία.
Αν με αυτά τα μυαλά πορευτούν, πολύ σύντομα θα αρχίσουν να ψάχνονται και θα καταντήσουν «άγραφοι» και ξεχασμένοι, με το εγχείρημα τους να καταχωρείται στα πολιτικά κιτάπια ως μια ακόμη απονεννοημένη επιλογή, την οποία θα θυμούνται μόνο οι κολλητοί κι οι φίλοι.
Κι όμως, οι «11» έχουν μια χρυσή ευκαιρία εμπρός τους να κερδίσουν πόντους στην ουσιαστική διαδικασία διαδοχής του ΣΥΡΙΖΑ και να εγκαθιδρυθούν αυτοί ως νόμιμοι επίγονοι, με μια βασική προϋπόθεση: να «αρνηθούν» την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς δεν μπορούν ιστορικά να την διαγράψουν. Η «άρνηση» ομολογείται ως μια γενναία, οργανωμένη και πολιτικά επαρκής διαδικασία αυτοκάθαρσης από τις χειρότερες στιγμές του πολιτικού μορφώματος εντός του οποίου «ανδρώθηκαν» πολιτικά, ως μια δημόσια διαδικασία αυτοκριτικής με βάση την πραγματικότητα και όχι τις αριστερές ιδεοληψίες και τις συριζαϊκές εμμονές.
Συστηματικά, με θάρρος και επίγνωση των δυσκολιών αλλά και αντίληψη της αναγκαιότητας η υπό τον κ. Χαρίτση ομάδα απαιτείται να βρει τη δύναμη να ξεκαθαρίσει, πρώτα μέσα της και μετά με την κοινωνία, όλα τα βαρίδια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, να αποκαλύψουν όλες τις παράνοιες και τις παλαβομάρες, να αρνηθούν, έστω και τώρα, όλες τις αυταπάτες και, στο τέλος αυτής της ψυχικά σκληρής διαδρομής, να αποκαθηλώσουν τον μύθο του Τσίπρα και να παραδώσουν στην κοινή κρίση (ου μην και στην χλεύη) έναν αδίστακτο, λειτουργικά αγράμματο και πολιτικά εχθροπαθή και επικίνδυνο δήθεν ηγέτη, προς την κατασκευασμένη «αυθεντία» του οποίου όλοι προσέβλεπαν, όπως πάντα πράττουν οι συνειδητοί αριστεροί με τα τοτέμ του χώρου.
Νέα Αριστερά, με τα παλιά φθαρμένα, ξεσκισμένα από τους αέρηδες του εκσυγχρονισμού και ακυρωμένα από το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο υλικά, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει, αντίθετα αποτελεί μια νέα κομματική αστειότητα, η διαδρομή της οποίας θα είναι σύντομη.
Οι δυσκολίες της αυτοκάθαρσης και της αυτοκριτικής είναι γνωστές. Δύσκολα επιλέγονται από τους ενδιαφερόμενους, ειδικά από όσους έμαθαν (δηλαδή καλόμαθαν) στη δύναμη του παραμυθιού (όπως ο άλλοτε ηγέτης τους διατυμπάνιζε) και στην ευκολία του στρογγυλέματος και της μυθοπλασίας υπέρ κάποιων δήθεν δικαιωμάτων και άλλων ανάλογων αριστερών γραφικοτήτων.
Χαΐρι χωρίς αυτοκριτική δεν πρόκειται να δούνε οι «11» ό,τι και να κάνουν, όσες δήθεν δικαιολογίες και αν ανακαλύψουν στο δρόμο προς την συγκρότηση του νέου φορέα. Η κοινωνία έπαθε και έμαθε και δεν εμφανίζεται διατεθειμένη να ανεχτεί νέου Τσίπρες και νέους Τσακαλώτους να την κανοναρχούν με ιδεοληψίες και επαναστατικές παρλαπίπες.
Η γενναιότητα στην παραδοχή των λαθών και η ειλικρινής τήρηση αποστάσεων από ένα καταστροφικό κυβερνητικό παρελθόν (μέλη του οποίου υπήρξαν όλοι οι «11») είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξει το κλίμα και να τείνουν οι πολίτες ευήκοα ώτα σε όσα επιχειρούν να ψελλίσουν οι «11».
Ταύτα και μένουμε, εν αναμονή των απαντήσεων επί του πεδίου!