Ο Τούρκος Πρόεδρος δεν σταματάει, να προκαλεί τις χώρες, που στα σχέδιά του φαντάζουν εμπόδιο στον οθωμανικό ρόλο, που έχει μονομερώς χαρίσει στον εαυτό του αλλά και στον αντίστοιχο επεκτατισμό που τον ακολουθεί σαν φυσική συνέχεια.
Tης Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Δηλώσεις όπως, «Δεν υπάρχει κάποια δύναμη που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη χώρα μας. Δεν θα διστάσουμε να θυσιάσουμε μάρτυρες σε αυτήν τη μάχη. Είναι οι λαοί της Ελλάδας, της Γαλλίας κάποιων χωρών της βόρειας Αφρικής και του Κόλπου έτοιμοι να κάνουν τέτοιες θυσίες;», δεν χωρούν παρερμηνείας αλλά χωρούν ερμηνείες απτόμενες της λογικής και της Ιστορίας.
Εύκολα, το πρώτο που ο καθ’ ένας αναρωτιέται, είναι, πότε η Τουρκία «θυσίασε μάρτυρες»; Μήπως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν συμμετείχε; Μήπως θεωρούνται «μάρτυρες», όσοι στρατιωτικοί σκοτώθηκαν στις παράνομες μονομερείς επιχειρήσεις της Τουρκίας έναντι των γειτονικών της χωρών, στις οποίες εισέβαλε;
Αν ο όρος «μάρτυρας» υποκρύπτει αποκλειστικά την θρησκευτική έννοια των Μουσουλμάνων, τότε έναντι ποιων αλλόθρησκων αυτοί θα πολεμήσουν αι θα πεθάνουν; Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής και του Κόλπου είναι εξίσου Μουσουλμανικές και απομένουν η Ελλάδα και η Γαλλία.
Να κηρύξει η Τουρκία τον πόλεμο στη Γαλλία, είναι αδύνατον ακόμη και ως υπόθεση εργασίας. Άρα, απομένει μόνο η Ελλάδα, η οποία αποτελεί τον διαχρονικό και εμμονικό στόχο του Τούρκου Προέδρου.
Η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα είναι, ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη, να υπερασπιστεί την εδαφική της ακαιρεότητα έναντι του οιουδήποτε την αμφισβητήσει. Τόσο απλή, τόσο κατανοητή και τόσο στηριζόμενη στην Ιστορία.
Αν δε, έχει την αληθινή διάθεση, να εμπλουτίσει σε πολύ μεγάλο ποσοστό το «μαρτυριολόγιό του», εδώ είμαστε, ώστε άμεσα να τον συνδράμουμε.
Η ξεκάθαρα φιλοτουρκική στάση των Ευρωπαίων, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων αλλά και εν γένει των ισχυρών σε παγκόσμιο επίπεδο, δίνει τη δυνατότητα στον Τούρκο Πρόεδρο, να προβαίνει σε κινήσεις εκτός Διεθνούς Δικαίου και να οραματίζεται τον κομβικό του ρόλο τόσο στην περιοχή του όσο και περιφερειακά.
Μέχρι στιγμής «παίζει καλά το χαρτί» της γεωγραφικής του θέσης, αφού οι περισσότερες εν ενεργεία μάχες διεξάγονται στα σύνορά του, σε συνδυασμό με την συμμετοχή του στην πρόκληση αυτών.
Έχει όμως ξεχάσει το οριακό σημείο, το οποίο διαχωρίζει την υπομονή από την αντίδραση.
Στα πλαίσια της υπομονής πολλά του συγχωρούνται, για τον απλό λόγο ότι τον χρησιμοποιούν και τους εξυπηρετεί.
Όχι ότι ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει αλλά δεν μπορεί να πράξει αλλιώς, αφού χρειάζεται ένα κατάλληλο προσωπείο για το εσωτερικό της χώρας του, όπου η δημοφιλία και η αποδοχή του κυμαίνονται οριακά.
Την ώρα της αντίδρασης όμως, θα φανεί η πραγματική κατάσταση που έχει δημιουργήσει και το πιο πρόσφατο παράδειγμα μας έρχεται, από την οικονομική κατάρρευση που του επιβλήθηκε στο νόμισμά του και άρδην, επανήλθε στην οδό που του έχουν χαράξει και επιτρέψει. Αν δεν υπήρχε και το Κατάρ προς απεριόριστη οικονομική βοήθεια, θα είχαμε ήδη οδηγηθεί σε νέες εξελίξεις.
Στηρίζουμε πολλά στις διπλωματικές ενέργειες της Κυβέρνησής μας αλλά στηρίζουμε τα πάντα στις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Είναι πάντα εκεί που πρέπει και πάντα έτοιμες για την ιερή αποστολή τους.
Σε κάθε περίπτωση, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας και η ισχύς τους δίνουν τη δυνατότητα στην πολιτική Ηγεσία για διενέργεια χειρισμών αλλά ταυτοχρόνως, προκαλούν ιδιαίτερα ανησυχητική σκέψη και στους εχθρούς μας, για περεταίρω ενέργειες που ίσως θέλουν.