Η εκτόξευση του διηπειρωτικού πυραύλου "Oreshnik" ("φουντουκιά" στα ελληνικά) κατά της Ουκρανίας, αποτελεί σημείο καμπής, το οποίο, μπορεί να έχει ήδη σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Το υπερ-όπλο του Πούτιν είναι δεδομένο ότι θα αλλάξει τους σχεδιασμούς των δυτικών χωρών που υποστηρίζουν την Ουκρανία και ο Ζελένσκι πρέπει να ξεχάσει ότι θα κερδίσει διπλωματικά τα εδάφη που έχει ήδη χάσει στρατιωτικά. Η αποφυγή ενός πυρηνικού "blame game" μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, θα διαμορφώσει πιο ρεαλιστικούς όρους για το τέλος του πολέμου, με βάση τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στο πολεμικό πεδίο. Ο Ζελένσκι θα πρέπει να συμβιβαστεί με την απώλεια εδαφών και μάλλον πρέπει να ξεχάσει την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, οπότε και ο Πούτιν θα μπορεί να απεμπλακεί από έναν πόλεμο που ξεκίνησε ως "ειδική επιχείρηση" ολίγων ημερών και οδεύει προς τη συμπλήρωση του τρίτου χρόνου, λόγω της σκληρής αντίστασης του ουκρανικού έθνους.
Με βάση τα παραπάνω, η "φουντουκιά" φαίνεται ότι μπορεί να αποτελέσει τον μεγάλο "σύμμαχο" των αγορών, οι οποίες δεν έχουν ορατότητα αυτή τη στιγμή, μετά και την τελευταία επίθεση των Ρώσων, η οποία παραπέμπει ευθέως στον κίνδυνο ενός παγκόσμιου πολέμου με ανυπολόγιστες συνέπειες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο χρυσός μέσα σε μερικές ημέρες ενισχύθηκε κατά 7%, υπερκαλύπτοντας τη διόρθωση που πραγματοποιήθηκε μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Είναι μία ακόμη ένδειξη ότι τα πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά. Οι δυτικοί, οι οποίοι σκέφτονται περισσότερο τεχνοκρατικά και μακροοικονομικά, σε σχέση με το δικτατορικό καθεστώς του Πούτιν, βλέπουν ότι πρέπει να προετοιμάσουν το έδαφος για την τελική συνθηκολόγηση της Ουκρανίας. ΗΠΑ και Ευρώπη, ασφαλώς και δεν θέλουν να μπει ο πλανήτης σε μια... πυρηνική περιπέτεια, γιατί αυτό θα αποτελέσει "βόμβα" στα θεμέλια των οικονομιών των προηγμένων χωρών. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πλανήτης είναι υπερχρεωμένος και προσπαθεί να συνέλθει από τις συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά και της ενεργειακής κρίσης, που προκλήθηκε από τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία.
Άρα, ο διηπειρωτικός πύραυλος που εκτόξευσε η Ρωσία και οι ανακοινώσεις Πούτιν ότι πρόκειται να προχωρήσει σε μαζική παραγωγή... φουντουκιών, λειτουργεί πλέον ως φόβητρο για τους δυτικούς σε σχέση με την επόμενη μέρα στην Ουκρανία. Ο Ζελένσκι πρέπει να αποδεχθεί την απώλεια εδαφών και να αξιοποιήσει την οικονομική βοήθεια της Δύσης για να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση της χώρας του. Αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι θα αποτελέσει και το βασικό μοτίβο του Τραμπ, από τις 20 Ιανουαρίου, όταν αναλάβει τα καθήκοντα του. Από κει και πέρα η Δύση, θα κοιτάξει να κερδίσει χρόνο και να εξοπλιστεί για να μπορέσει να αντιμετωπίσει μια... τρέλα του Πούτιν αργότερα.
Όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία έχουν βάλει στο κάδρο της περιπέτειας την Ευρώπη και σε πολύ μικρότερο βαθμό τις ΗΠΑ. Η Δύση φαίνεται ότι μέρα με τη μέρα συνειδητοποιεί ότι η στήριξη προς την Ουκρανία ήταν μια πολύ δαπανηρή επιλογή, η οποία δεν έχει προοπτική νίκης, με βάση τα στάνταρντς που θέτουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στη διαμάχη με τον Πούτιν. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Δύση και κυρίως η Ευρώπη, είναι να αυξήσουν θεαματικά τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για να μπορούν να έχουν στο μέλλον μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ. Το θέμα αφορά πρωτίστως την Ευρώπη, αρκεί βεβαίως να μην δούμε τον Πούτιν να κάνει "ντου" και σε άλλες χώρες που θέλουν να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Μολδαβία, Γεωργία) και φυσικά να μη στραφεί κατά χωρών όπως η Πολωνία, η Ρουμανία, η Τσεχία, η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία. Ο κίνδυνος πρόκλησης μεγάλης ζημιάς στην Ευρώπη θα αναγκάσει τους ηγέτες της να κάνουν πίσω σε πολλά σε σχέση με τον Πούτιν, ευχόμενοι να μην υπάρχει για πολύ ακόμη για να... ταλαιπωρεί τον κόσμο!
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ανοικτή πληγή της Μέσης Ανατολής. Προς το παρόν, το Ισραήλ συνεχίζει την επιχείρηση... εξαέρωσης της Χεσμπολάχ στον Λίβανο, επιδιώκοντας μια συνθηκολόγηση άνευ όρων. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο για τον Νετανιάχου να αντιμετωπίζεται πλέον ως κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου, κάτι που δυσχεραίνει τους περαιτέρω χειρισμούς του σε σχέση με τις πιθανές επιχειρήσεις εντός του ιρανικού εδάφους. Οι Ιρανοί δεν πρόκειται να μείνουν με... σταυρωμένα χέρια και δείχνουν να προετοιμάζονται για γερή αναμέτρηση. Κάτι τέτοιο βολεύει και τον Πούτιν, καθώς θεωρεί ότι λόγω της βαρυχειμωνιάς αλλά και της απόσπασης του ενδιαφέροντος της Δύσης προς τη Μέση Ανατολή, θα μπορέσει να επιτύχει πιο εύκολα τους σκοπούς του. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι το Ισραήλ ετοιμάζεται για χτύπημα κατά του Ιράν, επιδιώκοντας να καλύψει, πρώτα απ΄ όλα, τα νώτα του.
ΗΠΑ και Ευρώπη καλούνται να λάβουν καθοριστικές αποφάσεις μέσα στο προσεχές διάστημα, για ένα διπλό πολιτικό μέτωπο που μπορεί να εξελιχθεί σε συστημικό κίνδυνο για τις δυτικές οικονομίες, αλλά και για τις οικονομίες ολόκληρου του πλανήτη. Η Δύση δεν μπορεί να διακινδυνεύσει το οικονομικό και παραγωγικό οικοδόμημα της, ρισκάροντας ένα... χοντρό μπλέξιμο με τον σφαγέα Πούτιν, ο οποίος, μετά τον διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο, μπορεί να πάει και παραπέρα, θέτοντας σε "κόκκινο" συναγερμό τα πυρηνικά. Η "φωτιά" που έχει ανάψει με τη Ρωσία, πρέπει να σβήσει οπωσδήποτε, κάτι που αποτελεί το βασικό θέμα στις επαφές Μπάιντεν και Τραμπ για την ομαλή μετάβαση της εξουσίας στις ΗΠΑ. Επιπλέον, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται και η παρέμβαση του νέου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε και φυσικά των ηγετών των χωρών-μελών της Συμμαχίας.
