Κριτική ασκείται στην Κυβέρνηση, για τον τρόπο που διαχειρίζεται την πανδημία του κορωνοϊού και ειδικότερα, για τα εκάστοτε μέτρα που αποφασίζονται και εφαρμόζονται.
Μια κριτική, η οποία πρέπει να ιδωθεί υπό διάφορα πρίσματα, ώστε να καταλήξουμε ως προς το είδος της.
Tης Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Το πρώτο και βασικό δεδομένο είναι, ότι αποτελεί ένα πρωτόγνωρο και παγκόσμιο γεγονός. Τις τελευταίες δεκαετίες ουδέποτε έχει παρουσιαστεί κάτι παρόμοιο και εξ’ αυτού του λόγου, δεν υπάρχει εφαρμοστέο προηγούμενο, ώστε επ’ αυτού να πραγματοποιηθεί η αντίστοιχη κίνηση.
Επίσης, το γενικό κλείσιμο του πληθυσμού, διαχρονικά παραμένει η μόνη δυνατή λύση, τουλάχιστον, σε αρχικό στάδιο και έως ότου η κατάσταση σταθεροποιηθεί στο εκάστοτε ζητούμενο ικανοποιητικό επίπεδο.
Βεβαίως, το γενικό κλείσιμο έχει πολλές και σοβαρές επιπτώσεις, όπως την οικονομία, την ψυχολογία, την εργασία κλπ. Γι’ αυτό τον λόγο τόσο η χώρα μας που πλήττεται όσο και οι λοιπές Ευρωπαϊκές χώρες συνεδριάζουν και σε μεγάλο βαθμό συναποφασίζουν τις γενικές γραμμές, επί των οποίων θα κινηθούν ταυτοχρόνως και θα αντιμετωπίσουν τα επακόλουθα.
Τέλος, οι αποφάσεις της Κυβέρνησης βασίζονται στις εισηγήσεις των ειδικών επιστημόνων, οι οποίοι έχουν τον τελικό και βαρύνοντα λόγο για το ανώτατο όλων θέμα δηλ. την προστασία του ανθρώπου.
Το πρώτο κύμα του κορωνοϊού αντιμετωπίστηκε επιτυχώς και αυτό αποδίδεται, στο ότι υπήρξε νωρίς γενικό κλείσιμο του πληθυσμού και με τον τρόπο αυτό σταμάτησε άμεσα η διασπορά και όπου υπήρξε ανάγκη αντιμετωπίστηκε έγκαιρα και υπεύθυνα.
Το δεύτερο κύμα, που βιώνουμε τώρα, έχει την ιατρική οπτική του – η οποία παραμένει η βασικότερη αλλά και την κοινωνική οπτική του – η οποία άπτεται της ήδη βεβαρυμμένης οικονομικής κατάστασης των πολιτών.
Και κάπου εδώ, αρχίζει απ’ όλους η κριτική προς την Κυβέρνηση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, χωρίς να παρουσιάζουν κάτι συγκεκριμένο, ασκούν κριτική επί παντός επιστητού, εκμεταλλευόμενα την επαγγελματική – οικονομική αναταραχή σε όλους τους κλάδους και κυρίως, στους ελεύθερους επαγγελματίες.
Τα συνδικαλιστικά όργανα όλων των τομέων εργασίας, απαιτούν οικονομική στήριξη στα πληττόμενα μέλη τους. Εύλογο βεβαίως σαν αίτημα, όμως όλοι γνωρίζουμε κατά πόσο μπορεί να είναι εφαρμόσιμο.
Και υπάρχουν και τα επί μέρους κλαδικά αιτήματα, τα οποία έχουν κατά βάση οικονομικό περιεχόμενο.
Η Κυβέρνηση τώρα, θα πρέπει να βρει την χρυσή τομή μεταξύ της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και της οικονομικής συνέχειας της χώρας.
Δύσκολη εξίσωση και χωρίς σταθερή απάντηση.
Το σίγουρο είναι, ότι κανένας δεν θα είναι απολύτως ευχαριστημένος, γιατί τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, όπως πριν κάποιους μήνες. Σκοπός πρέπει να είναι, η άσκηση κριτικής επί της ουσίας και όχι για την ίδια την κριτική. Όλοι κατανοούν αυτή την μεγάλη διαφορά και οι μόνοι που δεν θέλουν να το κατανοήσουν, μοιάζει να είναι οι πολιτικοί μας. Θεωρούν εύκολο να σχολιάζουν και να κρίνουν τα πάντα εκ του ασφαλούς, χαϊδεύοντας τα κουρασμένα ώτα των ακροατών και το χειρότερο, θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό, αποφέρουν κομματικό κέρδος και βεβαίως, προσωπικό εντός του κομματικού.
Η ψυχολογική κούραση όλων μας είναι δεδομένη, πολύ δε περισσότερο όσων έχουν κάποιο κρούσμα ή απώλεια στην οικογένειά τους. Ας σταματήσει η κάθε εκμετάλλευση του πόνου και της αγωνίας και ας γίνουμε κοινωνοί κάποιου αποτελεσματικού μέτρου, το οποίο μπορεί να μην το έχει σκεφτεί η Κυβέρνηση. Μέχρι τότε, ακούμε για να ακούμε…