Η είδηση ήταν ομολογουμένως ηχηρή. Ο Ισπανός Πρωθυπουργός, συνοδευόμενος από το ήμισυ του Υπουργικού του Συμβουλίου, εξέδραμε στην Άγκυρα. Και όχι όπου όπου. Στο Λευκό Παλάτι, όπου ο Πρόεδρος Ερντογάν, βιώνει τον νεοοθωμανικό του μύθο.
Γράφει ο Πολύκαρπος Αδαμίδης
Σε έναν συνδυασμό Χιλίων και Μιας Νυχτών, από τη μια και Μπόλυγουντ αλλά Τούρκα από την άλλη. Μες στην καλή χαρά κατά τα άλλα, Ισπανοί και Τούρκοι, υπέγραψαν συμφωνίες, που καλύπτουν μια ευρεία γκάμα θεμάτων. Κάτι σαν τη συλλογή κρεμών της Εστέ Λωντέ σε πλήρη έκθεση. Από διάστημα και drones, μέχρι αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και αθλητισμό.
Για μια στιγμή θα νόμιζε κανείς ότι ο ενθουσιώδης Ισπανός Πρωθυπουργός δε συναλλάσσονταν με τη χώρα που από τον Ιούλιο του 2016 μέχρι σήμερα έχει απολύσει και φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους, στρατιωτικούς και δικαστικούς της με τη βολική δικαιολογία ότι ήταν συνεργοί ή ‘συμπαθούντες’ το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Ότι δεν χαριεντίζονταν με ένα καθεστώς που έχει συγκεντρώσει υπό τον έλεγχό του το σύνολο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και έχει εξοστρακίσει το τρίτο σε δύναμη κοινοβουλευτικό κόμμα, φυλακίζοντας αδιάκριτα βουλευτές του και παύοντας δεκάδες δημάρχων του, με την εξίσου πιασάρικη δικαιολογία ότι είναι συνεργοί ή ‘συμπαθούντες’ τους τρομοκράτες.
Ότι δε χάιδευε τη χώρα, που ανοιγοκλείνει από το 2015 την ‘κάνουλα’ των μεταναστευτικών ροών, εκβιάζοντας δισεκατομμύρια Ευρώ Κοινοτικής βοήθειας και απαιτώντας την ανοχή της Δύσης στις διαρκείς προκλήσεις πολέμου σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, με συνεχή καταστρατήγηση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.
Την ίδια στιγμή, που ορθά καταγγέλλεται η χρησιμοποίηση των μεταναστευτικών ομάδων από τη Λευκορωσία, ως μέσου διεξαγωγής υβριδικού πολέμου και καλούμε, ως Ευρώπη, σε πανστρατιά αφύπνισης και επαγρύπνησης.
Στους επαγρυπνούντες προφανώς περιλαμβάνεται και ο κύριος Σάντσεθ, που δε φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα για όσους επιχειρούν να εισέλθουν στην Ευρώπη, από τους Ισπανικούς θύλακες της Θεούτα και της Μελίγια.
Φαίνεται ότι οι δυστυχείς αυτοί βρήκαν πιο εύκολη οδό μέσω της Τουρκίας! Τα όσα είδαμε ωστόσο, δε θα πρέπει να μας ξενίζουν ιδιαίτερα. Αφήνοντας κατά μέρος τον κυνισμό, με τον οποίο η Ισπανία, φαίνεται να ξεδιπλώνει την ατζέντα των εθνικών της συμφερόντων, θα είναι καλό να έχουμε υπόψη την έφεση των δύο χωρών, στην ευέλικτη ουδετερότητα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Τόσο η Τουρκία που καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου υιοθέτησε μια γερμανόφιλη ουδετερότητα, για να στραφεί μόλις στο τέλος της Παγκόσμιας σύρραξης εναντίον των χωρών του Άξονα και να διεκδικήσει θέση στη φωτογραφία της Νίκης, όσο και η Ισπανία, που παρ’ ότι το Φρανκικό καθεστώς βοηθήθηκε από την Ταξιαρχία του Κόνδωρα και την αεροπορική στήριξη των Ναζί, κρατήθηκαν μακριά από την μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή.
Η Ισπανία ειδικά, μολονότι είχε το δέλεαρ να συμπαραταχθεί με τον Άξονα για να πάρει το Γιβραλτάρ από την Αγγλία, αναγκάσθηκε να ανακρούσει πρύμνα, λόγω της εξάρτησης της σε καύσιμα και πρώτες ύλες από τις ΗΠΑ. Την εφεκτική μάλιστα στάση της απέναντι στον Άξονα, την ‘πλήρωσε’ με το ελαφρύ επιτίμιο της ‘καθυστερημένης’ εισδοχής της στον ΟΗΕ, μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 50.
Αλλά ουδέτερη η Ισπανία παρέμεινε και στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Εις δόξα μάλιστα της εξισορροπιστικής της πρακτικής είναι και το συμβάν του νησιού Fernando Po. Σε αυτό το νησί της Ισπανικής Γουινέας κατέφυγαν 6.000 Καμερουνέζοι στρατιώτες, με τους Γερμανούς αξιωματικούς τους, όταν η Γερμανική αποικία του Καμερούν, τέθηκε υπό τον έλεγχο των Αγγλο Γάλλων και των Βέλγων.
Μπρος στην απειλή να αντιμετωπίσουν την οργή της Αντάντ για την παραβίαση της ουδετερότητας, προέβησαν σε μια περίτεχνη άσκηση ισορροπίας. Επέτρεψαν στους Καμερουνέζους να παραμείνουν στην αποικία τους και στείλαν τους Γερμανούς αξιωματικούς στη Γερμανία!
Δεν είναι μετά να μας προκαλεί έκπληξη πως διαπραγματεύονται με τον Ερντογάν και νέο, μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο να του κατασκευάσουν και υποβρύχια να του ναυπηγήσουν και τεχνογνωσία να του μεταφέρουν.
Άσχετα από το γεγονός ότι ο Τούρκος Πρόεδρος αρέσκεται να γεννά προσδοκίες για ‘χρυσοφόρα΄ συμβόλαια, οι Ισπανοί δεν μπορούν να είναι επιλήσμονες και να θεωρούν ως συνήθεις εργασίες, τις συμφωνίες με μια χώρα, που ενεργεί επιθετικά σε βάρος των Ευρωπαίων εταίρων της και χρησιμοποιεί άμεσα ή έμμεσα οπλικά συστήματα σε παραβιάσεις του Δικαίου του Πολέμου.
Η Κοινοτική αλληλεγγύη και η συνέπεια στο Διεθνές Δίκαιο δεν είναι σημαία ευκαιρίας, ούτε επιλογή της στιγμής. Την Κοινοτική στήριξη τη ζήτησαν και την έλαβαν πρόσφατα στο θέμα της Καταλωνίας. Βίωσαν τη σπουδαιότητα της συμπαράστασης. Λογικό είναι να περιμένει κανείς, ότι συνειδητοποιούν και τις συνέπειες από την απώλειά της.
*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι δικηγόρος, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αναπληρωτής Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων