Οι πολιτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις σημαδεύουν για τα καλά την πορεία των αγορών, οι οποίες, κινούνται στους ρυθμούς του... Τραμπ.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Χθες, οι αμερικανικοί δείκτες κινήθηκαν σε νέα ιστορικά υψηλά, καθώς οι επενδυτές ποντάρουν στο οικονομικό όραμα του επανεκλεγέντος προέδρου, με τη λήψη μέτρων προστατευτισμού στην αμερικανική οικονομία, ενώ τα "Τραμπόχαρτα" και τα "Μασκόχαρτα" φαίνεται ότι θα συνεχίσουν να... φοριούνται για πολύ καιρό ακόμη. Η χθεσινή άνοδος των δεικτών στις ΗΠΑ είχε και μία ακόμη αιτία, καθώς η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα προχώρησε σε νέα μείωση των επιτοκίων κατά 0,25%, με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν στο εύρος 4,50%-4,75%. Η εκλογή Τραμπ διευκόλυνε τη FED προκειμένου να προχωρήσει σε μια κίνηση, την οποία επί της ουσίας είχε προαναγγείλει.
Όμως, οι σχετικές ανακοινώσεις του επικεφαλής της FED, Τζερόμ Πάουελ, μάλλον είχαν περισσότερο πολιτικό, παρά οικονομικό ενδιαφέρον, καθώς έστειλε μήνυμα στον Τραμπ, ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί από τη θέση του! Ο Τραμπ σίγουρα θα ήθελε κάποιον πολύ δικό του στη θέση του επικεφαλής της ομοσπονδιακής τράπεζας, ωστόσο, ο σημερινός πρόεδρος είναι ο πρώτος ο οποίος ανοίγει μέτωπο με τον επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων, πριν ακόμη αναλάβει τα καθήκοντα του! Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει μια σύγκρουση κορυφής, η οποία, θα μπορούσε να επιδράσει ανασταλτικά στην αμερικανική οικονομία, εάν ο Τραμπ ανοίξει ταυτόχρονα πολλά μέτωπα. Ο καιρός θα δείξει...
Η Ευρώπη αναγκαστικά θα... ξυπνήσει υπό τον ήχο του αμερικανικού... καμπαναριού!
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που διεξάγεται στη Βουδαπέστη, με οικοδεσπότη τον πιστό θαυμαστή του Τραμπ, Βίκτορ Όρμπαν, αποτελεί ένα σημείο καμπής για όλους μας.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις, καθώς ξέρουν ότι θα έχουν απέναντι τους έναν απρόβλεπτο Τραμπ, ο οποίος, μετά τη σαρωτική του νίκη, δεν θα... βλέπει μπροστά του και θα θέλει να κάνει το δικό του. Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τους... κομπάρσους σε ένα... έργο, το οποίο θα έχει πολλά επεισόδια και θα θυμίζει δράμα. Ουκρανία, Μέση Ανατολή και δασμοί είναι τρία πεδία, όπου θα δοκιμαστούν οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη. Η Ευρώπη αποτελεί από μόνη της έναν πολύ ισχυρό πυλώνα του ΝΑΤΟ, αλλά το ίδιο ισχύει και για τις ΗΠΑ. Η ανατροπή των ισορροπιών που θέλει να φέρει ο Τραμπ δεν είναι κάτι εύκολο και απλό.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο φαίνεται ότι αποτελεί το ορόσημο για την Ευρώπη, η οποία αναγκαστικά θα συντονίσει τις προσπάθειες για να "τρέξει" ταχύτερα το σχέδιο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών προϊόντων, την ίδια στιγμή, που σε αυτά θα επιβάλλονται δασμοί από τον Τραμπ. Επιπλέον, η Ευρώπη, ακόμη και αν ο Τραμπ επιβάλλει δασμούς, θα πρέπει να αναζητήσει νέες αγορές, οι οποίες θα καλύψουν το κενό που θα αφήσουν οι Αμερικανοί. Σε αυτές περιλαμβάνονται η Κίνα και η Ινδία, όπου κατοικεί σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη. Με προσεκτικές κινήσεις, το παιχνίδι θα μπορούσε να ανοίξει προς αυτήν την κατεύθυνση, τόσο για τις γερμανικές εξαγωγές, οι οποίες αποτελούν βαρόμετρο, όσο και γενικά για τα ευρωπαϊκά προϊόντα.
Το θετικό του χθεσινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι η προτροπή προς τον Ντόναλντ Τραμπ να αποφύγει έναν εμπορικό "πόλεμο" και να στηρίξει την Ουκρανία. Θα είναι δύο τομείς όπου πραγματικά θα δοκιμαστούν οι σχέσεις ΗΠΑ-Ευρώπης, ενώ μια βίαιη αλλαγή της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων θα έχει οδυνηρές συνέπειες για όλους. Από την άλλη, η Ευρώπη, μάλλον πρέπει να ξεχάσει τη Συμφωνία των Παρισίων για το κλίμα, καθώς ο Τράμπ είναι αποφασισμένος να ανάψει τα... φούγαρα σε μεγάλες περιφέρειες της αμερικανικής επικράτειας. Το ζητούμενο γι αυτόν είναι για πόσο καιρό θα μπορούν να... καπνίζουν!
Αναμφίβολα, η εκλογή Τραμπ σηματοδοτεί την έναρξη μιας μακράς περιόδου αβεβαιότητας για την Ευρώπη, η οποία ήδη ταλανίζεται από τη φθορά που έχει υποστεί ο "Γαλλογερμανικός Άξονας" και δεν έχει κανένα δικαίωμα να κοιμάται τον ύπνο του... δικαίου! Εκ των πραγμάτων οι Ευρωπαίοι θα αναγκαστούν να... ξυπνήσουν από τον λήθαργο, καθώς οι Αμερικανοί χτυπούν πλέον ολόκληρο... καμπαναριό! Μέσα στο 2025 θα έχουμε πάρει την πρώτη... γεύση από το είδος της σχέσης που θέλει να έχει ο Τραμπ με την Ευρώπη, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Αν παρασυρθεί από το... μεθύσι της εκλογικής νίκης, τότε υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να λάβει αποφάσεις που θα στοιχίσουν και στη χώρα του. Εν τέλει, το ζητούμενο για την εποχή Τραμπ δεν είναι πόσο θα βλάψει την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά κατά πόσο θα καταφέρει να προστατεύσει τις ΗΠΑ από το κόστος των επιλογών του...
Γιατί αποτελούν μονόδρομο οι εκλογές και η πολιτική αλλαγή στη Γερμανία
Οι ευρωπαϊκοί χρηματιστηριακοί δείκτες επηρεάστηκαν θετικά χθες από τις εξελίξεις στη Γερμανία, καθώς φαίνονται στον ορίζοντα πρόωρες εκλογές μέσα στους προσεχείς μήνες.
Η... απόλυση του υπουργού Οικονομικών και επικεφαλής των Φιλελεύθερων Κρίστιαν Λίντνερ, από τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σολτς, έχει παρασκήνιο αλλά και... ουσία. Κατ΄ αρχάς το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας υποχρεώνει τον τρικομματικό συνασπισμό να υιοθετήσει έναν πολύ σφιχτό προϋπολογισμό, ο οποίος πρέπει να είναι κατά 25 δισ. ευρώ "ξαλαφρωμένος" σε σχέση με το αρχικό σχέδιο! Επ΄ αυτού υπήρξε έντονη διαφωνία μεταξύ Σολτς και Λίντνερ και έτσι, ο κυβερνητικός συνασπισμός οδεύει προς το τέλος του. Όλα δείχνουν ότι η Γερμανία ένα χρόνο πριν από την ολοκλήρωση του συμβατικού χρόνου της τετραετίας, οδεύει σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες τοποθετούνται χρονικά τον προσεχή Μάρτιο.
