Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, άφησαν παρακαταθήκες, οι οποίες απαντούν σε όλα ανεξαιρέτως τα προβλήματα, που συναντάμε μπροστά μας, κάθε μέρα, στο διάβα της ζωής μας. Και αντί να τις χρησιμοποιήσουμε σαν «κλειδιά», ώστε να ξεκλειδώσουμε οποιαδήποτε απορία που ταλανίζει το μυαλό μας ή να αποκτήσουμε γνώσεις επί παντός του επιστητού, τις αγνοούμε, γιατί τα ενδιαφέροντα στρέφονται – τις περισσότερες φορές- σε άγονες αντιπαραθέσεις, ενώ παράλληλα ξιφουλκούμε, προκειμένου ο ένας να βγάλει το μάτι του συμπολίτη του.
Δεν θέλω να παραστήσω, τον άμεμπτο «μάντη κακών», όμως αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα διαπιστώσουμε του λόγου το αληθές. Και να προσθέσουμε τον τόνο, της αστάθειας και της ανισορροπίας στο κοινωνικό γίγνεσθαι, τον δίνουν πρώτα απ’ όλους, οι πολιτικοί ταγοί της χώρας.
Ένα από τα πλέον γνωστά αρχαιοελληνικά ρητά είναι το «Μέτρον Άριστον» (στο ρητό προστέθηκε πολύ αργότερα και η λέξη «παν»).
Η φράση ανήκει, σε έναν από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδος, τον Κλεόβουλο, τον Ρόδιο, και η ερμηνεία του τονίζει ότι το «μέτρον», δηλώνει το πρέπον και το αρμόζον. Εν κατακλείδι, το ρητό αυτό, προτρέπει στους ανθρώπους να αποφεύγουν τις ακρότητες και να τηρούν το μέτρο της ζωής.
Φαίνεται όμως, στο πέρασμα των… αιώνων , η τήρηση αυτή του μέτρου, είναι εντελώς ανέφικτη. Τα παραδείγματα είναι άπειρα, αλλά για την οικονομία του χώρου (και του χρόνου) θα περιοριστούμε, σε ορισμένα πρόσφατα. Και να ξεκινήσουμε από την τυχοδιωκτική τακτική του Βλαδίμηρου Πούτιν.
Έχουν κάποιο μέτρο, οι πολεμικές επιθέσεις σε μια γειτονική χώρα (και τέως ομογάλακτη), με αποτέλεσμα εκατόμβη νεκρών (ένθεν- κακείθεν) και πλήθος ερειπίων; Όχι βέβαια.
Πάμε λίγο στο παρακάτω, στο σεράι του άλλου δικτάτορα Ταγίπ Ερντογάν. Έχουν μέτρο, οι συνεχείς απειλές για κατάληψη ελληνικών εδαφών όταν αυτά τα θέματα έχουν λυθεί με διεθνείς συνθήκες; Όχι βέβαια. Οι απειλές αυτές είναι ονειρώξεις ενός εχθροπαθούς σουλτάνου , ο οποίος είναι αμετροεπής και επικίνδυνος. Ας έρθουμε στην χώρα μας. Καθένας από εμάς θα γνωρίζει εκατοντάδες ιστορίες, που δεν έχουν κανένα απολύτως «μέτρο».
Να σταθούμε σε δύο πρόσφατα γεγονότα. Στην πλατεία Εξαρχείων, γίνονται κάθε μέρα επεισόδια – από αγνώστου ταυτότητας κατοίκους- οι οποίοι αντιδρούν στην κατασκευή μετρό, με το πρόσχημα ότι θα αλλοιωθεί το… κάλος της πλατείας. Επιχείρημα για γέλωτες.
Σε δεκάδες πλατείες της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας και του Πειραιά, υπάρχουν δεκάδες σταθμοί του Μετρό, οι οποίοι εξυπηρετούν χιλιάδες επιβάτες κάθε μέρα, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα απολύτως πρόβλημα. Γιατί αυτές οι αντιδράσεις στα Εξάρχεια; Μήπως είναι ιερός χώρος; Βεβαίως και όχι, γιατί και εδώ δεν υπάρχει μέτρο.
Στην Πανεπιστημιούπολη, στου Ζωγράφου συνελήφθησαν ναρκέμποροι από την Αστυνομία, οι οποίοι, έμεναν μάλιστα στις φοιτητικές εστίες.
Μόλις προχθές, ένας γνωστός σκηνοθέτης, ο κύριος Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, δήλωσε ότι, «πουθενά στον πλανήτη» δεν υπάρχει αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Είναι επικίνδυνο για την Δημοκρατία. Η άποψη αυτή καταρρίπτεται εν τοις πράγμασι.
Γιατί πουθενά στον πλανήτη δεν υπάρχουν Πανεπιστήμια, όπου πωλούνται ναρκωτικά και διαφεντεύουν οι μπαχαλάκηδες. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει μέτρο στην λειτουργία των ΑΕΙ.
Και για κατακλείδα.
Στην Ιταλία θα κάνουν κυβέρνηση οι ακροδεξιοί, με πρωθυπουργό την Τζώρτζια Μελόνι. Οι φασιστικές κυβερνήσεις πληθαίνουν στην γηραιά ήπειρο. Το μέτρον της δημοκρατικής διακυβέρνησης, φαίνεται ότι κλυδωνίζεται. Τι άλλο απομένει να δούμε άραγε; Άδηλο το μέλλον. Οι ακρότητες και οι υπερβολές, θα μας συνοδεύουν εφεξής…