Θεωρούμε το εβδομαδιαίο 40ωρο εργασίας κάτι το φυσικό, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Στα τέλη του 1800, ένας Αμερικανός βιομηχανικός εργάτης παραγωγής πλήρους απασχόλησης μπορούσε εύκολα να δουλεύει 100 ώρες την εβδομάδα. Μόλις γύρω στο 1940, μετά από μια συντονισμένη ώθηση από τα εργατικά συνδικάτα, η 40ωρη εβδομαδιαία εργασία έγινε πρότυπο στις ΗΠΑ.
Τώρα, σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, υπάρχει μια αυξανόμενη δυναμική για ένα ακόμη πιο συμπυκνωμένο πρόγραμμα, με μεγάλες εταιρείες – συμπεριλαμβανομένων των Panasonic, Kickstarter και του διαδικτυακού καταστήματος ThredUp – να δοκιμάζουν τετραήμερες εβδομάδες εργασίας.
Η Σάρλοτ Λόκχαρτ, συνιδρύτρια της 4 Day Week Global, μιας ομάδας που πιέζει για λιγότερη εργασία υποστηρίζει αυτό που αποκαλεί «κανόνας 100-80-100»: οι εργαζόμενοι πετυχαίνουν το 100% των στόχων παραγωγικότητάς τους στο 80% των ωρών που εργάζονται, ενώ κερδίζουν το 100% της κανονικής αμοιβής τους. Για ορισμένες εταιρείες, το να επιτευχθεί αυτό μπορεί απλά να γίνει με ακύρωση ορισμένων συναντήσεων και καλύτερη χρήση της τεχνολογίας για την απελευθέρωση χρόνου, ενώ άλλες πρέπει να αναθεωρήσουν πλήρως τις ροές εργασίας και τα συστήματα προγραμματισμού τους. Όμως, λέει η Λόκχαρτ, οι εργοδότες σε διάφορους τομείς έχουν δει επιτυχία με συντομευμένα χρονοδιαγράμματα.
Πειράματα σε διάφορες χώρες
Πιλοτικές μελέτες σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Νότια Αφρική δείχνουν ότι μικρότερες εβδομάδες εργασίας μπορούν να βοηθήσουν τους εργαζόμενους να μειώσουν την εξάντληση, να διαχειριστούν το άγχος, να κοιμούνται περισσότερο και να ασκούνται, να περνούν επιπλέον ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους τους και να αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι και υγιείς. . Οι εργοδότες βλέπουν επίσης προνόμια, συμπεριλαμβανομένων χαμηλότερων ποσοστών κύκλου εργασιών και απουσιών. Η μελέτη στην Ισπανία βρήκε ακόμη και μείωση εκπομπών καυσαερίων λόγω λιγότερων μετακινήσεων.
Ωστόσο, μεγάλο μέρος της έρευνας σχετικά με τις μικρότερες εργάσιμες εβδομάδες έχει γίνει από ΜΚΟ όπως αυτή της Λόκχαρτ. Ανεξάρτητες έρευνες δείχνουν μια πιο περίπλοκη εικόνα. Σε έρευνα της Gallup το 2022ν, οι άνθρωποι που εργάζονταν τέσσερις ημέρες την εβδομάδα είχαν ελαφρώς περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν ότι αισθάνονται εξαντλημένοι, σε σύγκριση με εκείνους με παραδοσιακά προγράμματα – πιθανώς επειδή στριμώχνουν τον ίδιο όγκο εργασίας σε λιγότερο χρόνο. Αυτό το αποτέλεσμα έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τα αποτελέσματα πιλοτικών μελετών που διεξάγονται από ομάδες όπως το 4 Day Week Global. Η Λόκχαρτ αναγνώρισε τη μείωση της επαγγελματικής εξουθένωσης ως ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη ενός συμπυκνωμένου προγράμματος.
Οι νομοθέτες σε διάφορες πολιτείες φαίνεται να επικεντρώνονται στα θετικά, εισάγοντας νομοσχέδια που θα ενθαρρύνουν τις τετραήμερες εβδομάδες εργασίας ή τουλάχιστον θα επέτρεπαν περαιτέρω έρευνα για αυτά. Ο Μπέρνι Σάντερς, πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας των ΗΠΑ για την Υγεία, την Παιδεία, την Εργασία και τις Συντάξεις, πίεσε επίσης για τετραήμερες εβδομάδες.
