Σε σχετικώς αχαρτογράφητα ύδατα και... επισήμως βρίσκεται από χθες η Γαλλία, όπου συντελέστηκε μια μεγάλη ανατροπή, καθώς οι... ανισόρροποι της ακροδεξιάς, ηττήθηκαν από τους... παλαβούς της Αριστεράς, με τον Μακρόν να πηγαίνει καλύτερα απ΄ ότι θα περίμενε, μετά και το αποτέλεσμα του α΄ γύρου και τον... μουρλό Μελανσόν να δηλώνει νικητής και έτοιμος να κυβερνήσει!
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Το Ενιαίο Αριστερό Μέτωπο βγήκε πρώτο, αλλά σχεδόν με τις μισές έδρες από αυτές που απαιτούνται για την αυτοδυναμία και τον σχηματισμό κυβέρνησης. Η εξέλιξη αυτή ήταν μάλλον αναμενόμενη, αν λάβουμε υπόψιν τη συγκυριακή συσπείρωση όλων των δυνάμεων απέναντι στον Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν και του εκλεκτού της, Ζορντάν Μπαρντελά. Ο Μακρόν με τη δεύτερη θέση βρίσκεται στο μάτι του... ημίτρελου Μελανσόν, γιατ προεκλογικά είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον... Τσίπρα της Γαλλίας! Ο Μακρόν βγήκε δεύτερος, το κόμμα της Λεπέν πρώτο, αλλά τελικώς περιορίστηκε στην τρίτη θέση, καθώς το Αριστερό Μέτωπο και ο Μακρόν αθροίζουν συνεργαζόμενοι περισσότερες έδρες σε σχέση με τον α΄ γύρο! Τουρλουμπούκι!
Το χθεσινό αποτέλεσμα στη Γαλλία, μάλλον το αποτύπωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο Πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλύτερα από όλους, πρόσωπα και καταστάσεις, Με ανάρτηση του στο Χ, ανέφερε χαρακτηριστικά "Στο Παρίσι ενθουσιασμός, στη Μόσχα απογοήτευση, στο Κίεβο ανακούφιση στη Βαρσοβία είμαστε χαρούμενοι". Ουσιαστικά, ο συνασπισμός της Αριστεράς, το κόμμα του Μακρόν και οι σύμμαχοι του, καθώς και το κόμμα της Λεπέν, δεν έχουν κάποια μεγάλη διαφορά και βρίσκονται πάνω-κάτω στον ίδιο αριθμό εδρών. Η κάλπη έχει βγάλει ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, το οποίο για ειδικούς λόγους παρακάμπτεται, καθώς αναδεικνύεται η αδυναμία του κόμματος της Λεπέν έστω να πλησιάσει την αυτοδυναμία, καθώς το παιχνίδι παίζεται στο αντίπαλο... τερέν και πιο συγκεκριμένα στη συμμαχία του Μακρόν με την Αριστερά και τους Σοσιαλιστές.
Η σημερινή αντίδραση των αγορών θα αποτελέσει τη νέα αφετηρία, αν και εκφράζονται ανησυχίες, ότι μπορεί να τραβήξει σε μάκρος η συζήτηση για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, παρά το γεγονός ότι είχαμε μια αντι-Λεπενική συμμαχία, που απαρτίζεται από ακροαριστερούς, αριστερούς, σοσιαλιστές, κεντρώους, οικολόγους και πάει λέγοντας. Κατ΄ άλλιους, μπορεί να επισπευστούν οι διαδικασίες σχηματισμού κυβέρνησης, γιατί στις 26 Ιουλίου ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι και το ενδεχόμενο ακυβερνησίας θα έπληττε το κύρος της γαλλικής δημοκρατίας. Ωστόσο, η Γαλλία δεν έχει κουλτούρα συνεργασιών και συμβιβασμών, οπότε αυτό αποτελεί σοβαρό μειονέκτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης και μπορεί να βυθίσει σε τέλμα ολόκληρη την Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση, το τελικό αποτέλεσμα και οι αριθμοί θα καθορίσουν την επόμενη μέρα, ενώ οι αγορές θα στείλουν σήμερα το δικό τους μήνυμα...
Προφανώς, η επικράτηση του παλαβού Μελανσόν ήταν... προτιμότερη για την Ευρώπη από μια πιθανή νίκη της Λεπέν, καθώς φαίνεται ότι είναι διαφορετικοί οι όροι του παιχνιδιού και των συμμαχιών με πρώτο κόμμα το Ενιαίο Αριστερό Μέτωπο και δεύτερο αυτό του Μακρόν. Το βασικό σενάριο θέλει το κόμμα του Μακρόν να συνεργάζεται με τους Σοσιαλιστές, και τους "Πράσινους" αφήνοντας στα... κρύα του λουτρού του ακραίους αριστερούς. Οι διαπραγματεύσεις προβλέπονται ιδιαιτέρως δύσκολες, καθώς όσοι συμμαχήσουν με τον Μακρόν, πρέπει να έχουν υπόψιν τους και τις πιθανές... συνέπειες στις προεδρικές εκλογές του 2027. Πρέπει να σημειωθεί στα... πρακτικά ότι ο Μακρόν υπηρέτησε ως Υπουργός Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακής Πολιτικής της Γαλλίας, από τον Αύγουστο του 2014 έως τον Αύγουστο του 2016, στην Κυβέρνηση Ολάντ-Βαλλς.
Η Γαλλία με την άκρα αριστερά στην εξουσία θα είναι το ίδιο προβληματική, όσο θα ήταν στην περίπτωση επικράτησης των ακροδεξιών. Όμως, εκτιμάται ότι οι κεντροαριστεροί και οι σοσιαλιστές θα μπορούσαν "να βάλουν νερό στο κρασί τους", συνεργαζόμενοι με το κόμμα του Μακρόν και τους "Πράσινους". Το Κέντρο και οι Σοσιαλιστές καλούνται "να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά" έχοντας στραμμένο το βλέμμα στις μεγάλες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη, αλλά και στο έτος 2027, όπου θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές.
Η Λεπέν μπορεί να είναι πλέον εκτός παιχνιδιού ως προς τον σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά, το 2027, είναι πολύ πιθανό, η Γαλλία να μην αποφύγει το... μοιραίο, δηλαδή, να τη δει πρόεδρο της δημοκρατίας. Βέβαια, ο πολιτικός χρόνος είναι αρκετός και πολλά μπορούν να συμβούν. Για παράδειγμα, ο Μακρόν, μπορεί να ζητήσει από τον εκλεκτό του παλαβού Μελανσόν τη συγκρότηση κυβέρνησης, με στόχο να εκτεθούν οι ακροαριστεροί πλήρως στα μάτια της κοινής γνώμης, προκαλώντας τεράστια οικονομική ζημία στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Επιπλέον, με την πολιτική των ανοικτών συνόρων, η άκρα αριστερά θα στρώσει τον δρόμο προς τη Λεπέν το 2027, ώστε να είναι το πρώτο φαβορί για τη θέση της Προέδρου της Γαλλίας. Μύλος!
Ο Μακρόν, εκ του αποτελέσματος, μπορεί να μην είναι και τόσο... χαμένος, όπως υποστηρίζουν πολλοί. Πιέστηκε στον πρώτο γύρο, σχεδόν διασώθηκε στον β΄ γύρο με το κεφάλι έξω από το... νερό! Τώρα, το μεγάλο στοίχημα είναι κατά πόσο ο πανέξυπνος Γάλλος Πρόεδρος θα είναι σε θέση να προκαλέσει ρήγμα στο Ενιαίο Αριστερό Μέτωπο, αποσπώντας τους σοσιαλιστές και συγκροτώντας κυβέρνηση μαζί με τους "Πράσινους" και μερικές ακόμη... μεταγραφές, ανακουφίζοντας τις Βρυξέλλες και τις αγορές. Γιατί είναι νίκη για τη Γαλλία και την Ευρώπη η τρίτη θέση της ακροδεξιάς, ωστόσο, πραγματική νίκη θα είναι, εφόσον δούμε τους παλαβούς της γαλλικής ακροαριστεράς, να μένουν στον... άσσο! Αν κυβερνήσουν, η Γαλλία και η Ευρώπη θα πληρώσουν ένα σημαντικό κόστος και μετά μάλλον θα το γυρίσουν, όπως έκανε και ο Τσίπρας το 2015. Από σήμερα έχουμε νέα δεδομένα και οι επόμενες εβδομάδες ή και μήνες θα έχουν τεράστιο ενδιαφέρον όχι μόνο για τη Γαλλία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη...
