Η κόντρα Δύσης - Ρωσίας, ο... σωτήρας Μπάιντεν, η... άνεση της Αθήνας και ο άνετος Μητσοτάκης
Επιμένει ο Πούτιν στις πληρωμές σε ρούβλια από σήμερα... Πρωταπριλιά. Οι Ευρωπαίοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Όπως γράφαμε χθες, το σκληρό "μπρα ντε φερ" για τις πληρωμές του ρωσικού φυσικού αερίου σε ρούβλια, θα δείξει ποιος έχει το πάνω χέρι.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Ο Πούτιν έχει μεγάλες απώλειες στο πεδίο της μάχης και προσπαθεί με την τακτική του τελεσίγραφου, να... φοβίσει τους Ευρωπαίους, πιστεύοντας ότι έχει το πλεονέκτημα στον ενεργειακό τομέα (το οποίο φυσικά και έχει). Η χθεσινή υπογραφή του σχετικού διατάγματος από τον εισβολέα, χάλασε το κλίμα στις αγορές και ανέκοψε την πτωτική πορεία του πετρελαίου, το οποίο έπεσε στο χαμηλό ημέρας των 101 δολαρίων το βαρέλι, αλλά μετά τα... μαντάτα από τη Μόσχα, κινήθηκε στα 110 δολάρια. Τελικώς, υποχώρησε στα 105 δολάρια το βαρέλι, καθώς έβαλε το χεράκι του ο Αμερικανός Πρόεδρος...
Σωτήρας ο Μπάιντεν!
Η ανακοίνωση του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν ότι θα "κάψει" 180 εκατ. βαρέλια από τα στρατηγικά αποθέματα των ΗΠΑ για να βοηθήσει τις φιλικές χώρες, ώστε να μην εξαρτώνται από το ρωσικό πετρέλαιο, έκανε αισθητή την πίεση στην τιμή του "μαύρου χρυσού". Για να το κάνουμε και πιο... λιανά, 1 εκατ. βαρέλια την ημέρα θα πέφτουν στις αγορές επί 180 μέρες (6 μήνες) για να μειωθεί η τιμή του πετρελαίου. Το αμερικανικό πετρέλαιο θα βοηθήσει στη συμπίεση των τιμών και θα δώσει μια ανάσα στη διαδικασία αποκλιμάκωσης των πληθωριστικών τάσεων. Αλλά η... ευχή αυτή βασίζεται σε υποθέσεις με πολλές παραμέτρους. Από την άλλη, η μείωση της χρήσης αερίου είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσει στην αντικατάσταση του με ρυπογόνες μορφές ενέργειας και θα απαιτήσει αρκετό χρόνο. Σε αυτόν τον τομέα, εξ ανάγκης, θα πάμε κάμποσα βήματα πίσω, μέχρι να βρούμε τον δρόμο μας και μέχρι να καταστούν πιο αποδοτικές οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Μέχρι τότε, θα περάσουμε κάμποσα χρόνια μέσα σε ένα περιβάλλον, το οποίο θα παραπέμπει σε κρίση, ακόμη και αν δεν παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά της σημερινής συγκυρίας. Πάντως, οι ΗΠΑ, αυτή τη στιγμή βάζουν πλάτη. Το θέμα είναι να αποδειχθεί αυτό, όταν θα έρθει και η πληρωμή του λογαριασμού...
Είμαστε... άνετοι
Χθες ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας προέβη σε μια δήλωση που προκάλεσε αίσθηση. Μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, εκτίμησε ότι με τη νέα στρατηγική της κυβέρνησης, σε ένα χρόνο θα είναι εφικτή η απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο! Γίνεται; Ναι, όπως λέει η κυβέρνηση. Ας έχουμε όμως και μια τάξη μεγέθους, σχετικά με το πού αναφερόμαστε και πού επιθυμούμε να πάμε. Το ρωσικό φυσικό αέριο συμμετέχει κατά 40%-45% στην κάλυψη των αναγκών της Ελλάδας και από τις ποσότητες που εισάγουμε, το 60% προορίζεται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Τι έχει στο πλάνο της η κυβέρνηση; Ποντάρει στην ολοκλήρωση και άλλων projects στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, θα έχει σε διαρκή λειτουργία τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια και τον λιγνίτη, θα... φουλάρουμε πετρέλαιο και φυσικά θα εισάγουμε υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG). Ως προς το τελευταίο, άγνωστος Χ είναι το κόστος. Γιατί, καλή είναι η απεξάρτηση από τη Ρωσία, αλλά πρέπει να δούμε και τον λογαριασμό που θα προκύψει από τις εναλλακτικές πηγές. Είτε αυτό αφορά το πετρέλαιο, είτε το LDG. Πάντως, ο ένας χρόνος είναι κοντά και θα πέσει ακριβώς στην προεκλογική περίοδο. Προφανώς, αν επιτύχει τον στόχο η κυβέρνηση, αυτό θα είναι ένα πολύ ισχυρό ατού για να υποσχεθεί στους πολίτες λιγότερες επιβαρύνσεις. Αλλά, καλύτερα ας περιμένουμε, γιατί η ζωή έχει αποδείξει ότι τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μέσα σε λίγα λεπτά...
Πού ποντάρει ο Μητσοτάκης
Πολλοί απόρησαν με τις δηλώσεις Μητσοτάκη στο Φόρουμ του "Οικονομικού Ταχυδρόμου" περί εκλογής κυβέρνησης, με βάση την ετυμηγορία του ελληνικού λαού, στο τέλος της άνοιξης του 2023. Δηλαδή το "αυτοδυναμία ή χάος", δεν παίζει, πλέον. Γιατί άραγε; Λοιπόν, στις πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική, αν προκύψει δικομματική κυβέρνηση, αυτή θα έχει ως κορμό τη ΝΔ και ως πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Δύσκολο. Ακόμη πιο δύσκολο να βρεθούν τρία κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ιδίως αν είναι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία και δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν θα βγαίνουν τα κουκιά ούτε για συγκυβέρνηση των δύο πρώτων, αλλά ούτε και για συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ. Ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα δεν συνεργάζονται με τίποτα. Εκτός αν γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και κάτω από ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, υπάρξουν πιέσεις από το εξωτερικό. Αλλά και πάλι, η... εξίσωση δεν βγαίνει. Πάμε παρακάτω...
Στις εκλογές που θα ακολουθήσουν και αφού θα έχει "καεί" η απλή αναλογική, μπορεί η Νέα Δημοκρατία να μην είναι αυτοδύναμη ως πρώτο κόμμα, αλλά θα έχει τον πρώτο λόγο και θα δεσπόζει ως δύναμη σταθερότητας για τη χώρα. Τι γίνεται τότε; Θα πάμε και σε νέες εκλογές; Όχι. Η ετυμηγορία του ελληνικού λαού θα έχει καταγραφεί και από κει και πέρα η χώρα θα πρέπει να κυβερνηθεί. Πώς θα γίνει αυτό και πού ποντάρει ο Μητσοτάκης, λέγοντας με μεγάλη... άνεση, κάποια πράγματα που μέχρι πρότινος δεν τα έλεγε; Ποντάρει στην ισχυρή εμπιστοσύνη του διεθνούς παράγοντα. Είτε οι ΗΠΑ είτε οι Ευρωπαίοι δεν συζητούν καν την ενδεχόμενο κυβερνητικού σχήματος, όπου θα είναι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν θα είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης. Όσοι ξεγελαστούν και σκεφτούν την περίπτωση Παπαδήμου το 2011, ας μην μπερδεύουν τα μνημόνια και τον κίνδυνο εξοστρακισμού της Ελλάδας από τα μνημόνια με τη σημερινή κατάσταση, όπου η Ελλάδα είναι ένας καλός μαθητής και ταυτόχρονα ένα πολυ-εργαλείο σε σχέση με τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που επιφέρει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Και ποιος θα τον στηρίξει; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι. Ωστόσο, όπως συνεργάστηκαν Σαμαράς και Βενιζέλος, ενώ προεκλογικά απέκλειαν το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης το 2012, έτσι θα γίνει και με το ΠΑΣΟΚ. Τσίπρας δεν παίζει, καθώς θεωρείται ο ορισμός της αναξιοπιστίας. Εκτός και αν ο ελληνικός λαός, αρχίσει να πυροβολεί στο... ψαχνό, τα πόδια, την κοιλιά και το... κεφάλι του! Ο Μητσοτάκης ξέρει ότι με την εικόνα, την επιρροή και την αποδοχή που έχει εκτός συνόρων και ειδικά σε Ευρώπη και ΗΠΑ, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των εταίρων. Και οι εταίροι, δεν θα θελήσουν με τη σειρά τους να πυροβολήσουν τα... πόδια τους, καθώς είδαν τι συνέβη στην Ελλάδα το 2015.
Εν ολίγοις ο Μητσοτάκης φιλοδοξεί να γίνει και πάλι πρωθυπουργός κατά το ανάλογο προηγούμενο της Μέρκελ και του Ρούτε στην Ολλανδία. Η Άνγκελα Μέρκελ ανέλαβε Καγκελάριος στις 22 Νοεμβρίου 2005, κέρδισε 4 εκλογικές αναμετρήσεις και ήταν πάντοτε επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού. Μάλιστα, στην τελευταία της θητεία ήταν επικεφαλής του Μεγάλου Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών και Σοσιαλδημοκρατών. Επιπλέον, ο Μαρκ Ρούτε είναι πρωθυπουργός της Ολλανδίας από τις 14 Οκτωβρίου του 2010 και έχει ηγηθεί κυβερνήσεων, όπου συμμετείχαν τουλάχιστον τρία κόμματα. Ο Μητσοτάκης δεν συζητάει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι ξένοι έχουν... δασκαλέψει τον Ανδρουλάκη, έτσι ώστε να κάνει αυτό που πρέπει, όταν χρειαστεί! Έτσι, είναι λογικό να έχει στο μυαλό του, το προηγούμενο της Μέρκελ και του Ρούτε.
Από την άλλη, το γεγονός ότι ο Ανδρουλάκης είναι Ευρωβουλευτής, βοηθάει σε εξαιρετικό βαθμό προς αυτήν την κατεύθυνση. Επιπλέον, μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά του 2011 επί Παπαδήμου όπου υπήρξε σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, αλλά ούτε και τα αντίστοιχα της περιόδου Σαμαρά-Βενιζέλου, όπου είχαμε σύμπραξη και της Δημοκρατικής Αριστεράς, η οποία στη συνέχεια την... έκανε. Δεν μιλάμε για μια συγκυβέρνηση, η οποία θα κληθεί το 2023 να προχωρήσει σε...σφαγείο, όπως συνέβη με τα μέτρα του μνημονίου. Μιλάμε για συγκυβέρνηση σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα.
Από την άλλη, τα "κουκιά" ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν βγαίνουν, ώστε να αποτελέσουν τον ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων και μάλιστα σε μια ιστορική συγκυρία, η οποία διαμορφώνει νέα δεδομένα για τα επόμενα πολλά χρόνια. Και επειδή τα επόμενα αρκετά χρόνια, η Ελλάδα έχει ανάγκη από σταθερότητα, σύντροφοι, δικό σας...