Η προεξόφληση διάλυσης του κυβερνητικού συνασπισμού στην πρώτη οικονομία της Ευρωζώνης, προκαλεί ικανοποίηση στους επενδυτές. Όλο το... ζουμί βρίσκεται στην επιστροφή των Χριστιανοδημοκρατών στην εξουσία. Ο επικεφαλής του κόμματος Φρίντριχ Μερτς θεωρεί πλέον ότι μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, ήρθε η ώρα για πολιτική αλλαγή και στη Γερμανία. Ο Τραμπ μπορεί να είχε... γειώσει αρκετές φορές την Άνγκελα Μέρκελ, ωστόσο, με συνομιλητή έναν άνδρα, επικεφαλής του CDU, δεν θα είχε πρόβλημα να συζητήσει.
Η Γερμανία είναι η πρώτη χώρα που θα φάει "ξύλο" από την επιβολή δασμών κυρίως στα αυτοκίνητα που εξάγει στις ΗΠΑ, οπότε οι Γερμανοί πρέπει να κάνουν το ανάλογο πολιτικό restart. Ένας αδύναμος Σολτς, προερχόμενος από τους Σοσιαλδημοκράτες, τους οποίους ο Τραμπ δεν τους έχει και σε τόση... υπόληψη, αποτελεί μεγάλο πρόβλημα τόσο για τη Γερμανία, όσο και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Βέβαια, τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά σε περίπτωση συγκρότησης μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών.
Η έξοδος του Λίντνερ από τον κυβερνητικό συνασπισμό διευκολύνει τη διαδικασία μετάβασης σε πρόωρες εκλογές. Οι Γερμανοί πρέπει να εκλέξουν ένα ισχυρό πρόσωπο από τους Χριστιανοδημοκράτες, ο οποίος θα λάβει εντολή για να κάνει deal με τον Τραμπ στο σκέλος των εμπορικών σχέσεων, αλλιώς η Γερμανία θα φάει τα... μούτρα της.
Οι αγορές με τη χθεσινή συμπεριφορά τους έδειξαν τον δρόμο. Περιμένουν αλλαγή ηγεσίας στη Γερμανία από το νέο έτος, ώστε να υπάρξει κοινός βηματισμός μεταξύ της παγκόσμιας υπερδύναμης και της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομικής δύναμης έως το 2029. Με τον Σολτς στο τιμόνι, η Γερμανία θα κατρακυλάει. Η εκλογή ενός Χριστιανοδημοκράτη Καγκελάριου μπορεί να αμβλύνει τις συνέπειες από την εφαρμογή ενός πακέτου επιβολής δασμών από τον Τραμπ στα ευρωπαϊκά προϊόντα και κυρίως στα αυτοκίνητα που παράγει η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία και τα οποία εξάγονται στις ΗΠΑ.
Η νίκη του Τραμπ και τα... τύμπανα εμπορικού "πολέμου" στην Ευρώπη και ιδίως στη Γερμανία, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Αν στην εξίσωση προσθέσουμε τον αδύναμο Μακρόν και τη διακυβέρνηση της χώρας του από μια κυβέρνηση μειοψηφίας, τότε έχουμε πάρα πολλούς λόγους να ανησυχούμε για τη συνέχεια. Στην Ουγγαρία, οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, είχαν ως κύριο αντικείμενο την επόμενη μέρα με Τραμπ. Η αναβλητικότητα κοστίζει και η μη λήψη αποφάσεων ζημιώνει.
Η νίκη Τραμπ τιμολογείται ήδη στους ευρωπαϊκούς κρατικούς τίτλους και τα πράγματα δεν είναι και τόσο... ευχάριστα. Τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων παρουσιάζουν ανοδικές τάσεις, κάτι που είναι φυσικό και επόμενο. Αρκεί να σημειωθεί ότι το επιτόκιο του ελληνικού δεκαετούς αυξήθηκε στο 3,32%, του ισπανικού στο 3,15% και του πορτογαλικού στο 2,91%, ενώ το ιταλικό έφτασε στο 3,72%. Η Ευρώπη ήδη... πονάει από την εκλογή Τραμπ και θα πονέσει διπλά, αν η Γερμανία και η Γαλλία χάσουν και άλλο έδαφος, καθιστώντας τον περίφημο "Γαλλογερμανικό Άξονα" ένα... ανέκδοτο! Αν το πράγμα ξεφύγει εντελώς και μπει στο παιχνίδι και η υπερχρεωμένη Ιταλία, τότε, ίσως να μην είναι πολύ μακριά μια κρίση χρέους! Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν μας πάνε όλα... αριστερά, τότε θα βρούμε σε... τοίχο!
Η... απασφαλισμένη "βόμβα" στη σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν
Ισραήλ και Ιράν ετοιμάζονται για μια μεγάλη αναμέτρηση μέχρις εσχάτων, καθώς η εκλογή Τραμπ απελευθερώνει πλήρως τον Νετανιάχου, για να κινηθεί όπως θέλει, αλλά ταυτόχρονα και τους Ιρανούς για να... απαντήσουν όπως θέλουν!
Η χθεσινή ανάκαμψη του χρυσού κατά 1% από τα χαμηλά 3 εβδομάδων που βρέθηκε την Τετάρτη, αλλά και η άνοδος του πετρελαίου σχεδόν κατά 1% (πάνω από τα 75 δολάρια το βαρέλι έκλεισε το Μπρεντ) δείχνουν ότι οι αγορές περιμένουν το... μοιραίο μέσα στις επόμενες ημέρες. Αυτό που περιμένουμε προσεχώς είναι η... απάντηση του Ιράν, εκτός και αν προκύψει κάποιο εντυπωσιακό γεγονός, το οποίο θα αναβάλει τις κινήσεις της Τεχεράνης.
Από την άλλη πλευρά, ο Νετανιάχου είναι ο μεγάλος... αγαπημένος του Τραμπ, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι χρωστούν πολλά στους Αμερικανοεβραίους, οι οποίοι στις εκλογές της Τρίτης "τιμώρησαν" τους Δημοκρατικούς για τα εμπόδια που έβαζαν στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ, αλλά και για την εν πολλοίς φιλοπαλαιστινιακή στάση πολλών από το συγκεκριμένο κόμμα. Πλέον, ο Μπάιντεν είναι σαν να μην υπάρχει για τον Νετανιάχου. Ο τελευταίος δεν έχει ανάγκη να περιμένει πότε θα φύγει ο Μπάιντεν από τον Λευκό Οίκο, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι θα έχει απεριόριστα περιθώρια, όταν αναλάβει επίσημα ο Τραμπ σε περίπου δυόμισι μήνες.
Το πρόβλημα για τις κυβερνήσεις και τις αγορές είναι ότι δεν μπορούν να προβλέψουν τι είναι αυτό που θα συμβεί, τι μέγεθος θα έχει και κυρίως ποιες θα είναι οι συνέπειες. Η υλοποίηση των υποσχέσεων του Τραμπ για τη Μέση Ανατολή, τον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας και τους δασμούς θα φανεί τους πρώτους μήνες του 2025. Οι πόλεμοι επί του πεδίου, αλλά και ο εμπορικός "πόλεμος" που μάλλον είναι σίγουρο ότι θα ξεσπάσει στον άξονα ΗΠΑ-Κίνα-Ευρώπη, μπορούν να αποτελέσουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για τη νέα χρονιά, επιτείνοντας περαιτέρω τα αδιέξοδα στην παγκόσμια οικονομία. Ο κόσμος έχει αλλάξει και μπορεί να αλλάξει με ακόμη πιο βίαιο τρόπο, προκαλώντας μεγάλες γεωπολιτικές, πολιτικές και οικονομικές μεταβολές....
Πώς το διεθνές περιβάλλον αναβαθμίζει τον ρόλο του Μητσοτάκη και γιατί το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, τρώγοντας μαζεμένες τρεις... σφαλιάρες!
Η Ελλάδα έχει πολύ ισχυρές σχέσεις με τις ΗΠΑ, οι οποίες ξεκινούν από τις επενδύσεις αμερικανικών κολοσσών και φτάνουν στο... Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης!