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έπαθαν... Σοσιαλ-Μελανσόν, ενώ βρίσκονται σε φάση απειλητικής συρρίκνωσης
Οι ζυμώσεις, η αναμπουμπούλα και η ανακατωσούρα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατούν, αλλά χθες τα δύο κόμματα, βρήκαν μια καλή ευκαιρία για να... κρύψουν τα προβλήματα τους, πανηγυρίζοντας για το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, μάλλον χωρίς να μπουν στη βάσανο της βαθύτερης ανάλυσης τους.
Οι εκλογές στη Γαλλία είχαν πολλές ιδιαιτερότητες, καθώς το κυρίαρχο ζήτημα ήταν να μην έλθουν στην εξουσία οι ακροδεξιοί, ενώ μάλλον μπήκε σε δεύτερη μοίρα η... τιμωρία του Μακρόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει για τον Μελανσόν και το ΠΑΣΟΚ για τους Σοσιαλιστές που συνεργάστηκαν με τον παλαβό Μελανσόν! Να σημειώσουμε ότι το κόμμα του Μελανσόν "Ανυπότακτη Γαλλία" καταλαμβάνει λιγότερες έδρες από τον Μακρόν και πολύ περισσότερες από τους Σοσιαλιστές! Μιλάμε για αποτέλεσμα σκέτη... τρολιά!
Η συγκρότηση του ενιαίου αριστερού μετώπου δεν έχει καμία μα καμία σχέση με όσα συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Η δημιουργία ενός τείχους προστασίας για να μην έρθουν στα πράγματα οι ακροδεξιοί, δεν έχει καμία σχέση με το εγχώριο πολιτικό σκηνικό, όπου κυριαρχεί ο Μητσοτάκης. Το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν διαθέτουν μια ισχυρή προσωπικότητα και το πολιτικό βάρος για να παρουσιάσουν ένα αφήγημα... καταστροφής, ικανό να... αναγκάσει το εκλογικό σώμα να αποσύρει τη στήριξη του προς τη Νέα Δημοκρατία και τον Μητσοτάκη. Το άθροισμα ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να σταθεί ικανό για τη συγκρότηση κυβέρνησης της κεντροαριστεράς, ώστε να γίνει αντιπολίτευση ο Μητσοτάκης, υπό τις παρούσες συνθήκες αποσύνθεσης και διάλυσης. Επιπλέον, ο Μητσοτάκης, ούτε Λεπέν είναι, ούτε τη φθορά του Μακρόν έχει και μάλλον δεν πρόκειται να την έχει, εκτός αν θέλει να... αυτοκτονήσει πολιτικά!
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μάλλον δεν έχουν διαβάσει σωστά την αριθμητική και το μήνυμα των γαλλικών εκλογών σε σχέση με την Ελλάδα και κυρίως δεν έχουν αντιληφθεί ότι είναι πολύ δύσκολο το εγχείρημα για άθροιση ποσοστών, την ίδια στιγμή, που οι εσωκομματικές εξελίξεις οδηγούν μάλλον σε αφαιρέσεις και διαιρέσεις. Και στα δύο κόμματα η κρίση είναι πολύ βαθιά και επιπλέον, τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για τη δημιουργία ενός μετώπου που μπορεί να απειλήσει την κυριαρχία Μητσοτάκη. Η μόνη "απειλή" για τον Μητσοτάκη, είναι ένας πολύ κακός... Κυριάκος!
