Κυβερνήσεις, διεθνολόγοι, αναλυτές αγορών και... λοιποί, έχουν πιάσει δουλειά, προκειμένου να προσεγγίσουν στις πραγματικές διαστάσεις τους, τις συνέπειες από την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ και την αρχή μιας νέας εποχής για τη Συρία, μετά από 54 χρόνια δικτατορίας της οικογένειας του.
Γραφεί ο Λουκάς Γεωργιάδης
Ουδείς μπορεί να πει με ασφάλεια, τι επιφυλάσσει το νέο που ήρθε στη Συρία, από τη στιγμή που μιλάμε για Τζιχαντιστές. Υπάρχουν κάποιες αμυδρές ενδείξεις ότι υπό την καθοδήγηση της Τουρκίας, αλλά και του διεθνούς παράγοντα, δεν θα επιδείξουν συμπεριφορά Ταλιμπάν ή Αλ Κάιντα. Κάποιοι μιλάνε για "Αφγανοποίηση" της Συρίας, όταν σταματήσουν τα πανηγύρια για την πτώση του Άσαντ. Τεράστιος αριθμός εκτοπισμένων επιστρέφει στις ρίζες του, πιστεύοντας ότι τελείωσαν με τον δυνάστη Άσαντ, αλλά χωρίς να μπορούν να πουν με ασφάλεια, πώς θα είναι η ζωή τους από δω και πέρα, με κυβερνώντες τους... λυτρωτές Τζιχαντιστές!
Τα χρηματιστήρια τιμολόγησαν θετικά σε γενικές γραμμές, όσα συνέβησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Συρία, αλλά την ίδια στιγμή, η νέα άνοδος του χρυσού και η σημαντική ενίσχυση της τιμής του αργού πετρελαίου, αποτελούν πειστήρια αμφιβολίας για την επόμενη μέρα. Το Ιράν είναι χαμένο, το Ισραήλ είναι με το... δάκτυλο στη σκανδάλη για τους νέους... γείτονες, ο Ερντογάν πανηγυρίζει γιατί το σχέδιο του πέτυχε, οι Αμερικανοί έχουν στείλει μήνυμα για τον οδικό χάρτη που πρέπει να ακολουθήσουν οι νέοι κυβερνώντες στη Συρία και οι Ευρωπαίοι, βλέπουν ότι μπορούν να πάρουν μια ανάσα με το μεταναστευτικό, επισπεύδοντας την επιστροφή χιλιάδων εκτοπισμένων. Δεν είναι τυχαίο ότι σταματάνε οι εκδόσεις αιτήσεων ασύλου για Σύρους, καθώς η Ευρώπη από δω και πέρα, ανάλογα με την κατάσταση που θα επικρατήσει, προφανώς θα έχει ένα και μόνο στόχο: να στείλει πίσω όσο γίνεται περισσότερους πρόσφυγες.
Τα παραπάνω αποτελούν τα στοιχήματα της επόμενης μέρας και από δω και πέρα, ο χρόνος θα δείξει τι πραγματικά έχουν στο μυαλό τους τα καινούρια "φρούτα" που αναλαμβάνουν τις τύχες της Συρίας. Από τις τελευταίες εξελίξεις, η Τουρκία ανεβάζει τις "μετοχές" της ως περιφερειακή δύναμη στην περιοχή, το Ιράν δεν έχει να προσδοκά τίποτα και θα περιμένει να κάνει το... μνημόσυνο για τη Χεσμπολάχ που λίγο καιρό αντί για ρουκέτες θα πετάει... βελάκια! Σε κάθε περίπτωση, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η συμβίωση Ισραηλινών και Τζιχαντιστών ως γείτονες. Όλα αυτά ο Άσαντ θα τα παρακολουθεί μέσα από ένα (από τα πολλά) διαμερίσματα που διαθέτει στη Μόσχα. Ο φίλος του, Βλαντιμίρι Πούτιν, τον άφησε στα... κρύα του λουτρού χωρίς την παραμικρή βοήθεια, καθώς έχει να ασχοληθεί με το μέτωπο της Ουκρανίας.