Για τις αγορές το θετικό σενάριο είναι η υιοθέτηση της real politic από τους Ευρωπαίους στον πόλεμο της Ουκρανίας με πίεση στον Ζελένσκι για να αποδεχθεί τα τετελεσμένα στις ανατολικές επαρχίες και στην Κριμαία. Ταυτόχρονα, πολλά είναι τα... πονταρίσματα στην έναρξη της θητείας Τραμπ, για να μπει τέλος και στην ανοικτή πληγή της κόντρας Ισραήλ-Ιράν. Στη μεν πρώτη περίπτωση, ο Τραμπ έχει υποσχεθεί κατάπαυση του πυρός μέσα σε... 24 ώρες. Στη δεύτερη περίπτωση, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα, καθώς είναι γνωστό ότι ο Τραμπ έχει στην κορυφή της λίστας των "εχθρών", το Ιράν. Βρισκόμαστε σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι και μπροστά υπάρχουν πολλές παγίδες...
Πώς εξηγείται η εμμονή Μητσοτάκη να μην αλλάξει τον εκλογικό νόμο και τι σημαίνει αυτό σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ
Παρατηρούμε κατά την τελευταία περίοδο ότι τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και ο Υπουργός Εσωτερικών, Θεόδωρος Λιβάνιος, απορρίπτουν μετά... βδελυγμίας και παροιμιώδους εμμονής την αλλαγή του εκλογικού νόμου!
Εξήγηση με όρους πολιτικής τακτικής δεν μπορεί να δοθεί, καθώς φαίνεται ότι στην κυβέρνηση μάλλον... χαίρονται για το πολιτικό σκηνικό που έχει δημιουργηθεί και το οποίο, με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο, οδηγεί αφενός στη μη αυτοδυναμία και αφετέρου στον κίνδυνο πολιτικού "ατυχήματος", καθώς θα διαταραχθεί η πολιτική σταθερότητα. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές από τη στήλη, το 2027 ο Μητσοτάκης, με βάση την υπόθεση εργασίας ότι δεν θα του τύχει κάποια... χοντρή "στραβή" και ταυτόχρονα θα γεμίζει τον κόσμο με χρήμα, δεν πρόκειται να ξαναπιάσει το 41%. Αν κινηθεί κοντά στο 35%, πάλι καλά! Οπότε, δεν υπάρχει αυτοδυναμία, αν λάβουμε υπόψιν ότι το 2027, υπάρχουν αυξημένες δυνατότητες να δούμε ακόμη και δέκα κόμματα! Δηλαδή, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Φωνή Λογικής, Πλεύση Ελευθερίας, Νίκη, Κίνημα Δημοκρατίας, Νέα Αριστερά. Και χωρίς να αποκλείεται να δούμε και κόμμα Πολάκη ή ακόμη και Βαρουφάκη ή και κόμμα που να βρίσκεται από πίσω ο Σαμαράς!
Με 10-12 κόμματα στη Βουλή, λόγω του ελάχιστου ορίου 3% και της διατήρησης του κλιμακωτού μπόνους, η Νέα Δημοκρατία δεν πρέπει να κάνει... όνειρα για αυτοδυναμία. Γιατί όμως ο Μητσοτάκης επιμένει σε έναν εκλογικό νόμο, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη αστάθεια τη χώρα, "γκρεμίζοντας" την εμπιστοσύνη των αγορών; Ο Μητσοτάκης πιστεύει ότι λόγω της μεγάλης εύνοιας που έχει από το εξωτερικό, της ξεκάθαρης θέσης των Ευρωπαίων εταίρων υπέρ του, αλλά και της στήριξης από τον αμερικανικό παράγοντα, ο δεύτερος Ανδρουλάκης, θα αναγκαστεί να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία για να κυβερνηθεί η χώρα! Τόσο απλά...
Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του, θέτει ως στόχο την... αυτοδυναμία το 2027, κάτι που φυσικά μόνο ως αστείο μπορεί να το εκλάβει κάποιος. Από την άλλη πλευρά, δεν βγαίνουν τα "κουκιά" σε σχέση με τις συνεργασίες με κόμματα της Αριστεράς. Αφήστε που ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα άλλαζε τη στάση των διεθνών επενδυτών και των αγορών έναντι της Ελλάδας. Ο Μητσοτάκης, ακόμη και αν δεν είναι ο ίδιος πρωθυπουργός σε μια κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, βλέπει ότι η επόμενη Βουλή πρέπει να λάβει πολύ σημαντικές αποφάσεις για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, το οποίο πιέζεται μεταξύ δημογραφικού προβλήματος και γήρανσης του πληθυσμού! Άλλωστε, σχεδόν έχει ανακοινωθεί από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ότι το 2026 θα πρέπει να αποφασιστεί η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, λόγω αύξησης του προσδόκιμου ζωής. Πριν από 2-3 χρόνια το γλιτώσαμε αυτά, λόγω του κορωνοϊού.
Εν ολίγοις, σε μερικά χρόνια, τα πρωτογενή πλεονάσματα θα "εξαφανίζονται", λόγω των αυξημένων αναγκών που θα έχει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, το οποίο, θα χρειαστεί επιπλέον χρήματα για να καλύψει το κόστος των συντάξεων και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ενός πληθυσμού που θα γηράσκει. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ολόκληρη η Ευρώπη είναι προσανατολισμένη στην κατεύθυνση αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, παράτασης του εργάσιμου βίου και "ψαλιδίσματος" των μελλοντικών συντάξεων.
Η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να σηκώσει έναν ολόκληρο σταυρό... μαρτυρίου και θα επιδιώξει με το ΠΑΣΟΚ, να κλείσει το μεγαλύτερο εθνικό θέμα, που έχει εξόχως οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Ο Ανδρουλάκης είναι σίγουρο ότι θα διαψεύδει μονίμως τέτοια σενάρια, ωστόσο, η χώρα δεν μπορεί να πηγαίνει κάθε τρεις και λίγο σε εκλογές. Η χώρα δεν μπορεί να διολισθήσει σε μια κατάσταση ακυβερνησίας. Φυσικά, είναι προφανές ότι πέραν του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει γόνιμο έδαφος για συνεργασίες, κοιτάζοντας είτε δεξιά, είτε αριστερά του εκλογικού φάσματος. Η Νέα Δημοκρατία θα ζητήσει από το ΠΑΣΟΚ ως υπεύθυνο κόμμα να βάλει πλάτη για να κυβερνηθεί η χώρα, γιατί από κει και πέρα υπάρχει το χάος με τα μικρά κόμματα και δεν μπορεί να συγκροτηθεί κυβερνητικό σχήμα.
Μέσα στο 2025 ξεκινάει η τυπική συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος και η σημερινή Βουλή θα προτείνει τα άρθρα που θα αναθεωρήσει η επόμενη. Κυρίαρχη θέση θα έχει η αναθεώρηση του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, Η αναθεώρηση θα τελειώσει στο τέλος του 2027, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ανύποπτο χρόνο είχε κάνει λόγο για μια γενναία συνταγματική αναθεώρηση. Επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον θα έχουν και οι αλλαγές στο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών, υπό την προϋπόθεση της συγκέντρωσης τουλάχιστον 180 βουλευτικών ψήφων. Εκτός των δύο προαναφερόμενων κορυφαίας σημασίας άρθρων, υπάρχουν και άλλα που αφορούν συνταγματικές επιταγές φορολογικού ή δημοσιονομικού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα, η υποχρέωση για την κατάρτιση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
Τα προαναφερόμενα αποτελούν τους πιο ισχυρούς λόγους για να... μην θέλει ο Μητσοτάκης να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να επιδιώξει τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2027! Ο αρχηγός του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης, μετά τα... πανηγύρια για την επανεκλογή του και τα χαμόγελα για τη δημοσκοπική άνοδο, μάλλον πρέπει να σκέφτεται ότι αυτά που... σκέφτεται θα είναι πολύ δύσκολο να γίνουν.
Μια ήττα στις εκλογές του 2027, δεν θα έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις για τον ίδιο, αν επιλέξει τον δρόμο της συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Με το ΠΑΣΟΚ στην... εξουσία, έστω και σε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα αποφύγει την εσωκομματική πίεση και σε κάθε περίπτωση θα έχει να λέει προς όλους τους εσωκομματικούς αντιπάλους του, ότι προέχει η πολιτική σταθερότητα για να μη μας βάλουν και πάλι στο στόχαστρο οι αγορές. Όσο απίθανο είναι να συνεργαστεί ο Ανδρουλάκης με τον Μητσοτάκη, άλλο τόσο πιθανό είναι να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας για "σπουδαίο λόγο". Ο καιρός θα δείξει...
Τι σηματοδοτούν η εκλογή Φάμελλου, ο... μισός ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη και το νέο κόμμα Κασσελάκη σε σχέση με το... όνειρο του ΠΑΣΟΚ για την Κεντροαριστερά!
Χθες, ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλεξε νέο πρόεδρο τον Σωκράτη Φάμελλο, αλλά ταυτόχρονα και υπολογίσιμο αντίπαλο ή... τσιμπούρι του αρχηγού, τον... Πολάκη!
Το ΠΑΣΟΚ... ονειρεύεται τη συγκρότηση ενός αντι-μητσοτακικού μετώπου, μαζί με έναν ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Πολάκη και με τη Νέα Αριστερά, εφόσον μπει στη Βουλή. Αυτό είναι το σχέδιο, αλλά, τα "κουκιά" δεν βγαίνουν, ακόμη και στη βάση του πιο ευνοϊκού σεναρίου. Το ΠΑΣΟΚ με ποσοστά της τάξης του 20% και λίγο παραπάνω, με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 8% και τη Νέα Αριστερά οριακά στη Βουλή, δεν πρόκειται να εκλέξει παραπάνω από 90 βουλευτές, εφόσον εισέλθουν στη Βουλή 10 κόμματα! Άρα, η συζήτηση για την Κεντροαριστερά είναι καταδικασμένη σε αποτυχία ως προς τον στόχο "να φύγει ο Μητσοτάκης"!
Η εκλογή Φάμελλου στον ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρο ότι σηματοδοτεί την αντίστροφη μέτρηση για έξοδο του Πολάκη από το κόμμα, αν δεν... καθίσει καλά! Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαιρεμένος σε "Φαμελοτσιπρικούς" και "Πολακιστές", δεν είναι καλό σημάδι για το μέλλον του, αλλά και για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Επιπλέον, σε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι το μπλοκ Γερουλάνου και Διαμαντοπούλου δεν βλέπουν με καλό μάτι έναν ευρύτερο πολιτικό σχηματισμό, ο οποίος θα "δηλητηριάζεται" από την τοξικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές πως ό,τι θυμίζει Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί απωθητικά για το εκλογικό σώμα. Ένα άνοιγμα του ΠΑΣΟΚ προς τα Αριστερά, είναι σίγουρο ότι θα δυσαρεστήσει πολλά από τα στελέχη του που δεν βλέπουν με καλό μάτι μια τέτοια προοπτική, καθώς ο χαρακτηρισμός του κόμματος ως "πράσινος ΣΥΡΙΖΑ" θα λειτουργεί αρνητικά για τον Ανδρουλάκη.
Ο επανεκλεγείς αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και τα όνειρα του για μια σύμπραξη με αριστερά κόμματα, δεν θα είναι... καλή ιδέα για το μέλλον της χώρας! Οι αγορές ανέδειξαν το ελληνικό success story, μέσα από τις κινήσεις Μητσοτάκη, από το 2019 έως και σήμερα. Θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεχθούν μια κυβέρνηση που θα έχει μέσα ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά. Τα ομόλογα θα βυθιστούν, το επενδυτικό κλίμα θα διαταραχθεί και προφανώς δεν πρόκειται να υπάρξει η εμπιστοσύνη που υπάρχει σήμερα.
Συνεπώς, είναι πάρα πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να δούμε το ΠΑΣΟΚ να χάνει συνεχώς έδαφος και ταυτόχρονα να μετατοπίζονται ψηφοφόροι προς τα... απο-κόμματα της διαμαρτυρίας. Εφόσον, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τα βρει... σκούρα κοιτάζοντας προς τα αριστερά, μάλλον θα είναι προς το συμφέρον του να κοιτάξει προς τα... δεξιά, αν θέλει να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος και στο άρμα της εξουσίας...