Η τραγωδία στην κοιλάδα των Τεμπών, που προκάλεσε άφατο πόνο στην πλειοψηφία των Ελλήνων και σπαραγμό στις οικογένειες των θυμάτων, ανάμεσά τους φοιτητές και φοιτήτριες, καθώς κόπηκε το νήμα της ζωής τους στο άνθος της ηλικίας τους, ανέδειξε για πολλοστή φορά, τις τεράστιες παθογένειες του ελληνικού κράτους.
Για τις οποίες έχουν γίνει ατέρμονες συζητήσεις, προτάσεις επί προτάσεων, διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, νομοθετικές ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων, όμως κάθε φορά το νήμα των αλλαγών, οι πάσης φύσεως αρμόδιοι, το ξαναπιάνουν από την αρχή. Ειλικρινά, δεν θέλω να παραστήσω τον ειδήμονα, όμως πρέπει να επισημάνω με έμφαση ότι πάρα πολλές από τις αυτονόητες λύσεις, παραπέμπονται στις καλένδες.
Ή γίνονται πράγματα με την γνωστή συνταγή του «άρπα κόλλα» και του «ωχαδερφισμού». Για να οδηγηθούμε σε λύσεις, θα πρέπει αφενός να ακολουθήσουμε την οδό της λογικής- και μόνον- και αφετέρου να εξετάσουμε ποια οδό ακολούθησαν για ανάλογες περιπτώσεις χώρες με τις οποίες έχουμε άριστες σχέσεις και συνεργαζόμαστε αρμονικά. Δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να ζητάμε τις γνώσεις άλλων.
Άλλωστε την Αμερική την ανακάλυψε ο Κολόμβος, διασχίζοντας τον Ατλαντικό και την διαδρομή εκείνη ακολουθούν όλα τα πλοία. Ενδεχομένως, κάποιες απλές λογικές να ξενίζουν ή να θεωρούνται υπερβολές. Όμως, εάν προσεγγίσουμε κατάματα τα προβλήματα που ταλανίζουν αενάως την χώρα μας, θα διαπιστώσουμε ότι πάρα πολλές «αλλαγές», έγιναν με λάθος συνταγές τα τελευταία 60 με 70 χρόνια, για να μην πάμε πιο πίσω και χαθούμε στα βάθη της ιστορίας. Παράλληλα, θα πρέπει να παραδεχθούμε, ότι όλοι μας έχουμε ευθύνη που μας αναλογεί, για όλα όσα ανεχτήκαμε, επειδή ήμασταν σε μόνιμη «αγρανάπαυση».
Όλοι μας φταίμε, όμως, εάν θέλουμε να είμαστε έντιμοι με την συνείδησή μας, ας επωμιστούμε το μερίδιο που μας αναλογεί. Οι πολλαπλές κρίσεις που χτυπούν την πατρίδα μας, ιδιαίτερα μάλιστα στον οικονομικό τομέα, έχουν μεγάλο μερτικό στην δημιουργία των μεγάλων προβλημάτων- χωρίς αμφιβολία. Τα φάρμακα, για την θεραπεία της οικονομίας, μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά για την ανάκαμψη.
Αυτή, όμως, είναι η μια πλευρά του φεγγαριού. Υπάρχει και μια άλλη, η οποία μπορεί να μην φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, όμως, προκαλεί χαίνουσες πληγές, καθώς κατατρώει τις σάρκες σιγά- σιγά του εθνικού κορμού. Και βεβαίως, εάν δεν επουλωθούν αυτά τα τραύματα, που έχουν σχέση με την δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας, τότε ματαιοπονούμε.
Οι κρίσεις θα είναι πάντοτε παρούσες. Γιατί η ηθική κατάρρευση, η οποία προέρχεται από την κατάπτωση των αξιών, είναι μαθηματικά βέβαιον, ότι οδηγεί στον κλυδωνισμό της κοινωνικής συνοχής.
Τις τελευταίες ημέρες, μετά την τραγωδία με την σύγκρουση «των τυφλών τρένων», είμεθα πάλι μάρτυρες, ενός νέου κύκλου παρέμβασης, των γνωστών «βαμπίρ», που συχνά- πυκνά εμφανίζονται στην δημόσια αγορά, μόλις ένα τραγικό γεγονός, συνταράσσει τον ανέμελο αβδηριτισμό των Ελλήνων.
Η χορεία, όλων αυτών που ομνύουν με ιερή αγανάκτηση σε προβλήματα μικρά, μεγάλα ή τεράστια, δοκιμάζουν τις αντοχές του λαού, κατακλύζοντας κάθε μέρα τους δρόμους της Αθήνας, διαγωνίζονται στα μέσα ενημέρωσης σε ασύστολα ψεύδη και προσπαθούν με χυδαιότητες, καλυμμένοι από αριστερά μορφώματα (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ο οποίος νομίζει ότι όλοι οι Έλληνες είναι λωτοφάγοι και έχουν ξεχάσει τις αθλιότητες του από το 2010 μέχρι το 2019) να καθηλώσουν την Ελλάδα στην μιζέρια και την ανυποληψία.
Δεν θα τους περάσει όμως. Γιατί ο ελληνικός λαός γνωρίζει το ποιόν τους και τι ακριβώς πρεσβεύουν. Χάος και μετωπική σύγκρουση, με την πλειοψηφία των Ελλήνων, οι οποίοι επιζητούν ισχυρή Ελλάδα, ισότιμο μέλος της διεθνούς Κοινότητας, άνοδο του βιοτικού επιπέδου, παιδεία όπως στα προηγμένα κράτη, ασφάλεια, ισονομία των πολιτών.
Πιστεύω, ότι αυτή είναι μοναδική ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να προκαλέσει αμέσως Eκλογές, ώστε ο ελληνικός λαός να αποφασίσει, άπαξ δια παντός. Θέλει πρόοδο και ευημερία ή πισωγύρισμα σε αλήστου μνήμης περιόδους, που προκάλεσαν τραύματα, τα οποία όχι μόνον δεν έχουν επουλωθεί, αλλά στοιχειώνουν ακόμα την ομαλή πορεία της χώρας. Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν.