Πριν από μερικές ημέρες, ο επιχειρηματίας Πιέρο Φεράρι είδε την περιουσία του να εκτινάσσεται στα 5,6 δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς οι μετοχές του διασημότερου κατασκευαστή γρήγορων αυτοκινήτων στον κόσμο, που ίδρυσε ο εκλιπών πατέρας του, σημείωσαν νέο υψηλό ρεκόρ.
Ο Πιέρο Λάρντι Φεράρι είναι, ο μοναδικός εν ζωή γιος του ιδρυτή της Ferrari, Έντσο. Πέρσι, ο 77χρονος επιχειρηματίας ανακοίνωσε πως επιθυμεί να θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο διαδοχής για να διατηρήσει τον πλούτο που συγκέντρωσε η οικογένειά του τις τελευταίες επτά δεκαετίες κατασκευάζοντας τα διασημότερα supercars στον κόσμο. Και ενώ, ο ίδιος ετοιμάζεται να μεταβιβάσει την αμύθητη περιουσία του, τα κέρδη του συνεχίζουν να αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς.
Πιο συγκεκριμένα, μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο Πιέρο κατάφερε να εισέλθει για πρώτη φορά, στο κλαμπ των 500 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο, καθώς η Ferrari NV επωφελείται από τους πλούσιους αγοραστές οι οποίοι δεν φαίνεται να επηρεάζονται από τον αυξανόμενο πληθωρισμό και τις αυξήσεις των επιτοκίων.
Από τότε, οι μετοχές της εταιρείας έχουν αυξηθεί περισσότερο από 400% ενισχύοντας συγχρόνως, και την περιουσία της δυναστείας των δισεκατομμυριούχων Ανιέλι, του μεγαλύτερου μετόχου της Ferrari με μερίδιο 24% μέσω της εταιρείας συμμετοχών Exor NV.
Ο Πιέρο έχει κληρονομήσει το δικό του μερίδιό του στη Ferrari από τον πατέρα του, Έντσο ο οποίος πέθανε το 1988 σε ηλικία 90 ετών. Ο Έντσο εργάστηκε ως οδηγός αγώνων για την Alfa Romeo, πριν ιδρύσει την αυτοκινητοβιομηχανία του αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Οι αγώνες ήταν η ζωή του, έζησε για τους αγώνες», θυμάται ο Πιέρο Φεράρι μιλώντας για τον πατέρα του σε συνέντευξή του.
Ο Πιέρο είναι καρπός της εξωσυζυγικής σχέσης του Έντσο Φεράρι με την ερωμένη του, τη Λίνα Λάρντι. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’30, όταν εκείνη εργαζόταν στην Carrozzerie Orlandi, έναν κατασκευαστή αμαξωμάτων, σε μια γειτονιά της Μόντενα της Ιταλίας, εκεί όπου και ο Έντσο είχε ιδρύσει το δικό του εργοστάσιο.
Ο παράνομος δεσμός τους διατηρήθηκε μέχρι και το θάνατό του Έντσο, το 1988. Παρόλα αυτά, ο Πιέρο Φεράρι δεν είχε αναγνωριστεί από τον πατέρα του μέχρι το 1978 τη χρονιά δηλαδή, που πέθανε η σύζυγος του Έντσο, Λάουρα Ντομίνικα Γκαρέλο. Αυτό συνέβη διότι, στην συντηρητική Ιταλία, τα διαζύγια δεν επιτρέπονταν από την Καθολική εκκλησία.
Ο Έντσο με την γυναίκα του, απέκτησαν το 1932 – αρκετά χρόνια πριν τη γέννηση του «εξώγαμου», Πιέρο – τον Αλφρέντο «Ντίνο» Φεράρι. Ο Ντίνο, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, πέθανε το 1956 από μυϊκή δυστροφία, μια ασθένεια που αφορά κυρίως αγόρια, με αναλογία 1:3,500 γεννήσεις ετησίως παγκοσμίως και τα συμπτώματά της μπορεί να γίνουν εμφανή από τις ηλικίες 3 ως 5 ετών. Στην περίπτωση του Ντίνο, η ασθένεια διαγνώστηκε σε μεγαλύτερη ηλικία. Πέθανε νέος, σε ηλικία μόλις είκοσι τεσσάρων ετών.
Το 1969, άρχισε να εργάζεται ανεπίσημα στην οικογενειακή εταιρεία ως μεταφραστής αγγλικών για τον πατέρα του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 προσλήφθηκε επίσημα, ως τεχνικός επόπτης, με καθήκον να καταγράφει, να περιγράφει και να αρχειοθετεί ελαττωματικά ή αναποτελεσματικά εξαρτήματα αυτοκινήτου.