Στη Συρία διαθέτουν βάσεις οι Ιρανοί, αλλά και οι Αμερικανοί. Όποιος μπορεί να ξεμπερδέψει όλη αυτήν τη νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργήθηκε, μάλλον θα έχει απαντήσει στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ ή δολαρίων! Οι πιο αισιόδοξοι βλέπουν ότι η ανασυγκρότηση του νέου Συριακού κράτους από τους Τζιχαντιστές δεν θα έχει τη... λογική του ISIS, το Ισραήλ δεν θα επιτεθεί στο Ιράν και το αντίστροφο, οι Αμερικανοί θα φύγουν από την περιοχή, οι Τούρκοι θα κάνουν τους διπλωμάτες-χωροφύλακες και όλοι μαζί θα βρούμε τον δρόμο προς την... ηρεμία. Μέχρι να έρθει μια νέα ανατροπή και να μας κάνει να τρέχουμε όλοι μαζί, όπως θέλουν να πιστεύουν οι απαισιόδοξοι.
Προς το παρόν οι αγορές ομολόγων και μετοχών δεν βλέπουν κάτι... ανησυχητικό. Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης παρουσίασε μια ήπια διόρθωση για άλλον λόγο, ο οποίος σχετίζεται με τις προσδοκίες για την πορεία του πληθωρισμού. Άλλωστε, οι δείκτες κινούνται κοντά στο ιστορικό υψηλό και "χρωστούν" διόρθωση. Στο Χρηματιστήριο Αθηνών, ο Γενικός Δείκτης κινήθηκε ανοδικά λόγω Εθνικής Τράπεζας και Helleniq Energy, στον απόηχο της εξαγοράς του ποσοστού των Ιταλών στην Elpedison. Η εγχώρια κεφαλαιαγορά δείχνει ότι μπορεί να κλείσει το έτος με ρεκόρ 15ετίας. Τι... ξημερώνει αύριο, θα το δούμε προσεχώς!
Γιατί οι Γερμανοί,,, κοροϊδεύουν τους Γάλλους επικαλούμενοι το ελληνικό success story!
Πυρ ομαδόν κατά της... ακυβέρνητης Γαλλίας εξαπολύει ο γερμανικός τύπος, κοροϊδεύοντας τους πολιτικούς της για το γεγονός ότι η χώρα τους δανείζεται ακριβότερα από την Ελλάδα!
Αναμφίβολα, έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι τα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης αναδεικνύουν το ελληνικό success story, κάνοντας σύγκριση με την κρίση στη Γαλλία. Στη Γερμανία μιλάνε για τη "χρυσή δεκαετία" των "προβληματικών" οικονομιών του ευρωπαϊκού νότου, όπου η Ελλάδα κατέχει δεσπόζουσα θέση. Αναμφίβολα, οι αναφορές αυτές εμπεριέχουν το σπέρμα της επιτυχημένης συνταγής που ζήτησαν οι Γερμανοί να εφαρμόσει η Ελλάδα, ώστε να μπει στον... ίσιο δρόμο. Ωστόσο, το άγριο "πικάρισμα" των Γάλλων έχει και έναν άλλο στόχο. Οι Γερμανοί θέλουν να κρύψουν τις δικές τους αδυναμίες, καθώς η οικονομία τους βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ επιχειρηματικοί κολοσσοί ανακοινώνουν κλείσιμο εργοστασίων, περιορισμό δραστηριοτήτων και απολύσεις εργαζομένων. Κάλλιστα, ένας Γάλλος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι "η καμήλα κοιτάζει την καμπούρα των άλλων"!
Ουσιαστικά, οι Γερμανοί μέσα από την αντικειμενική αναφορά τους στην Ελλάδα για τις επιτυχίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, θέλουν να καλύψουν τη δική τους γύμνια, βγάζοντας στη... σέντρα τους Γάλλους, γι αυτό που ψήφισαν. Στη Γερμανία θα προκύψει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μια νέα κυβέρνηση, όπου μάλλον οι Χριστιανοδημοκράτες θα έχουν το πάνω χέρι. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η Γαλλία δεν διαθέτει ανάλογου μεγέθους πολιτικό προσωπικό, καθώς όποια κυβέρνηση και να διορίσει ο Μακρόν, θα βρίσκεται επί... ξύλου κρεμάμενη, αφού οι κυρίαρχες δυνάμεις στην εθνοσυνέλευση είναι οι Αριστεροί και οι Ακροδεξιοί. Με τέτοιους συσχετισμούς δυνάμεων, πώς να πάει μπροστά η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη; Οπότε, οι Γερμανοί βλέπουν ότι υπάρχει πολύς χώρος για να πιέσουν τους Γάλλους να μπουν στον ίσιο δρόμο της διακυβέρνησης της χώρας, αφήνοντας στην άκρη τις μικροπολιτικές... ανοησίες τους!
Η Γαλλία αντιμετωπίζει μία πολιτική κρίση από αυτές που μέχρι τώρα ήταν γνωστές μόνο από τα κράτη-οφειλέτες της νότιας Ευρώπης στο απόγειο της κρίσης του ευρώ. Αυτό είναι το "ρεζουμέ" των γερμανικών δημοσιευμάτων, τα οποία φέρνουν ως παράδειγμα τη δημοσιονομική εξυγίανση της Ελλάδας, σε αντίθεση με τον κίνδυνο δημοσιονομικού εκτροχιασμού που αντιμετωπίζει η Γαλλία. Οι καιροί άλλαξαν, η Ελλάδα έχει σοβαρή διακυβέρνηση, αφού πέρασε το δικό της "φροντιστήριο" με τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μάλιστα, οι Γερμανοί αναφέρονται στην πρόσφατη έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, ο οποίος έδωσε κορυφαία βαθμολογία σε επίπεδο προϋπολογισμού και οικονομικής πολιτικής. Όλα τα προαναφερόμενα, θα μπορούσαν να αποδοθούν πιο γλαφυρά με τη γνωστή φράση "τα ύστερα του κόσμου"!
Το στοίχημα της οικονομίας και τα μέτωπα που έχει ανοίξει ο Μητσοτάκης με φόντο τις εκλογές του 2027
Το χαρτί της οικονομίας είναι αυτό που θα κρίνει το πόσο υψηλό θα είναι το ποσοστό που θα λάβει η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2027 και πόσο μεγάλη θα είναι η διαφορά από το δεύτερο κόμμα.
Ο Μητσοτάκης στοχεύει το 2027 σε μια οικονομία με αξιόχρεο, τουλάχιστον Α, το οποίο, αν δεν προκύψει κάτι πολύ αρνητικό στο διεθνές περιβάλλον, άνετα μπορεί να γίνει ΑΑ. Αυτό ισοδυναμεί με επιστροφή της Ελλάδας στο "κλαμπ" των μεγάλων οικονομιών που δανείζονται με πιο ευνοϊκούς όρους, κάτι που είχε να συμβεί από το 2008! Θα είναι ένα πρόσθετο θετικό στοιχείο για την ενίσχυση του προφίλ, του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Όμως, το αξιόχρεο της Ελλάδας απασχολεί τους αναλυτές και τις αγορές, αφού οι πολίτες-ψηφοφόροι, άλλα έχουν στο μυαλό τους. Η ακρίβεια και η ακριβή στέγη που απασχολεί άμεσα 4 στους 10 πολίτες, θα αποτελέσουν τα στοιχεία που καθορίσουν τις επιλογές του εκλογικού σώματος. Η αύξηση των μισθών κινδυνεύει να μην έχει πρακτικό αντίκρισμα, από τη στιγμή που ο κόσμος πιστεύει ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, πληρώνοντας ακριβό ρεύμα, ακριβά τρόφιμα, υψηλές τραπεζικές προμήθειες, υψηλά ενοίκια και "τσουχτερά" τιμολόγια υπηρεσιών.
Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός, βλέποντας ότι υπερέχει στα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία, σε σχέση με τον αντίπαλο του, Νίκο Ανδρουλάκη, θέλει να "κλέψει" την ατζέντα του ΠΑΣΟΚ, ώστε να προσεταιριστεί ψηφοφόρους του κεντροαριστερού χώρου, έχοντας όμως στραμμένο το βλέμμα του και προς τα δεξιά. Στο πλαίσιο αυτό έχει ανοίξει μέτωπο με τις τράπεζες για τις προμήθειες, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν περιθώρια για θεαματικές παρεμβάσεις, η βιομηχανία και τα σούπερ μάρκετ πρέπει... οπωσδήποτε να μειώσουν τις τιμές, αλλά ο κόσμος δεν διαπιστώνει κάτι τέτοιο. Επιπλέον, στην... αρένα μπαίνουν και οι πάροχοι ενέργειας, καθώς τα τιμολόγια εξακολουθούν να παραμένουν υψηλά και ο κόσμος έχει χαθεί στη... μετάφραση, για το πράσινο, το κίτρινο, το πορτοκαλί και το μπλε τιμολόγιο. Σε αυτό το επίπεδο, οι επιδοτήσεις που δίνει το Κράτος θεωρούνται ψίχουλα και ως εκ τούτου, η λαϊκή δυσαρέσκεια, παραμένει. Στα παραπάνω προστίθεται και η σύγκρουση με τους ιδιοκτήτες κατοικιών που τα διαθέτουν μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων, καθώς η κυβέρνηση πιέζει για την αύξηση της προσφοράς κατοικιών προς ενοικίαση, χωρίς ωστόσο, να υπάρχουν και πολλές ελπίδες, ότι θα την επιβραβεύσουν οι ενοικιαστές.
Στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλα αυτά τα μέτωπα θα έχουν αντιμετωπιστεί επαρκώς το 2027. Ακόμη και κατά 10 εκατοστιαίες μονάδες να έχει αυξηθεί το ποσοστό όσων θα δηλώσουν ικανοποιημένοι από τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης, το κέρδος για τον Μητσοτάκη θα είναι σημαντικό. Μια σημαντική διαφορά από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ, δεν θα αφήσει πολλά περιθώρια αμφισβήτησης από τον Ανδρουλάκη, σε σχέση με το ποιο θα είναι το πρόσωπο που θα γίνει πρωθυπουργός σε περίπτωση συγκυβέρνησης των δύο κομμάτων.
Ο Μητσοτάκης βλέπει ότι η Νέα Δημοκρατία έχει τις προϋποθέσεις να κερδίσει ένα ποσοστό άνω του 30% στις εκλογές του 2027, ενώ θέλει να δει το ΠΑΣΟΚ να κινείται έστω και οριακά κάτω από το 20%. Βέβαια, στην πολιτική συμβαίνουν γεγονότα και λαμβάνουν χώρα ανατροπές. Ωστόσο, το χαρτί της οικονομίας είναι αυτό το οποίο θα κρίνει εάν η Νέα Δημοκρατία τα έχει καταφέρει έστω και εν μέρει, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ σε ρόλο κομπάρσου, μη διαθέτοντας αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Εκεί θα κριθεί η διαφορά των δύο κομμάτων, η οποία πρέπει να είναι τέτοια που να μην αφήνει στο ΠΑΣΟΚ περιθώριο για να πει όχι σε μια συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία. Τουλάχιστον αυτό δείχνει να επιδιώκει ο Μητσοτάκης, από τη στιγμή που έχει... ορκιστεί ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τον εκλογικό νόμο...