Τα πρώτα γκάλοπ για την προεδρία στο ΠΑΣΟΚ δείχνουν Ανδρουλάκη με σημαντική διαφορά από τον δεύτερο Δούκα, ο οποίος, ευελπιστεί ότι θα είναι στον δεύτερο γύρο και θα εισπράξει τις ψήφους όλων των αντι-Ανδρουλακικών, κερδίζοντας τη μάχη της αρχηγίας. Βέβαια, είναι πολύ νωρίς ακόμη για την εξαγωγή συμπερασμάτων και οι τελικές ζυμώσεις από τον Σεπτέμβριο, θα δείξουν εάν ο Ανδρουλάκης είναι δυνατός και θα επανεκλεγεί ή το ΠΑΣΟΚ θα έχει αρχηγό τον Δούκα, κατά το προηγούμενο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Όπως έγινε Δήμαρχος λαμβάνοντας στον δεύτερο γύρο το 56%, ενώ στον α΄ γύρο είχε συγκεντρώσει μόλις 14%, έτσι μπορεί να λάβει πάλι το ίδιο ποσοστό στον β΄ γύρο, έχοντας συγκεντρώσει λίγο πάνω από το 20% στον πρώτο, με αντιπάλους όμως άλλους 6 υποψηφίους αρχηγούς!
Ο Νίκος Ανδρουλάκης προπορεύεται με μεγάλη διαφορά από τον Δούκα, αλλά όχι τέτοια που να του δημιουργεί αέρα νίκης, καθώς έχει απέναντι του όλους τους αμφισβητίες, οι οποίοι τον θεωρούν τελειωμένο και ανίκανο να "χτυπήσει" τον Μητσοτάκη. Στην τρίτη θέση φαίνεται ως ισχυρός "παίκτης" και ο Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος κινείται κοντά στα ποσοστά του Δημάρχου Αθηναίων, Χρυσόστομου Δούκα. Από κει και πέρα, τα ποσοστά πέριξ του 6% που συγκεντρώνουν η Μιλένα Αποστολάκη και ο Μιχάλης Κατρίνης είναι υπολογίσιμα, ενώ όταν μετρηθεί κανονικά και η Νάντια Γιαννακοπούλου μπορεί να υπάρξουν επιπλέον ανατροπές. Ο Δούκας βλέπει ότι χάνει μεγάλο μέρος των Παπανδρεϊκών που πάνε στον Γερουλάνο, ενώ η Μιλένα Αποστολάκη "τσιμπάει" κάποιους σημιτικούς εκσυγχρονιστές που θα πήγαιναν στον Δούκα. Κανονικό... ροντέο! Όσο για τον δημοσιογράφο Κανελλάκη, θα επιχειρήσει να καταγράψει με όσο γίνεται πιο αξιοπρεπή τρόπο, ένα.. συμπαθητικό ποσοστό, το οποίο στον δεύτερο γύρο θα "πουληθεί" στον Ανδρουλάκη, αν και δεν πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενα να αποτελέσει "προίκα" στον Δούκα, εφόσον γύρω από αυτόν συνασπιστούν όλοι οι... αντι-Ανδρουλάκηδες!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ μάλλον θα βγει τραυματισμένο από την όλη διαδικασία και το χειρότερο είναι ότι δεν θα έχει προοπτική εξουσίας την επόμενη μέρα. Ούτε ο Ανδρουλάκης γεμίζει το... μάτι, αλλά ούτε και ο Δούκας φαίνεται να είναι ικανός να κάνει... γκελ, όταν απέναντι τους είναι ο Μητσοτάκης. Πρόβλημα στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς αποτελεί ο Κασσελάκης, ο οποίος, όσο θα παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, θα λειτουργεί ως ανάχωμα σε έναν ενιαίο πόλο και φυσικά θα συνεχίσει να αποτελεί "χρυσό" χορηγό του Μητσοτάκη.
Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σάββατο, φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο Κασσελάκης θα προχωρήσει σε αλλαγές εκ βάθρων, για να ισχυροποιήσει πλήρως την παρουσία του στο... ιδιωτικής χρήσεως κόμμα που έχει ξεκινήσει να φτιάχνει, αποδυναμώνοντας όμως τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πολλά στελέχη του θα τον... σιχαθούν και θα την κάνουν! Του την... είπαν πολλοί από τους "Τσιπρικούς", τους έστειλε το μήνυμα ότι θα τα... διαλύσει όλα και θα τους ταράξει στη... συλλογικότητα (προειδοποίηση για διαγραφές ήταν αυτή), γιατί αυτός έχει "εντολή από τον λαό". Οπότε καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει. Εδώ που τα λέμε ένα κόμμα που συρρικνώνεται συνεχώς, σημαίνει ότι είναι... άρρωστο, οπότε, ορθώς ο Κασσελάκης πιστεύει ότι πρέπει να καταργήσει τους πάντες και τα πάντα και να συγκροτήσει τα όργανα που ο ίδιος επιθυμεί από την αρχή.