Βέβαια, στις διεθνείς σχέσεις τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο, αλλά σε κάθε περίπτωση, όπως γράφαμε και στη χθεσινή στήλη, θα υπάρξουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στο νέο αμερικανικό γκουβέρνο, οι οποίοι, θα βάλουν το... χεράκι τους για να συνεχιστούν τα καλά... νταλαβέρια που έχουμε ανοίξει. Ο Μητσοτάκης είναι αμερικανοτραφής και γνωρίζει όσο λίγοι ηγέτες τον τρόπο που σκέφτονται και δρουν οι Αμερικανοί. Έχει ισχυροποιήσει τις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα διεκδικεί ρόλο στις επαφές που θα υπάρξουν με την κυβέρνηση Τραμπ, όπως ακριβώς έδρασε στην περίπτωση της συγκρότησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των οργάνων της. Ο Μητσοτάκης, ο Μακρόν και ο Τουσκ, αποτελούν αυτή τη στιγμή τρία πολύ δυνατά πρόσωπα, τα οποία μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες για μια ενδυνάμωση της Ευρώπης, αλλά και για το "χτίσιμο" σχέσεων εμπιστοσύνης και αμοιβαίου οφέλους με τις ΗΠΑ. Οι λόγοι είναι οικονομικοί αλλά και στρατιωτικοί λόγω της νατοϊκής συμμαχίας.
Ο Μητσοτάκης ζητώντας να δει στην Αθήνα τον Μάικ Πομπέο (πρώην υπουργό Εξωτερικών στην πρώτη θητεία Τραμπ και υποψήφιο για το χαρτοφυλάκιο Άμυνας τώρα), λίγα μόλις 24ωρα πριν τις αμερικανικές εκλογές, έδειξε ότι είναι μεγάλος "παίκτης" της διπλωματίας. Η Ελλάδα μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων της ομογένειας με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων έχει ισχυρά ερείσματα. Ισχυρά ερείσματα αναμένεται να έχει και στην κυβέρνηση Τραμπ, οπότε, ο ρόλος του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι αναβαθμισμένος και μάλιστα διπλά. Μετά την εξαιρετική συνεργασία που είχε με την κυβέρνηση Τραμπ στην πρώτη της θητεία, θα επιδιώξει ανάλογη συνέχεια και τώρα, έχοντας ως στόχο την περαιτέρω ισχυροποίηση των διμερών σχέσεων. Επιπλέον, το όνομα και το κύρος του Μητσοτάκη και της χώρας θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ευεργετικά και σε επίπεδο επαφών ΗΠΑ-Ευρώπης, ώστε να αποφεύγονται εντάσεις και να προωθούνται κοινά αποδεκτές λύσεις.
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι συγγενές με το Ρεπουμπλικανικό και αυτό βοηθάει σημαντικά στη διατύπωση κοινής γλώσσας για την αντιμετώπιση διαφόρων ζητημάτων. Έως τις εκλογές του 2027, ο Μητσοτάκης έχει πολύ χρόνο ώστε να συμβάλλει καθοριστικά στη σφυρηλάτηση των διμερών σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ, ανεβάζοντας διαρκώς τις "μετοχές" του στο πολιτικό χρηματιστήριο. Ο Μητσοτάκης γνωρίζει από την πρώτη θητεία Τραμπ πώς πρέπει να κινηθεί και πού πρέπει να στοχεύσει. Ο πρωθυπουργός μπορεί να αποδείξει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ότι αποτελεί τον πλέον αξιόπιστο εταίρο, εκπροσωπώντας μια χώρα που... μετράει. Ακόμη και αν η Νέα Δημοκρατία δεν κερδίσει την αυτοδυναμία στις εκλογές του 2027, το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο οι Αμερικανοί όσο και ο διεθνής παράγοντας θα πιέσουν την κατάσταση, ώστε να βρεθεί πολιτικός εταίρος, που δεν μπορεί να είναι άλλος από το ΠΑΣΟΚ!