Δεν είναι νέο φαινόμενο οι άνθρωποι να θέλουν να εργάζονται λιγότερο, είπε στο ΤΙΜΕ η Τζούλιετ Σορ, καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Κολέγιο της Βοστώνης που μελετά τα ωράρια εργασίας. Αλλά με την αυξανόμενη υποστήριξη από εργοδότες και νομοθέτες, πιστεύει ότι έρχεται μια αλλαγή. «Πριν από την πανδημία, ένιωθα σαν κάτι που θα ήταν υπέροχο αλλά δεν ήταν ρεαλιστικό», λέει η Σορ. «Μόλις ήρθε η πανδημία, η σκέψη άλλαξε επειδή οι άνθρωποι ένιωθαν τόσο ταλαιπωρημένοι, αγχωμένοι και εξαντλημένοι. Έγινε κοινή λογική ότι πρέπει να το κάνουμε αυτό».
Διαφορετικές προσεγγίσεις
Οι εταιρείες που εφαρμόζουν μικρότερη εβδομάδα εργασίας έχουν υιοθετήσει διαφορετικές προσεγγίσεις. Μερικοί επιτυγχάνουν το σύστημα 100-80-100, ενώ άλλοι κάνουν πιο μετριοπαθή βήματα, όπως ζητώντας τέσσερις βάρδιες 10 ωρών την εβδομάδα ή δίνουν μισή μέραρεπό. Το TIME μίλησε με τέσσερεις υπαλλήλους που δοκιμάζουν αυτά τα χρονοδιαγράμματα για να μάθουν περισσότερα για τις πραγματικές επιπτώσεις μιας μικρότερης εβδομάδας εργασίας — και αν αλλάζουν τη ζωή όσο υποδηλώνει η διαφημιστική εκστρατεία.
Η Άσια Ματζιέντ που δουλεύει, σε εταιρεία στο Οχάιο, Δευτέρα-Πέμπτη, με ρεπό Παρασκευή, βρίσκει ότι μπορεί να κάνει σε τέσσερις μέρες όλα όσα έκανε σε πέντε. Ταυτόχρονα έχει περισσότερο χρόνο για προσωπικές ασχολίες. Το γεγονός ότι είναι Μουσουλμάνα σημαίνει ότι Παρασκευές μπορεί να πηγαίνει και στο τζαμί
Ο Γκρεγκ Μπράουν είναι αντιπρόεδρος εργασιών σε εταιρεία στη Μοντάνα και η σύζυγος Κέλσι Μπράουν είναι σύμβουλος σε δημόσιο σχολείο, και οι δύο δουλεύουν τετραήμερα. Στην εταιρεία του Γκρεγκ, οι εργαζόμενοι έχουν διαφορετικές ημέρες ρεπό και εργάζονται 10ωρες βάρδιες. Η Κέλσι πρόγραμμα από Δευτέρα έως Πέμπτη και δουλεύει 9ωρες βάρδιες.
Και οι δύο αισθάνονται ότι έχουν περισσότερο χρόνο για προσωπικά και οικογενειακά θέματα, αν και ο Γκρεγκ αγχώνεται από την ιδέα ότι όταν λείπει Παρασκευές μπορεί να γυρίσει την Δευτέρα και να βρει τα πράγματα στη δουλειά σμπαράλια.
Η Σιόμπαν Στούαρτ, υπεύθυνη επικοινωνίας μάρκετινγκ στην Βιρτζίνια, δουλεύει Δευτέρα έως Παρασκευή απόγευμα, για μια εβδομάδα 4,5 ημερών. Αυτό τον κάνει να νοιώθει πιο ανάλαφρη και πιο χαρούμενη και δεν αγχώνεται το βράδι της Κυριακής.
Το να είσαι Αμερικανός μεσαίας τάξης σημαίνει ότι πρέπει να ανταλλάξεις τον χρόνο σου με χρήματα και όταν μια εταιρεία σου δίνει χρόνο είναι σχεδόν σαν ένα υπαρξιακό δώρο – σαν να παίρνεις πίσω ένα κομμάτι της ζωής σου, τονίζει η Στούαρτ.