Πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες ψηφοφόροι ψήφισαν εν δυνάμει αντικοινοβουλευτικά κόμματα και άλλα 4 εκατομμύρια περίπου έγραψαν τις βουλευτικές εκλογές στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών, είναι η βαθύτατη περιφρόνησή τους για την κοινοβουλευτική δημοκρατία και η προσχώρησή τους στο περίφημο σύνθημα κάποιων ταξιτζήδων, «όλοι το ίδιο είναι».
Και όμως. Τόσο στον κόσμο μας γενικά, όσο και στην Ελλάδα ειδικότερα, ΔΕΝ είναι όλοι το ίδιο. Κάθε άλλο. Αντιθέτως «όλοι είναι ίδιοι» στα περίφημα κοπάδια ψεκασμένων, αγανακτισμένων και δήθεν «πονεμένων» «πολιτών», οι οποίοι νομίζουν ότι τα προβλήματα λύνονται με αλαλαγμούς, ύβρεις, ξόρκια, ευχέλαια και υπερπατριωτικές κορώνες από ανθρώπους που αγνοούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ από την ελληνική ιστορία, φιλοσοφία και εξέλιξη.
Είναι όλοι ίδιοι, οι συμμετέχοντες για παράδειγμα στον τζόγο του υπερπατριωτισμού, μπροστά στον οποίον το Ελληνικό Χρηματιστήριο ωχριά.
Η πρόσφατη ιστορική ζωή μας δίδαξε ότι ο επαγγελματίας πατριώτης μπορεί να είναι τέτοιος είτε λόγω υπολογισμού, είτε λόγων ψυχολογικών αιτιών, είτε λόγω ειδικών προβλημάτων της ιδιοσυγκρασίας του είτε όλα μαζί.
Συχνά, τη «δυναμική» συμπεριφορά που ο ίδιος αδυνατεί να επιδείξει σε ατομικό επίπεδο, την απαιτεί από το κράτος σε συλλογικό επίπεδο, έναντι των «εχθρών της πατρίδας».
Μέσα από το «συλλογικό», ο προνομιακά καθαρός πατριώτης «γίνεται» ό,τι δεν μπορεί να γίνει ως άνθρωπος απέναντι σε άλλους ανθρώπους, σε ατομικό επίπεδο. Έτσι, η «πυγμή» του Όλου γίνεται και δική του προσωπική πυγμή - έστω και κατά τις «τάσεις αναπληρώσεως», που δημιουργούνται από την ατομική του φαντασία. Ό,τι του προκαλεί ευτυχία ή δυστυχία δεν προκύπτει τόσο από τη σφαίρα του ατομικού, αλλά από τις ιδεοληψίες περί του Καθολικού, του Όλου. Εξ αυτού του λόγου δεν είναι απροσδόκητο ότι οι υπερπατριώτες, χωρίς δυσκολία, συχνά εστοίχισαν εαυτούς στις τάξεις του κάθε λογής ολοκληρωτισμού. Όπως και, αντίστροφα, διάφοροι ολοκληρωτισμοί αναζήτησαν την αποτελεσματική συλλογική ιστορική δράση μέσω της τονώσεως των πατριωτικών αντανακλαστικών - ει δυνατόν στο έπακρο της υπερβολής.
Δεν ήταν μόνο το Deutschland uber alles. Ήταν και η «διεθνιστική» Σοβιετική Ένωση, η οποία τον αγώνα κατά της χιτλερικής Γερμανίας τον διεξήγαγε στο όνομα του «πατριωτισμού», όχι του διεθνισμού.
Για «υπερπατριωτισμό» μίλησε πριν λίγες ώρες και ο Πούτιν, όταν είδε την εξουσία του να σείεται από 2.500 μισθοφόρους, που ο ίδιος είχε συμβάλλει να σχηματίσουν στρατό.
Αυτός λοιπόν ο εσμός, από την 3η Ιουλίου 2023 θα βρεθεί στα έδρανα της Ελληνικής Βουλής και θα ορκιστεί πίστη σε θεσμούς που θέλει να καταργήσει.
Ας μην μας διαφεύγει ότι στη Βουλή θα βρίσκονται δύο κόμματα, οι οπαδοί των οποίων ζητούσαν πριν μια οκταετία να καταργηθεί, αποκαλώντας την «οίκο ανοχής».
Μπορεί στη σημερινή Βουλή οι δημοκρατικές δεξιές, αριστερές και κεντρώες δυνάμεις να έχουν την πλειοψηφία, όμως ένας πολύ σοβαρός αντιδημοκρατικός ιός τις απειλεί.