«Το μουσείο των λαθών»
«Θυμάμαι πολύ καλά το ξεκίνημά μου στην εταιρεία, διότι ήταν συνδεδεμένο με τον τρόπο σκέψης του πατέρα μου, ο οποίος δήλωνε πάντα: «το παρελθόν είναι παρελθόν και δεν αλλάζει, όμως από το παρελθόν χρειάζεται μόνο να θυμόμαστε τα λάθη που θα μας βοηθήσουν στο μέλλον». Έτσι, με έβαλε σε ένα γραφείο, μάλλον σε μία αίθουσα όπου γίνονταν οι εβδομαδιαίες συσκέψεις, στην οποία υπήρχε ένα αρχείο το οποίο ονόμαζε «το μουσείο των λαθών». Εκεί βρίσκονταν όλα τα σπασμένα εξαρτήματα των αγωνιστικών αυτοκινήτων, κάποια από τα οποία ήταν η αιτία της ήττας σε κάποιο αγώνα. Μου είπε λοιπόν να τα ταξινομήσω κατάλληλα για να μάθω κάτι από το παρελθόν, ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον», αποκαλύπτει.
«Στη συνέχεια ασχολήθηκα με πολλά άλλα πράγματα. Με τις προμήθειες, με την οργάνωση της ομάδας στη Formula 1 και με μελλοντικά μοντέλα, τα οποία είναι και το πάθος μου. Τα προϊόντα δηλαδή που σχεδιάζονται σήμερα για να παρουσιαστούν την «επόμενη» μέρα. Ακόμη και σήμερα με ενδιαφέρει να ξέρω τι θα κάνουμε, ώστε να έχουμε γερές ρίζες στο παρελθόν, όμως στρέφοντας πάντα το βλέμμα προς το αύριο», έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Το 1974 εντάχθηκε στην ομάδα της Formula 1, όπου εργάστηκε ως συνδιοργανωτής, βοηθώντας τους αθλητικούς διευθυντές Λούκα Κορντέρο ντι Μοντετζέμολο και Ντανιέλε Αουντέτο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 έγινε επόπτης της παραγωγής αυτοκινήτων δρόμου, όπου βοήθησε στην ανάπτυξη ιδεών για τις χαμηλού όγκου Ferrari F40, Ferrari F50 και LaFerrari. Το 1988, όταν πέθανε ο Έντσο Φεράρι, ο Πιέρο ως ο μοναδικός κληρονόμος της οικογένειας Ferrari απέκτησε το μερίδιο 10% του πατέρα του στην εταιρεία και την ιδιοκτησία του Fiorano Circuit. Το 1989 διορίστηκε αντιπρόεδρος από τον τότε πρόεδρο της Ferrari, Βιτόριο Γκιντέλα.
Ο Πιέρο έχει δηλώσει πως δεν σχεδιάζει να πουλήσει τη συμμετοχή του στη Ferrari – το μεγαλύτερο περιουσιακό του στοιχείο – και τον Δεκέμβριο ίδρυσε ένα οικογενειακό καταπίστευμα για να το διαχειριστεί για τους απογόνους του, αν και διατηρεί τον έλεγχο ψήφου επί των μετοχών.
Κατέχει επίσης, μερίδιο στην ιταλική εταιρεία κατασκευής πολυτελών γιοτ Ferretti Group και είναι πρόεδρος της εταιρείας υπηρεσιών μηχανικών HPE COXA. Ο δευτερότοκος και μοναδικός, πλέον, γιος του Φεράρι, έχει πάθος με τη θάλασσα και συνεχίζει να ζει στην ίδια περιοχή που βρίσκεται το εργοστάσιο, στη Μόντενα.
Προσωπική ζωή και φιλανθρωπικό έργο
Ο Φεράρι είναι παντρεμένος με τη Φλοριάνα Ναλίν. Μαζί έχουν αποκτήσει μία κόρη, την Αντονέλα. Έχουν επίσης, δύο εγγόνια τους Έντσο και Πιέρο. Επηρεασμένος από τη μάχη του αδελφού του με τη μυϊκή δυστροφία, ο Φεράρι είναι ενεργός υποστηρικτής του Centro Dino Ferrari, ενός ερευνητικού κέντρου για μυϊκές και νευροεκφυλιστικές παθήσεις που ο πατέρας του συνίδρυσε στη μνήμη του Ντίνο.
«Όλες οι αξίες του Έντσο συνεχίζουν να αποτελούν πυλώνα της εταιρείας», υπογραμμίζει ο Πιέρο. «Η κληρονομιά του παραμένει, θα ήταν περήφανος για αυτό. Το μέγεθος της εταιρείας τώρα είναι πολύ διαφορετικό, θα ήταν δύσκολο γι ‘αυτόν να το φανταστεί, αλλά το DNA της Ferrari από την εποχή του πατέρα μου είναι ακόμα εκεί, κάθε υπάλληλος είναι περήφανος που εργάζεται για τη Ferrari» εξομολογείται ο διάσημος κληρονόμος.