Άλλο τίκτω, άλλο γεννάω άλλο γίνομαι μάνα. Άλλο διεκπεραιώνω, άλλο εκπληρώνω και άλλο αφοσιώνομαι. Η ελληνική γλώσσα έχει τόσες πολλές λέξεις με τόσες παραπλήσιες έννοιες για μια περιγραφή και οι γυναίκες της διπλανής πόρτας, όχι ξένες από εμάς, ίσως και οι γυναίκες της οικογένειας μας έχουν πλησιάσει τόσο την μητρότητα όσες είναι και οι αποχρώσεις του γκρι. Με εξαίρεση την πρωτοφανή Ρούλα (όχι και μάνα…) που την πλησίασε με μια και μόνη απόχρωση, του μαύρου.
Ένα χρώμα μονοσήμαντο όσο και η ψυχή της, αδιαμφισβήτητα και δεν χρειάζεται καμία ετυμηγορία ενόρκων για να το συμπεράνει κανείς, αρκεί να δοθεί ο χαρακτηρισμός από όλες εκείνες τις δολοπλοκίες που έχουμε μοιραστεί με την δημοσιότητα τις τελευταίες ημέρες. Μαύρο μυαλό και μαύρη ψυχή. Όχι…. Άδεια ψυχή και άδειο μυαλό. Ένα κουφάρι!
Οι γυναίκες που ως σήμερα έχουν χαρακτηριστεί ως παιδοκτόνοι, συνήθως προχωρούσαν στην αυτοκτονία μετά, στην ολοκληρωτική άλωση της ζωής. Η πρωταγωνίστρια, της ιστορίας το κουφάρι για χάρη συντομίας, εξεπλάγην που προφυλακίστηκε ωστόσο, γιατί λέει δεν υπήρχαν στοιχεία!
Οι περισσότερες από τις γυναίκες παιδοκτόνους προχώρησαν στο απονενοημένο λόγω της διαμάχης που είχαν με τους συζύγους τους, αποδεικνύοντας πως η εμμονή τους στάθηκε ισχυρότερη από την αγάπη για τα παιδιά τους, για τα απροστάτευτα πλάσματα που είχαν την ατυχία να γεννηθούν από τέτοια γυναίκα. Στις περισσότερες περιπτώσεις βαθιά αιτία ήταν η εγωιστική ναρκισσιστική τους συμπεριφορά που επιτάσσει τον σύζυγο αφοσιωμένο σε εκείνην, με επαρκή λόγο την έγγαμη κατάσταση.
Προφανώς μια ναρκισσιστική προσωπικότητα αψηφά την ευθύνη ή την υποχρέωση της συμμετοχής της στο ανεπιθύμητο ή επιθυμητό αποτέλεσμα. Προφανώς και ένας νάρκισσος απαιτεί χωρίς να εξετάζει αν αξίζει ή αν φέρεται έτσι ώστε να κερδίσει αγάπη, αφοσίωση, δόσιμο και στοργή.
Ο ρόλος της γυναίκας όταν γίνεται μητέρα είναι ένα εκατομμύριο φορές δύσκολος αδιαμφισβήτητα, κατά την διαδικασία που χρειάζεται ώστε να κρατηθούν οι ισορροπίες και άλλο τόσο είναι βέβαια και του πατέρα που επιβάλλεται να προστατεύσει από την πλευρά του, τις εν λόγω ισορροπίες, εκείνες που θα εξασφαλίσουν για τα παιδιά της οικογένειας, ένα περιβάλλον ικανό να αναθρέψει υγιείς, σωματικά, πνευματικά και ψυχικά, ανήλικους ως την ενήλικη ζωή τους.
Όμως δεν εξελίσσονται όλες οι γυναίκες που γεννούν, σε μητέρες. Όσες δούλεψαν για αυτό, είχαν την τύχη να ακολουθήσουν το κάλεσμα κατανοούν τον όρο «εξελίσσομαι σε μάνα». Και βέβαια είναι μια εξέλιξη που θέλει στέρηση, αυταπάρνηση, αυτοθυσία και αυτοβελτίωση, (όπως κάθε είδους εξέλιξη) για να αποκομίσεις στην πορεία, τα τεράστια οφέλη από τους ευτυχείς ενήλικες που εκπλήρωσες τον ρόλο σου ως άνθρωπος, να αναθρέψεις.
Μια γυναίκα νάρκισσος θα κάνει τα παιδιά της πιόνια στην σκακιέρα της επικράτησης επί της ερωμένης του συζύγου της, όπλα στο δικαστήριο για την διατροφή, ευνουχισμένους μοναχικούς ενήλικες ώστε να έχει κάποιον να την κοιτάξει στα γεράματα, θα τα καταδικάσει σε ένα δυστυχισμένο οικογενειακό περιβάλλον γιατί πώς να τα μεγαλώσει μόνη της και δεν είναι μόνο δικά της άλλωστε ώστε να επιβάλλει στον σύζυγο την συζυγική κλίνη!
Μια γυναίκα νάρκισσος που δεν θα εξελιχθεί ποτέ σε μητέρα, προφανώς και ως άνθρωπος η εξέλιξη της θα είναι εκτός ζητούμενου από την ζωή, θα μου επιτρέψετε να βρωντοφωνάξω πως δεν θα γίνει ποτέ ευτυχισμένη. Είναι τόσο στρεβλωτικά τα στερεότυπα για την ευτυχισμένη γυναίκα στην Ελλάδα των γενεών της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ειδικά για την γυναίκα που την βαρύνουν πολλοί ρόλοι, στην προσπάθεια της να γίνει ένα ανδρείκελο σύγχρονου θηλυκού, τόσοι όσοι δεν της επιτρέπουν να δει τι είναι αυτό που την κάνει αληθινά ευτυχισμένη.
- Την Ρούλα την γέννησε και την ανέθρεψε μια κοινωνία, την δολοφόνο όχι.
- Την Ρούλα την έκανε νάρκισσο μια οικογένεια, την δολοφόνο όχι.
- Την Ρούλα την άφησε χωρίς θεραπεία (που κατά πάσα πιθανότητα την χρειαζόταν), μια μητέρα, την δολοφόνο όχι.
- Η Ρούλα γέννησε αλλά δεν εξελίχθηκε ποτέ σε μητέρα αλλά σε κάτι άλλο που σύντομα θα κατονομαστεί επακριβώς.
Κάθε γυναίκα που γέννησε αλλά δεν εξελίχθηκε ποτέ σε μητέρα, σήμερα θρηνεί ακόμη και εκείνη για τα παιδιά που χάθηκαν από την ίδια τη γυναίκα που τα γέννησε.
Κάθε μητέρα που γέννησε αλλά δεν εξελίχθηκε ποτέ σε μητέρα μια μέρα θα θρηνήσει για τα λάθη της, το μόνο σίγουρο, γιατί εδώ είναι η κόλαση εδώ και ο παράδεισος!