Ακριβώς αυτός είναι ο τίτλος δημοσιεύματος του γαλλικού περιοδικού Le Point για την πορνεία στις χώρες της Ευρώπης. Μέσα σε 15 χρόνια η Γερμανία έχει καταστεί «το μεγαλύτερο μπορντέλο της Ευρώπης», η μεγαλύτερη αγορά προώθησης της πορνείας, αναφέρει το γαλλικό περιοδικό Le Point επικαλούμενο στοιχεία της οργάνωσης Erotik Gewerbe Deutschland (UEGD), που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των επαγγελματιών του κλάδου.
Σύμφωνα με αυτή, στη χώρα λειτουργούν 3.500 οίκοι ανοχής με τους 500 από αυτούς να βρίσκονται στο Βερολίνο ενώ το 2013 ο ετήσιος τζίρος τους ανήλθε στα 14, 5 δισ. ευρώ, αναφέρει το in.gr!
Το ποσό αυτό είναι τρεις ή τέσσερις φορές μεγαλύτερο σε σύγκριση με τα ποσά που κέρδιζαν οι οίκοι ανοχής πριν το 2002, δηλαδή πριν νομιμοποιηθεί η πορνεία στη Γερμανία. Υπολογίζεται πως στη χώρα είναι καταγεγραμμένες 400.000 ιερόδουλες που έχουν ένα εκατομμύριο πελάτες.
Στη Γαλλία ο αριθμός των ιερόδουλων είναι 10 φορές μικρότερος ενώ στην Ολλανδία 15. Η πλειοψηφία αυτών των γυναικών είναι μετανάστριες που δεν διαθέτουν επίσημα έγγραφα και έχουν φθάσει πρόσφατα στη χώρα από την Αλβανία, τη Νιγηρία και χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
«Επιχείρηση σεξ» στη Στουτγκάρδη
Ο οίκος ανοχής Pussy Club, που άνοιξε τις πόρτες του το 2009 στη Στουτγκάρδη, 100 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Στρασβούργο, υπόσχεται στην πελατεία του όλων των ειδών σεξ, «με όλους τους τρόπους που θέλετε», «πρωκτικό σεξ», «στοματικό σεξ χωρίς προφυλακτικό» με πάγια τιμή «πακέτου» 70 ευρώ κατά την διάρκεια της ημέρας και 100 ευρώ για νυχτερινές «υπηρεσίες». Μόνο το πρώτο Σαββατοκύριακο που λειτούργησε για πρώτη φορά ο οίκος ανοχής περίπου 1.700 άτομα πέρασαν την πόρτα του.
Τα «κέντρα έρωτα», όπως αποκαλούνται οι οίκοι ανοχής στη Γερμανία, λειτουργούν νόμιμα από το 2002, μετά από τον νόμο για την πορνεία που ψήφισαν οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι. Η σχετική νομοθεσία υποτίθεται πως ψηφίστηκε για να παρέχει ασφάλεια στις εργαζόμενες στον τομέα του σεξ αλλά και αυτονομία αφού τους παρέχει το δικαίωμα να μηνύουν τον εργοδότη τους για παράδειγμα σε περίπτωση μη καταβολής του μισθού τους.
Ο σχετικός νόμος παρέχει στις ιερόδουλες ένα πραγματικό επαγγελματικό καθεστώς όμως ο ίδιος νόμος έχει επίσης αποποινικοποιήσει την μαστροπεία αφού ονόμασε «επιχειρηματία του σεξ» τον ιδιοκτήτη οίκου ανοχής! Δεκαεπτά χρόνια μετά το αποτέλεσμα, μάλλον, δεν είναι αυτό που περίμενε ο νομοθέτης. Η πορνεία έχει αυξηθεί σημαντικά και ο αριθμός των ιερόδουλων, που είναι θύματα του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος, έχει πολλαπλασιαστεί.
Ο Γκρεγκουάρ Τερί, εκπρόσωπος του κινήματος «Le Mouvement du Nid» στο Στρασβούργο, που πρωτοστατεί στην εκστρατεία εναντίον της πορνείας με σύνθημα «Μια γυναίκα δεν είναι αντικείμενο. Η πορνεία σπάνια είναι επιλογή, πάντοτε είναι βία», δήλωσε στο γαλλικό περιοδικό Le Point πως «η απελευθέρωση των οίκων ανοχής συνδέεται άμεσα με την αύξηση της εκμετάλλευσης (των ιερόδουλων) και έχει επιπτώσεις στην κοινωνία». Ο ίδιος, τόνισε πως στη Γερμανία «οι απαιτήσεις των πελατών και οι προσφορές στους οίκους ανοχής έχουν γίνει εντελώς «τρελές» οδηγώντας στην εμπορευματοποίηση του σώματος (των ιερόδουλων).
Η επιφανής Γερμανίδα φεμινίστρια Αλις Σβάρτσερ, εκδότρια του φεμινιστικού περιοδικού Emma, χαρακτήρισε τη Γερμανία «παράδεισο για τους διακινητές ανθρώπων».
Τον Ιούλιο του 2016 η γερμανική Βουλή (Bundestag) υιοθέτησε έναν νέο νόμο προκειμένου να ξεκαθαρίσει το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των οίκων ανοχής και να προστατεύονται οι ιερόδουλες. Σύμφωνα με τον νέο νόμο για τους οίκους ανοχής η χρήση των προφυλακτικών καθίσταται υποχρεωτική, οι ιερόδουλες οφείλουν να δηλώνουν το «επάγγελμα» τους στις υγειονομικές αρχές και οι ιδιοκτήτες των οίκων ανοχής θα πρέπει να ζητούν να τους χορηγηθεί άδεια από τις αρχές.