Το θέμα της Κεντροαριστεράς σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ θεωρείται μάλλον τελειωμένη υπόθεση και δεν μπορεί να περπατήσει, όσο ο Κασσελάκης θα πιστεύει ότι είναι κυρίαρχος στο κόμμα του και θα θεωρεί ότι όσοι θελήσουν να συνεργαστούν μαζί του, θα πρέπει να τον αποδεχθούν ως αρχηγό της ευρύτερης Κεντροαριστεράς! Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πάει καλά το... γράμμα και ως εκ τούτου, αυτό που πρόκειται να δούμε είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ που θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο και θα έχει ορκισμένους... Kasselistas! Δύσκολα θα τον ανατρέψουν και η μόνη περίπτωση που υπάρχει για να μας... χαιρετήσει, είναι η παραίτηση του. Όμως, είναι τόσο εγωιστής και νάρκισσος που με τα καμώματα του και ζημιά στο κόμμα θα κάνει και τις ζυμώσεις στην Κεντροαριστερά θα τις ακυρώσει και... υποστηρικτικός προς τον Μητσοτάκη θα συνεχίσει να είναι!
Με βάση τα παραπάνω, τα... πρόωρα πανηγύρια για το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία, μπορεί να τα... καταπιούν χωρίς... σόδα οι σύντροφοι στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, γιατί πολύ απλά δεν αφορούν την ελληνική πραγματικότητα. Γιατί αν κυβερνήσουν οι ακροαριστεροί έχοντας την ανοχή του κόμματος του Μακρόν, τότε θα φάνε τα μούτρα τους. Μαζί θα φάνε τα... μούτρα τους και οι σοσιαλιστές, γιατί οι αγορές θα είναι αμείλικτες απέναντι σε κάθε... ανοησία που θα κάνουν. Οπότε αντί να πανηγυρίζουν για τη Γαλλία, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ, καλό είναι να προετοιμάζονται από τώρα για την επόμενη μέρα των εκλογών του 2027, οι οποίες θα ακολουθήσουν τις γαλλικές προεδρικές εκλογές. Η Αριστερά και οι Σοσιαλιστές, σχεδόν δεν υπάρχουν στην Ευρώπη και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύσει βέβαια και για τον Μητσοτάκη, με αφορμή την ενίσχυση των κομμάτων δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας...
Ποιους, πώς και γιατί... ενοχλεί ο Μητσοτάκης
Η ομιλία Σαμαρά και το δριμύ κατηγορώ κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του Μητσοτάκη, έχει περάσει στην ιστορία και ο αρχικός σκοπός της, μάλλον γύρισε μπούμερανγκ.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Αντώνης Σαμαράς βγήκε επιθετικά εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη, λόγω του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών. Κατ΄ αρχάς, η κόντρα Μητσοτάκηδων με τον Σαμαρά κρατάει χρόνια, έστω και αν ο Μεσσήνιος, ως πρωθυπουργός, είχε αξιοποιήσει τον Κυριάκο στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2012-2015. Μην ξεχνάμε επίσης τη σκληρή κόντρα για την αρχηγία της ΝΔ το 2009, όταν ο Σαμαράς κέρδισε την Ντόρα Μπακογιάννη, υποστηριζόμενος απ΄ όλο το αντι-μητσοτακικό μπλοκ και ειδικότερα του "Καραμανλικούς".