Την ίδια στιγμή, στο ΠΑΣΟΚ επικρατεί ιδιαίτερος προβληματισμός, καθώς χάνονται τα όποια ερείσματα υπάρχουν στο διεθνές περιβάλλον και ειδικά το ευρωπαϊκό. Το ΠΑΣΟΚ και ο αναβαπτισμένος αρχηγός του, Νίκος Ανδρουλάκης, είδαν μέσα σε μία εβδομάδα να γυρίζει ο κόσμος... ανάποδα. Οι πλημμύρες στη Βαλένθια φέρνουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος είναι επικεφαλής ενός κυβερνητικού εκτρώματος, αν και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, οι Σοσιαλιστές ήταν δεύτερο κόμμα και αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με το πολιτικό περιθώριο για την... καρέκλα. Επιπλέον, οι καταστροφές στη Βαλένθια, έστειλαν το μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ ότι πρέπει να σταματήσει το... παραμύθι για τις "φωτιές Μητσοτάκη" ή τις "πλημμύρες Μητσοτάκη". Οι αποδοκιμασίες και η φυγάδευση του Σάντσεθ είναι μια τρανή απόδειξη για το τι μπορεί να συμβεί όταν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι κάποια καιρικά φαινόμενα είναι πάνω από κυβερνήσεις και πρόσωπα. Γιατί όποιος λαϊκίζει στο τέλος την πληρώνει. Η τραγωδία της Βαλένθια θα θυμίζει στο ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ότι με τα καιρικά φαινόμενα δεν... παίζεις, γιατί στο τέλος... καίγεσαι ή... πνίγεσαι πολιτικά!
Μετά την ψυχρολουσία για τον σύντροφο Σάντσεθ, ήρθε το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, για τις οποίες το ΠΑΣΟΚ ποντάριζε σε νίκη της Κάμαλα Χάρις. Η σαρωτική νίκη του Τραμπ απέναντι στους Δημοκρατικούς είναι μια νίκη που έχει δομικά χαρακτηριστικά. Οι Αμερικανοί υπερψήφισαν τον Τραμπ γιατί πίστεψαν ότι μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες στην οικονομία, να πατάξει την εγκληματικότητα με πιο αποφασιστικό τρόπο, να περιορίσει τις... εισβολές λαθρομεταναστών και να σταματήσει την... τρέλα των δικαιωματιστών να επιβάλλουν αυτά που θέλουν στους υπολοίπους.
Το τρίτο... χαστούκι για το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη έχει να κάνει με τις εξελίξεις στη Γερμανία. Η παρουσία του Σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριου Σολτς δημιουργούσε ελπίδες για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, μετά τις εσωκομματικές εκλογές, πίστεψε ότι είχε μπει σε πορεία νίκης στις εκλογές του 2027, είτε ως αυτοδύναμο κόμμα, είτε σε συνεργασία με ό,τι έχει... απομείνει από την Αριστερά! Ο Σολτς είναι με την πλάτη στον τοίχο και οδεύει σε ήττα στις προσεχείς πρόωρες εκλογές, καθώς φαίνεται ότι τον... πνίγει ο "τυφώνας" Τραμπ!
Με τις ΗΠΑ να ακολουθούν μια πορεία εντελώς διαφορετική από το περιεχόμενο της πολιτικής ατζέντας του ΠΑΣΟΚ, τη Γερμανία να οδεύει σε πολιτική αλλαγή με έξοδο του Σολτς από την Καγκελαρία και τον Σάντσεθ στην Ισπανία να περιμένει την... πτώση του, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορεί να... κοιμάται ήσυχος! Μπορεί να λέει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία, ωστόσο, οι αλλαγές στο διεθνές σκηνικό είναι τόσο ραγδαίες, που στο τέλος θα συμπαρασύρουν όσους αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, εμμένοντας σε μια... παιδιαρίστικη αντίληψη για την εξουσία. Το κακό με όσους πάσχουν από... μικρομεγαλισμό είναι ότι δεν θέλουν να αντιληφθούν την ταχύτητα με την οποία "τρέχουν" οι εξελίξεις και τις αποφάσεις που αυτές επιβάλλουν.
Εν ολίγοις, το θέμα δεν είναι τα καπρίτσια του κ. Ανδρουλάκη, αλλά το κατά πόσο θα είναι σε θέση να χωνέψει ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα πεδίο άσκησης μικροπολιτικής, αλλά μία χώρα, που ενδιαφέρει στρατηγικά τον διεθνή παράγοντα. Άρα, είναι προφανές και το ενδιαφέρον για τους εγχώριους πολιτικούς συσχετισμούς, αλλά και γι αυτούς που πρέπει να κυβερνήσουν, αφού πρώτα μιλήσει ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του...