Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου, η χώρα περνά πλέον σε μία νέα πολιτική περίοδο με δύο βασικά χαρακτηριστικά: από τη μία πλευρά η πολιτική ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη, ενώ στην αντίπερα όχθη έχει ήδη ξεκινήσει ένα σκληρό μπράντεφερ για το ποιος θα επικρατήσει στο χώρο της Κεντροαριστεράς και θα διεκδικήσει με αξιώσεις το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κοντινό μέλλον.
Η Νέα Δημοκρατία πέτυχε να κυριαρχήσει απόλυτα και να σχηματοποιήσει μια πλατιά κοινωνική συμμαχία που την ακολουθεί από το 2019 και έπειτα. Επένδυσε με ρεαλισμό και διορατικότητα στο να σπάσει τα πολιτικά στεγανά μεταξύ δεξιάς και αριστεράς που ταλαιπώρησαν τον τόπο επί δεκαετίες και να οδηγήσει στο ίδιο πολιτικό μετερίζι πολίτες, κινήματα και προσωπικότητες που κάποτε υπήρξαν αντίπαλοι.
Εκ του αποτελέσματος την πετυχημένη συνταγή πιστώνεται ο ίδιος ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος συνιστά πλέον τον απόλυτο κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού. Μετά τις 25 Ιουνίου ο κ. Μητσοτάκης με ένα βιώσιμο, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, κυβερνητικό σχήμα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις της επόμενης μέρας, με την κοινή γνώμη να τρέφει υψηλές προσδοκίες από τον ίδιο και του συνεργάτες του.
Στην άλλη όχθη του ποταμού οι δυο βασικοί εκφραστές της Κεντροαριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται αντιμέτωποι με μια διελκυστίνδα για το ποιος από τους δύο θα καταφέρει τα επόμενα χρόνια να ανασυντάξει τον πολιτικό χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο το 2027. Η Χαριλάου Τρικούπη μετά από το θετικό για το κίνημα αποτέλεσμα θα επιχειρήσει στις 25 Ιουνίου να αυξήσει τα ποσοστά της, μειώνοντας δραστικά την ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ που κινδυνεύει με ακόμα μεγαλύτερη πτώση των ποσοστών του.
Ωστόσο, όποιος σπεύσει να προδικάσει την κατάρρευση του κόμματος του κ. Τσίπρα, ας είναι πιο προσεκτικός, καθώς ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει αποδείξει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει πραγματικά δύσκολες καταστάσεις. Μένει δε να φανεί ποιες θα είναι οι εσωκομματικές εξελίξεις στην Κουμουνδούρου μετά και το δεύτερο εκλογικό γύρο. Σε κάθε περίπτωση η κεντροαριστερά έχει μακρύ δρόμο μπροστά της πριν πετύχει εκ νέου να επανακτήσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την πλειοψηφία της κοινής γνώμης.