Η αστραπιαία αντίδραση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, να καρατομήσει αυθωρεί και παραχρήμα τον Υπουργό Γεωργίας Σπήλιο Λιβανό και το κομματικό στέλεχος Πέτρο Δούκα, πρώην υφυπουργό της Νέας Δημοκρατίας και νυν Δήμαρχο Σπάρτης, εμπεριέχει αφενός μηνύματα προς διαφόρους αποδέκτες και αφετέρου επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας, μια παλαιά έκφραση που λέει «βαριά η καλογερική».
Ο Πρωθυπουργός, με την κίνησή του αυτή, ήθελε να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα, στο πολιτικό προσωπικό που ανήκει στο κόμμα του και αφετέρου να διαβεβαιώσει την χειμαζόμενη κοινωνία, ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται ανεκτές συμπεριφορές καφενειακού επιπέδου από κυβερνητικά στελέχη.
Το γεγονός που προκάλεσε την οργή του Μητσοτάκη, αλλά και τις ποικίλες και έντονες αντιδράσεις της κοινής γνώμης, συνέβη σε σύσκεψη του πρώην υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Σπήλιου Λιβάνιου, με τον δήμαρχο Σπάρτης Πέτρο Δούκα και άλλους τοπικούς παράγοντες. Οι δύο πολιτικοί θυμήθηκαν «ημερών αρχαίων», από την περίοδο του 2007, γι’ αυτό και διημείφθη, ο ακόλουθος διάλογος, που συνοδεύτηκε –μάλιστα- και από… χαχανητά.
«Είχαμε πάει στην Ηλεία στις φωτιές και έτσι πήραμε τις Εκλογές του 2007, γιατί είχαμε πάει με τις τσάντες και αποζημιώναμε» τόνισε έμπλεος υπερηφάνειας ο Πέτρος Δούκας. Και κάποιος από την ομήγυρη συμπλήρωσε: «Έχουν μείνει αξέχαστα τα χρόνια αυτά».
Μετά από αυτήν την προκλητική ιλαροτραγωδία, ο Πρωθυπουργός, δεν είχε άλλη επιλογή από την καταδίκη- μέσω αποπομπής- των δύο στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν μια πράξη ευθύνης και παραδειγματισμού, για την αποφυγή παρόμοιων φαινομένων, πολλά από τα οποία έχουμε δει και ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Πραγματικά, δεν έχω πρόθεση να γενικεύσω ένα μεμονωμένο γεγονός. Γνωρίζω, όμως, πολλές περιπτώσεις πολιτικών , οι οποίοι έχουν μειονεκτήματα, τα οποία δεν απαντώνται ακόμα και στον μέσο άνθρωπο. Η αρχική επισήμανση, με την έκφραση «βαριά η καλογερική», ισχύει εις το διηνεκές και αφορά κυρίως, ανθρώπους, οι οποίοι ασχολούνται με τα κοινά και θα πρέπει να είναι φειδωλοί, ιδιαίτερα, στις δημόσιες εμφανίσεις και παρεμβάσεις τους.
Εν κατακλείδι, υπογραμμίζουμε, ότι είναι δύσκολη η ζωή ενός καλόγερου, γιατί μεταφορικά χρειάζεται αφοσίωση, πολλές υποχρεώσεις, θυσίες και πάνω απ’ όλα το προσόν του «κοινού νου».
Σε ό,τι αφορά τις αντιδράσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με την απόφαση του Πρωθυπουργού, τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».
Είναι γνωστόν, ότι ο Τσίπρας, δεν κάνει την παραμικρή παρατήρηση σε κάποιο στέλεχός του για τα βδελυρά σχόλια, που διαχέουν κάθε μέρα στην δημόσια σφαίρα, γιατί φοβάται ακόμα και την … σκιά του θηριώδους Πολάκη. Έτσι τηρεί «σιγήν ιχθύος».