Πολλές από τις επισημάνσεις Σαμαρά, όντως, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πεδίο προβληματισμού, μέσα από μια συζήτηση με τον Μητσοτάκη. Οι... κακές γλώσσες λένε ότι ο Σαμαράς νιώθει αποκλεισμένος από το σύστημα διακυβέρνησης του Μαξίμου και τώρα βρήκε την ευκαιρία να... ξεσπαθώσει. Θυμίζουμε ότι το υψηλότερο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας κατά τα μνημονιακά χρόνια ήταν το 29% που πέτυχε ο Σαμαράς στις εκλογές του Ιουνίου 2012, όταν ένα μήνα νωρίτερα είχε πιάσει το ποσοστό του... Τσίπρα το 2023, δηλαδή 18%! Το χειρότερο ποσοστό της ΝΔ με Μητσοτάκη ήταν στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, αλλά ήταν σχεδόν το ίδιο με το υψηλό του Σαμαρά και με το δεύτερο κόμμα να βρίσκεται 13 μονάδες πίσω. Οπότε, προς τι αυτή η επιθετική στάση; Είπαμε, ο Σαμαράς νιώθει αποκλεισμένος, θεωρεί ότι είναι τελειωμένος ως προς το ενδεχόμενο να προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μάλιστα, ψιθυρίζεται ότι στις εκλογές του 2027, είναι πολύ πιθανό να μην κατεβάσει ο Μητσοτάκης, τον γιο του Μεσσήνιου.
Τα παραπάνω αποτελούν τη μία όψη της προσωπικής πικρίας Σαμαρά. Η άλλη όψη όμως, έχει... βαθύτερα χαρακτηριστικά και αγγίζει ολόκληρο το σύστημα των ιστορικών ηγεσιών της παράταξης. Για να ακριβολογούμε, η παρουσία του Μητσοτάκη απειλεί την ηχώ που έχει το όνομα Καραμανλής στη Νέα Δημοκρατία. Θα ανατρέξουμε λίγο στα ιστορικά γεγονότα και θα κάνουμε χρήση της απλής... αριθμητικής!
Ο Μητσοτάκης θα γίνει τον προσεχή Φεβρουάριο, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός, ως αρχηγός της ΝΔ τα τελευταία 44 χρόνια, "κλέβοντας" τη... δόξα από τον Κώστα Καραμανλή. Θα έχει συμπληρώσει 5 χρόνια και 8 μήνες, όταν ο Κώστας Καραμανλής κυβέρνησε από το 2004 έως το 2009, για 5 χρόνια και 7 μήνες. Επιπλέον, τον Μάιο του 2025, ο Μητσοτάκης θα συμπληρώσει 5 χρόνια και 11 μήνες ως πρωθυπουργός, ξεπερνώντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος κυβέρνησε από τον Ιούλιο του 1974 έως τον Μάιο του 1980. Συνεπώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, του χρόνου τον Μάιο, θα είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός, που ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα έχει κυβερνήσει τα περισσότερα χρόνια στη Μεταπολίτευση. Βέβαια, πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως πρόεδρος της ΕΡΕ είχε κυβερνήσει τη χώρα από το 1955 έως το 1963, έχοντας δηλαδή συμπληρώσει συνολικά 14 χρόνια διακυβέρνησης μεταπολεμικά.
