Για δεκαετίες ο χώρος της παιδείας υπήρξε ένα πρόσφορο πεδίο οξείας αντιπαράθεσης. Όλα αυτά τα χρόνια κύλησαν δίχως νικητές, δίχως θριαμβευτές. Και αυτό γιατί το αντικείμενο, αυτό καθ’ αυτό, της διαμάχης αντί να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού «ποδοπατήθηκε» στο βωμό της πολιτικής επικράτησης και της δήθεν επαναστατικής διάθεσης.
Της Μαρίας-Αλεξάνδρας Κεφαλά*
Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, πανεπιστημιακά ιδρύματα, κοινωνία, επαγγελματικές οργανώσεις και συλλογικότητες επιδιώκουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Παλεύουμε για ένα σχολείο σύγχρονο, φιλικό, ανταγωνιστικό, αυτόνομο, ελκυστικό για τον μαθητή, ένα σχολείο προθάλαμο της κοινωνίας, με αρχές και επίπεδο παρεχόμενων γνώσεων αντάξιο των αναπτυγμένων κρατών. Με λίγα λόγια θέλουμε ένα ποιοτικό σχολείο προσαρμοσμένο στις ανάγκες του 21ου αιώνα και τις ιδιαιτερότητες της πατρίδας μας.
Η ποιότητα, αυτό το καθολικά αποδεκτό και πολύ-παραγοντικό ζητούμενο ενός εκπαιδευτικού συστήματος και γενικότερα της παιδείας απασχολεί ειδικούς σε όλο τον κόσμο ώστε να ορίζεται, να μετριέται, να προσαρμόζεται κάθε φορά που
παρίσταται ανάγκη και κυρίως να διασφαλίζεται. Για αυτή τη διασφάλιση χρειαζόμαστε ένα σύνολο διαδικασιών που θα επιτρέψουν να πετύχουμε το βασικό μας στόχο.
Διαδικασίες αξιολόγησης, αποτίμησης της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού μας συστήματος, επανασχεδιασμού όπου και αν χρειάζεται και παρέμβασης βελτιωτικού χαρακτήρα για να έχουμε σαφή εικόνα σχετικά με το τι και πως προσφέρει ένα σύστημα, αλλά και ποιοι το πραγματώνουν, μόνο θετικά μπορούν να συμβάλλουν.
Ο καθρέφτης της αξιολόγησης απεικονίζει με σαφήνεια το είδωλό της. Την ποιότητα. Δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες και αχώριστες. Ακόμη και πέρα από τα στενά όρια που πραγματεύεται το προωθούμενο από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων νομοσχέδιο για την αναβάθμιση του σχολείου και την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών, είτε αναφερόμαστε σε υπηρεσίες, είτε σε προϊόντα, η αξιολόγηση είναι μέσα στη ζωή μας.
Εμείς οι ίδιοι, συμπεριλαμβανομένων και των λίγων επικριτών της σχετικής ρύθμισης για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, γινόμαστε οι πρώτοι σε ένταση αξιολογητές σε διάφορες εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Επιλέγουμε βάσει ποιοτικών κριτηρίων που οι ίδιοι θέτουμε, αυστηρότατα πολλές φορές, για το τι, το που, το πώς το γιατί και το ποιος σε ότι μας αφορά.
Είναι καιρός να δείξουμε την απαιτούμενη ωριμότητα και σε ό,τι αφορά τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές. Λόγοι τόσο κοινωνικοί όσο και παιδαγωγικοί έρχονται να ενισχύσουν τις προτεινόμενες διατάξεις. Το ελληνικό σχολείο δεν μπορούμε και δεν πρέπει να το αφήσουμε να κινείται στον αυτόματο πιλότο. Από τις ανώνυμες αξιολογήσεις του γνωστικού επιπέδου των μαθητών μέχρι τις βελτιωτικού χαρακτήρα αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών μας ο στόχος μας είναι σαφής, η διασφάλιση της ποιότητας.
Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι αναγκαία και ουσιαστική ως μέρος της συνολικής προσπάθειας αναβάθμισης του σχολείου, παράλληλα με τη συνεχή βελτίωση τού εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο καλούνται να πραγματώσουν οι
εκπαιδευτικοί μας, τονίζοντας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και διαλύοντας μια παρωχημένη αντίληψη, που τεχνηέντως συντηρείται από μια μικρή μειοψηφία, ότι αξιολόγηση σημαίνει να κρίνουμε τους εκπαιδευτικούς αν κάνουν καλά τη δουλειά τους και να λάβουμε αυστηρά, τιμωρητικά μέτρα για όσους υστερούν.
Η πραγματικότητα για άλλη μια φορά θα τους διαψεύσει και το ελληνικό σχολείο του μέλλοντος θα είναι ένα σχολείο ανοιχτό, σύγχρονο, ισάξιο των ευρωπαϊκών, με τους εκπαιδευτικούς μας περήφανους για το αποτέλεσμα, μιας και είναι αυτοί που μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις στους νέους μας.
*Η Μαρία-Αλεξάνδρα Κεφαλά είναι βουλευτής Ιωαννίνων με τη Νέα Δημοκρατία