Η στολή του Σούπερμαν δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα, αλλά ένα πολιτισμικό σύμβολο που έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη γενεών. Από την πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση το 1978 με τον Κρίστοφερ Ριβ, το εμβληματικό μπλε κορμάκι με τη χαρακτηριστική κόκκινη κάπα έχει διατηρήσει την αναγνωρίσιμη ταυτότητά του, σε αντίθεση με άλλους υπερήρωες, όπως ο Μπάτμαν, που έχουν υιοθετήσει πιο μοντέρνες και επιβλητικές στολές. Οι χρωματικές παραλλαγές που παρουσιάστηκαν με την πάροδο του χρόνου, από το περιαφρόδινο μπλε μέχρι το βαθύ κοβάλτιο, δεν κατάφεραν να αλλοιώσουν την ουσία της στολής, διατηρώντας την άμεσα αναγνωρίσιμη.

Η προσήλωση στη διατήρηση της κλασικής εικόνας του Σούπερμαν φαίνεται και από τη νέα κινηματογραφική προσέγγιση του Τζέιμς Γκαν, σκηνοθέτη του επερχόμενου reboot. Ο Γκαν επανέφερε το κόκκινο σλιπ, δηλώνοντας πως ο ήρωας θέλει να είναι ένα σύμβολο ελπίδας και θετικότητας. Στόχος του είναι η ενδυματολογική προσέγγιση να καταστήσει τον Σούπερμαν προσιτό και μη απειλητικό για το κοινό, θυμίζοντας περισσότερο επαγγελματία παλαιστή παρά έναν αυστηρό προστάτη της δικαιοσύνης.
Η εμβληματική στολή του Σούπερμαν υπερβαίνει τα όρια της αισθητικής και της μυθολογίας των κόμικς. Σύμφωνα με τον επιμελητή της έκθεσης, Άντριου Μπόλτον, η εικόνα του υπερήρωα δεν έχει απλώς εικαστική σημασία, αλλά αγγίζει θέματα ταυτότητας, σεξουαλικότητας και εθνικισμού. Όπως και η μόδα, η φιγούρα του υπερήρωα διαθέτει μια εγγενή μεταφορική πλαστικότητα, αντανακλώντας τις κοινωνικές αλλαγές και την ανάγκη των ανθρώπων να ταυτιστούν με ένα ιδεώδες.
Αναμφίβολα, η στολή του Σούπερμαν αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα κοστούμι. Είναι ένα σύμβολο δύναμης, αισιοδοξίας και υπερηρωισμού που έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, παραμένοντας διαχρονικά χαραγμένο στη λαϊκή κουλτούρα. Είτε στον κινηματογράφο είτε στον κόσμο της μόδας, το μπλε, κόκκινο και κίτρινο σύνολο του Σούπερμαν θα συνεχίσει να εμπνέει και να αιχμαλωτίζει τη φαντασία του κοινού, αποδεικνύοντας πως ο θρύλος του Κλαρκ Κεντ είναι πιο ζωντανός από ποτέ.