Το "κλειδί" των εξελίξεων βρίσκεται στο έτος 2027. Αν τις κερδίσει ο Μητσοτάκης (το πιθανότερο ενδεχόμενο), τότε θα πάει για άλλη μία τετραετία και θα φτάσει να συμπληρώσει το 2031, δώδεκα χρόνια πρωθυπουργίας. Συνεπώς, θα έχει ξεπεράσει τόσο τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός από τον Ιανουάριο του 1996 έως τον Μάρτιο του 2004, αλλά και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός από τον Οκτώβριο του 1981 έως τον Ιούνιο του 1989 και στη συνέχεια από τον Οκτώβριο του 1993 έως τον Ιανουάριο του 1996. Άρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται σε τροχιά για να σπάσει ένα ρεκόρ, το οποίο ξεπερνά τη Νέα Δημοκρατία. Το 2031 θα είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, έχοντας ξεπεράσει (νωρίτερα μάλιστα) τον μέχρι στιγμής μακροβιότερο, που ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Από την παραπάνω παράθεση προκύπτει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αποτελέσει επί της ουσίας το νέο εμβληματικό πρόσωπο στην ιστορία της Νέας Δημοκρατίας, "σβήνοντας" επί της ουσίας τον νεότερο Καραμανλισμό και τους εκφραστές του. Είτε πρόκειται για τον Κώστα Καραμανλή, είτε για τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος υπήρξε κυρίως Αβερωφικός. Βέβαια, δεν γνωρίζουμε με σιγουριά, αν θα συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός το 2027 ο Μητσοτάκης ή αν θα θελήσει να διεκδικήσει και νέα θητεία την περίοδο 2031-2035, η οποία θα είναι η κρισιμότερη της μεταμνημονιακής εποχής, καθώς θα αρχίσουμε να επιστρέφουμε τα δανεικά προς τους πιστωτές μας. Αν ο Μητσοτάκης φτάσει να είναι πρωθυπουργός έως το 2035, τότε θα έχει αναδειχθεί στον κορυφαίο ιστορικό ηγέτη της δεξιάς παράταξης, με συμπληρωμένα 16 χρόνια στην πρωθυπουργία. Αν όλα αυτά είναι... υπερβολές, απλά να θυμίσουμε ότι η Άνγκελα Μέρκελ, ως επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών στη Γερμανία και χωρίς να έχει ποτέ αυτοδυναμία, κατάφερε να είναι Καγκελάριος από το 2005 έως το 2021. Περίπου το ίδιο συνέβη και στην Ολλανδία με τον μακροβιότερο πρωθυπουργό στην ιστορία της χώρας, ο οποίος κυβερνούσε από το 2010 έως και πριν από μερικές ημέρες, καθώς ανέλαβε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.
Η επιβεβαίωση του σεναρίου διακυβέρνησης της χώρας από τον Μητσοτάκη θα τον αναδείξει ως τον πλέον ιστορικό και προβεβλημένο ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας από το 1974, οπότε ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αν ο Μητσοτάκης φτάσει να είναι πρωθυπουργός της χώρας έως το 2035, τότε αυτό ισοδυναμεί με την πλέον εμβληματική παρουσία πολιτικού ανδρός στα χρονικά της χώρας! Σημειωτέον, ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν 14 χρόνια πρωθυπουργός και 10 χρόνια Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάτι που δεν ξέρουμε εάν μπορεί να επαναληφθεί στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δηλαδή να πρωθυπουργεύσει για πάνω από 14 χρόνια και στη συνέχεια, αν δεν πάει σε κάποιο υψηλό αξίωμα στην Ευρώπη, να χρηματίσει και δύο πενταετίες Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Ας κρατάμε μικρό καλάθι και ας μην προτρέχουμε από τώρα στη βάση τέτοιων σεναρίων, τα οποία ωστόοσ, συγκεντρώνουν αυξημένες πιθανότητες να συμβούν...
Λαμβάνοντας υπόψιν το αντι-μητσοτακικό "στρατόπεδο", ο... φόβος τέτοιων μελλοντικών επιδόσεων για τον Μητσοτάκη, θα ισοδυναμούσε με πλήρη απαξίωση όλων όσων τον αμφισβητούν ή ενδεχομένως τον υπονομεύουν. Γι αυτό και το ύφος της παρέμβασης Σαμαρά, προκάλεσε μεν κάποιον θόρυβο, ο οποίος ήταν πρόσκαιρος και επί της ουσίας, δεν μπορεί να έχει συνέχεια. Ο Μητσοτάκης αποτελεί τον ισχυρό ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος, με τα χάλια που έχουν οι αντίπαλοι του, πρέπει να "αυτοκτονεί" πολιτικά κάθε μέρα, ακυρώνοντας τα προαναφερόμενα ενδεχόμενα! Πάντως, το ενδεχόμενο να γραφτεί ο Μητσοτάκης με "χρυσά' γράμματα στην πολιτική ιστορία του τόπου, ξεπερνώντας τα στενά όρια του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί κάτι που... ενοχλεί ήδη πάρα πολλούς! Εμείς απλά παραθέσαμε τα ενδεχόμενα, λαμβάνοντας υπόψιν τους σημερινούς συσχετισμούς στο πολιτικό σκηνικό, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο καιρός θα δείξει...