Σε έναν κόσμο μοιραζόμενης ισχύος, όπως είναι αυτός που ήδη ζουν οι άνθρωποι σε κάθε χώρα του πλανήτη μας, από την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη, μία νέα ηγετική ικανότητα, η πολιτική νοημοσύνη (PQ), προστίθεται σε άλλες, ήδη γνωστές μορφές νοημοσύνης, όπως είναι, κυριότατα, η διανοητική νοημοσύνη (IQ) και η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ).
Γράφει ο Κώστας Χριστίδης
Με τον όρο ‘’πολιτική νοημοσύνη’’ νοείται η ηγετική ικανότητα στρατηγικής διάδρασης σε έναν κόσμο όπου κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και κοινωνίες μοιράζονται την ισχύ για την διαμόρφωση του μέλλοντος σε παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Οι πολιτικά νοήμονες ηγέτες βρίσκουν βελτιωμένους τρόπους συνεργασίας μεταξύ δημόσιου, ιδιωτικού και κοινωνικού τομέα για την δημιουργία ευημερίας, κερδών αλλά και καλύτερων συνθηκών ζωής που ωφελούν τόσο τις παρούσες όσο και τις επόμενες γενεές.
Όσοι πολιτικοί όντως διαθέτουν αυτή την μάλλον σπάνια ηγετική ικανότητα, αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να αντιδρούν διαρκώς και με επιτυχία σε εξελίξεις που συχνά προκύπτουν έξω από την σφαίρα των εξουσιών και του ελέγχου τους. Η πρόκληση γι’ αυτούς είναι να περιορίσουν την εστίαση στις βραχυπρόθεσμες εντυπώσεις, να μειώσουν το χάσμα ανάμεσα στην ρητορεία και την παραγωγή αποτελεσμάτων και να εφαρμόσουν πολυδιάστατες δράσεις και μεταρρυθμίσεις, που αφορούν πλήθος ενδιαφερομένων μερών και αποφέρουν διατηρήσιμα οφέλη για το σύνολο της κοινωνίας.
Οι συστατικοί παράγοντες της πολιτικής νοημοσύνης είναι ο προσανατολισμός στο μέλλον, η άσκηση επιρροής (με την χαρτογράφηση όλων των ενδιαφερομένων μερών, τον εντοπισμό των προσώπων – κλειδιών που ασκούν αποφασιστικό ρόλο και την δημιουργία συμμαχιών με παράγοντες ή ομάδες που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τα έργα προς υλοποίηση), η ενσυναίσθηση, η ευελιξία με στοχοπροσήλωση και η δημιουργία εμπιστοσύνης (με ακεραιότητα, ταπεινότητα, ικανότητες, γνώσεις, και, βεβαίως, αποτελέσματα – track record). Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης μπορεί να διαβάσει περισσότερα για τους παράγοντες αυτούς στο (υπό έκδοση) βιβλίο των Αθ. Παπανδρόπουλου – Κώστα Χριστίδη ‘’Η Επιχειρούσα Κοινωνία’’.
Η Ελλάδα έχει την καλή τύχη να διαθέτει στα κρίσιμα αυτά χρόνια έναν ηγέτη με υψηλή πολιτική νοημοσύνη. Πράγματι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη κατορθώσει όχι μόνο να συμπληρώσει μία κυβερνητική τετραετία, αγνοώντας τις προτροπές φίλων και αντιπάλων για επίσπευση των εκλογών, αλλά να επανεκλεγεί με άνετη πλειοψηφία, υπερδιπλασιάζοντας την διαφορά από την αξιωματική αντιπολίτευση (η οποία χαρακτήριζε την κυβέρνησή του ως την ‘’χειρότερη που πέρασε ποτέ από την χώρα’’ …).
Η Νέα Δημοκρατία επικράτησε σε όλους τους νομούς της χώρας (με εξαίρεση τον ‘’ειδικών συνθηκών’’ νομό Ροδόπης), σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, σε όλες τις περιοχές, φτωχότερες ή πλουσιότερες. Αυτό επετεύχθη με την άσκηση επιρροής και όχι, όπως απειλούσε τέως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ‘’με το καλό ή με το άγριο’’ (!). Επετεύχθη με την παραγωγή συγκεκριμένων και απτών αποτελεσμάτων στην οικονομία, την προσέλκυση επενδύσεων, την μείωση της ανεργίας, την στήριξη των πιο ευάλωτων ατόμων και επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια αλλεπάλληλων εξωγενών κρίσεων, την εντυπωσιακή πρόοδο στον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους, την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας και την αναβάθμιση της εικόνας της χώρας διεθνώς.
Βέβαια, το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε, ότι παραμένουν υπολογίσιμες νησίδες ανορθολογισμού και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπισή τους και, κυρίως, για την περαιτέρω ενδυνάμωση της χώρας σε όλα τα επίπεδα είναι η υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων με μεθοδικότητα, έμφαση στο αποτέλεσμα, θάρρος χωρίς έπαρση και αίσθηση του επείγοντος. Η προσπάθεια αυτή είναι από την φύση της επίπονη και αέναη. Η πολιτική νοημοσύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη και η δημιουργία μίας συμπαγούς ηγετικής ομάδας περί αυτόν γεννούν βάσιμες προσδοκίες ότι επιτέλους θα καταστεί δυνατόν να αλλάξουν εγκαίρως και επιτυχώς όσα χρειάζεται να αλλάξουν.