Ο πρώτος γύρος των Γαλλικών εκλογών ολοκληρώθηκε. Τα αποτελέσματά του, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα. Η διάσπαση του πέραν της Γκωλικής δεξιάς χώρου, δεν ανέκοψε την πορεία της Μαρί Λε Πεν, στον δεύτερο γύρο. Τουναντίον μάλιστα επενέργησε πολλαπλασιαστικά ως προς τη συνολική εκλογική επιρροή της.
Στο μέτρο πάντα που το στρατόπεδο Ζεμούρ, θα μπορεί να λογίζεται, πέρα από την προτροπή του επικεφαλής του και πραγματικός χώρος δεξαμενής ψήφων.
Ο δεύτερος γύρος θα δείξει. Σε μια πρόσθετη διαπίστωση η επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών, Βαλερί Πεκρές, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει και να συντηρήσει δυναμική, που θα της επέτρεπε να μπει σφήνα στον δεύτερο γύρο και να καταστήσει εξαιρετικά δύσκολη την πολιτική προοπτική του Προέδρου Μακρόν.
Είναι μια επιβεβαίωση, πως ειδικά σε Προεδρικές εκλογές το πρόσωπο του υποψηφίου και όχι το πολιτικό φάσμα, που θεωρητικά εκπροσωπεί, διαδραματίζει τον καταλυτικό ρόλο.
Από πλευράς του Προέδρου Μακρόν και σε ευθεία αναγωγή των εκλογικών αποτελεσμάτων, δε φαίνεται να κινδυνεύει σοβαρά στον δεύτερο γύρο. Κι όλα αυτά ενώ πέρασε, από διαδοχικές κρίσεις, με πρώτη αυτή που αφορούσε τις κινητοποιήσεις των λεγομένων Κίτρινων Γιλέκων. Τότε που ο ίδιος αναγκάστηκε να ξεκινήσει μια περιοδεία συνομιλίας με τους πολίτες.
Και να συνειδητοποιήσει ενδεχομένως ότι οι θεσμικές ασκήσεις και μεταρρυθμίσεις επί χάρτου, διαφέρουν ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής τους επί του πεδίου. Γι αυτό και αναγκάστηκε να τις πάρει πίσω.
Στα διεθνή έδειξε στόφα ηγέτη. Δεν απέφυγε βέβαια τους μαξιμαλισμούς και τους προβληματικούς βερμπαλισμούς. Μολονότι θα είχε κάθε λόγο να πνέει μένεα κατά των Ρώσων, που κατά τα λεγόμενα, αλλά και τις επισημάνσεις του ίδιου, επιχειρούσαν να ναρκοθετήσουν την πορεία του, προς το Μέγαρο των Ηλυσίων, έσπευσε να διατηρήσει διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία.
Ακόμα και να προσπαθήσει να πείσει τον Ρώσο Πρόεδρο να αναθεωρήσει, την ειλημμένη, όπως αποδείχθηκε απόφασή του να εισβάλει στη Ρωσία. Ξεπέρασε κατά τούτο την προσωπική πικρία και πολιτεύθηκε με όρους Μεγάλης Δύναμης, όπως θέλει να προβάλει τη Γαλλία.
Το ίδιο έπραξε και όταν έσπευσε πατερναλιστικά στο Λίβανο, αλλά και όταν αντιπαρατέθηκε με την Τουρκία, για τον έλεγχο της επιρροής στη Λιβύη και την εμπέδωση του Γαλλικού ρόλου στην Ανατολική Μεσόγειο. Κάπου εκεί προέκυψε και η συμμαχία με τη χώρα μας. Με όρους και πλαίσιο, που σίγουρα μόνο δυσαρεστημένη δεν άφησαν τη Γαλλική αμυντική βιομηχανία. Χωρίς βέβαια να λειτουργεί με αποκλειστικότητες και στεγανά.
Θρυλείται εξάλλου τον τελευταίο καιρό, ότι υπάρχουν διεργασίες για να πουληθεί Γαλλικό αντιαεροπορικό σύστημα στην Τουρκία. Σε όρους διεθνών σχέσεων και Ιστορίας, δεν είναι μια εξέλιξη που θα δικαιολογούνταν να μας εκπλήξει.
Για την έκβαση του δευτέρου γύρου των εκλογών, κρίσιμο θα είναι το ποσοστό της αποχής και οι εκλογικές καταβολές της. Μια ευρεία αποχή των ψηφοφόρων του Μελανσόν, μεταθέτει την τελική αναγωγή στα αποτελέσματα του πρώτου γύρου και της εκλογικής επιρροής των υπολοίπων υποψηφίων, που έχουν εκδηλωθεί ανοιχτά υπέρ ενός εκ των υποψηφίων.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο Πρόεδρος Μακρόν διασφαλίζει, όπως είναι και το αναμενόμενο, την επανεκλογή του. Κρίσιμο θα είναι και πόσο θα μετρήσει ο θυμός των Γάλλων ψηφοφόρων για την επιδείνωση του κόστους ζωής τους και της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Είναι λόγοι που οδηγούν σε επιλογές ερήμην της πολιτικής κουλτούρας του κάθε ψηφοφόρου.
Κι όλα αυτά σε μια χώρα, που η ενεργειακή της επάρκεια εν πολλοίς διασφαλίζεται από τους πυρηνικούς της σταθμούς. Είναι ένα μέτρο σύγκρισης για τον εκλογικό αντίκτυπο που τα αυξημένα τιμολόγια ρεύματος, θα έχουν στις χώρες που εξαρτώνται από την εισαγωγή ορυκτών καυσίμων. Εκεί ο γύρος θα είναι κάτι παραπάνω από εκλογικός.
*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι δικηγόρος, αν. Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου, Διεθνών Σχέσεων και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων