Ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος και πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ συναντήθηκε χθες με τον εν ενεργεία και υπό αποχώρηση Τζο Μπάιντεν, για να συζητήσουν τη διαδικασία παράδοσης-παραλαβής και φυσιολογικής μετάβασης της εξουσίας από τον έναν στον άλλον.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Ο Τραμπ ήταν ιδιαιτέρως προσγειωμένος, δείχνοντας στον Τζο Μπάιντεν, ότι "για όλα όσα είπαμε και ήταν βαριά, νερό και αλάτι"! Στο τετ α τετ των δύο ανδρών προφανώς έγινε συζήτηση του τύπου "λίγο απ΄ όλα" για όλα τα ανοικτά ζητήματα της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Ουκρανία, Μέση Ανατολή, σχέσεις με Ευρώπη και Κίνα, ανασυγκρότηση του αμερικανικού κράτους με μείωση των δαπανών, δασμοί, σχέσεις με Κίνα και πάει λέγοντας.
Ο Τραμπ είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε μια επανίδρυση του Κράτους και δεν είναι τυχαίες οι επιλογές προσώπων. Θέλει να ανατρέψει την "κανονικότητα" των Δημοκρατικών, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με το... ξεσάλωμα των υπερασπιστών της διαφορετικότητας, θέλει να καταργήσει το FBI και να φτιάξει κάτι άλλο στη θέση του, αλλά ταυτόχρονα επιθυμεί να ιδρύσει το Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας, όπου με επικεφαλής τον Μασκ και έναν Αμερικανο-ινδό, θα εξετάσει από μηδενική βάση τις δαπάνες που γίνονται με χρήματα των Αμερικανών φορολογούμενων, ώστε να δημιουργηθεί ζωτικός δημοσιονομικός χώρος για τη μείωση των φόρων σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Επιπλέον, ο Τραμπ, θέλει μέσα από την επιβολή δασμών να δημιουργήσει μια νέα αφετηρία εκκίνησης για τις αμερικανικές επιχειρήσεις, κυρίως του τομέα της βιομηχανίας.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται αποφασισμένος να αναλάβει στις 20 Ιανουαρίου το νέο του πόστο, έχοντας έτοιμο το πλάνο με όλα τα νομοθετήματα που θα προωθηθούν επί δικής του διακυβέρνησης. Ο Τραμπ είναι... πεπεισμένος ότι τώρα είναι η μεγάλη ώρα για μια "επανίδρυση των ΗΠΑ", καθώς εκτός από τη λαϊκή ψήφο, έχει κερδίσει το Κογκρέσο, τη Γερουσία και γενικώς ό,τι... κινείται και μένει... ακίνητο! Ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη, ο ιδιοκτήτης της Tesla και του Χ (πρώην Twitter), Ίλον Μασκ, αναλαμβάνει κομβικό ρόλο στο νέο υπουργείο που θα εξετάσει από μηδενική βάση τις δαπάνες και τις σπατάλες που γίνονται για να τρέφεται ένα "γραφειοκρατικό τέρας", αλλά και το κόστος για τα όπλα που οι ΗΠΑ πληρώνουν για να προστατεύουν τους Ευρωπαίους.
Την ίδια στιγμή, οι αγορές, μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, έχουν αρχίσει να βλέπουν τα πράγματα λίγο πιο προσεκτικά και με έντονο προβληματισμό. Τα "Μασκόχαρτα" και τα Trump Trades μπορεί να βρίσκονται σε κέφια και το bitcoin να σημειώνει νέο ιστορικό υψηλό (χθες έκλεισε πάνω από τα 90.000 δολάρια!), ωστόσο, πολλοί θεωρούν ότι αυτά που έχει στο μυαλό του ο Τραμπ είναι πολύ ριψοκίνδυνα και μπορεί να οδηγήσουν στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, εκθέτοντας τον ίδιο και την πολιτική του. Για παράδειγμα, δεν είναι τόσο εύκολο πράγμα να πει μια μέρα στους Ευρωπαίους, ότι τους αφήνει μόνους με τον Ζελένσκι. Ούτε είναι τόσο εύκολο να φανεί ότι από τη μεσολάβηση Τραμπ, ωφελημένος θα βγει ο Πούτιν και μετά οι Ευρωπαίοι να τρέχουν και να μη φτάνουν για να θωρακίσουν τους επόμενους στόχους του "Χασάπη της Μόσχας", που μπορεί να είναι η Μολδαβία ή οι χώρες της Βαλτικής.
Επιπλέον, δεν είναι τόσο εύκολο να βάλει ο Τραμπ καταστροφικούς δασμούς στην Ευρώπη, χωρίς να υποστεί συνέπειες η αμερικανική οικονομία. Ούτε μπορεί να προχωρήσει σε έναν αδυσώπητο εμπορικό πόλεμο με τους Κινέζους. Επίσης, δεν και τόσο εύκολο πράγμα να μπουν μπροστά οι ΗΠΑ και μαζί με το Ισραήλ να αρχίσουν να στέλνουν... σαϊτες στο Ιράν. Ο κίνδυνος ανεξέλεγκτης ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή θα προκαλέσει ντόμινο στις τιμές της ενέργειας, ενώ αν επιβληθούν και δασμοί, δεν νομίζουμε ότι ο Τραμπ, θα ρισκάρει να πάρει ένα μεγάλο κόστος κάνοντας δυσκολότερη τη ζωή του μέσου Αμερικανού, ο οποίος δοκιμάζεται από την ακρίβεια και ίσως κληθεί να πληρώσει ακόμη πιο ακριβά το... μάρμαρο!
Στην περίπτωση της Ευρώπης δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα να κάνει ο Τραμπ τα δικά του, να επιβάλλει και δασμούς και να θέσει τους δικούς του όρους, απειλώντας παραδοσιακούς συμμάχους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η εκλογή Τραμπ θα ξυπνήσει τους Ευρωπαίους, η οποίοι, αναγκαστικά πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους και να αναλάβουν δράση για να υπάρξει κατά το δυνατόν απεξάρτηση από την αμερικανική επιρροή. Μη ξεχνάμε ότι το ίδιο έγινε με συνοπτικές διαδικασίες, όταν εισέβαλε ο Πούτιν στην Ουκρανία και άλλαξε ριζικά τη στρατηγική των Ευρωπαίων, τόσο σε στρατιωτικό, όσο και ενεργειακό επίπεδο. "Το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη", όπως λέει και το γνωστό ρητό...
Στις ΗΠΑ, οι αγορές και οι μετοχές... γλέντησαν με την ψυχή τους τη νίκη του Τραμπ, αλλά τώρα, επικρατούν δεύτερες σκέψεις. Η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εκ των πραγμάτων πρέπει να συντονιστούν ακόμη περισσότερο, καθώς οι πολιτικές Τραμπ μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερο... πόνο, υψηλότερες τιμές ενέργειας, πληθωρισμό και πιο ακριβό κόστος χρήματος. Από τη στιγμή που βρισκόμαστε σε περιβάλλον αποκλιμάκωσης των επιτοκίων, είναι φανερό, ότι η πορεία αυτή δεν πρέπει να ανακοπεί και οι αγορές θα παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις, αλλά και τις αποφάσεις του Τραμπ και των μελών της κυβέρνησης του. Πάνω απ΄ όλα πρέπει να ξέρουμε ότι πολλές φορές οι βαρύγδουπες υποσχέσεις και εξαγγελίες είναι εξαιρετικά δύσκολο έως και ακατόρθωτο να υλοποιηθούν, καθώς "στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται, ενώ γίνονται πράγματα που δεν λέγονται", όπως είχε πει ο αείμνηστος Εθνάρχης Κώστας Καραμανλής...
Γιατί... τρέμουν οι Τούρκοι την κυβέρνηση Τραμπ και γιατί η κυβέρνηση βλέπει ότι οι ΗΠΑ θα ποντάρουν στην Ελλάδα
Ο Ερντογάν κάθεται σε... αναμμένα κάρβουνα μετά τις επιλογές Τραμπ για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την αμερικανική διπλωματία και είναι φυσικό να ανησυχεί μήπως οι φανατικοί πολέμιοι της Τουρκίας που θα συμμετέχουν στο νέο κυβερνητικό σχήμα, δώσουν αέρα στους Κούρδους και αρχίσει άλλο... πανηγύρι!
Ο νέος υπουργός Άμυνας, πρώην βετεράνος του πολέμου στο Αφγανιστάν και δημοσιογράφος του Fox News (!!!), έχει κάνει δημόσια λόγο για το κουρδικό έθνος, το οποίο υποστήριξε τους Αμερικανούς στη μάχη κατά τους ISIS. Οι σκληροί Ρεπουμπλικάνοι, μπορεί να... καταπιούν σε κάποιο βαθμό τα... κολλητιλίκια του Ερντογάν με τον Πούτιν, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν μπορούν να δεχθούν τον "Σουλτάνο" ως προστάτη της Χαμάς και υποστηρικτή των μουλάδων του Ιράν. Δεν μπορεί η Τουρκία να θεωρεί τρομοκράτες τους Κούρδους που αριθμούν ένα έθνος 40 εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη, να θεωρεί "ειδική επιχείρηση" την κατοχή ενός σημαντικού μέρους της Κύπρου, δίνοντας μάλιστα και το όνομα "Τουρκικής Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου". Για να μην πούμε για τις απειλές κατά της Ελλάδας, μέσω της "Γαλάζιας Πατρίδας"...
Από την άλλη πλευρά, οι Αμερικανοεβραίοι που θα συμμετέχουν στο "Σύστημα Τραμπ" δεν είναι διατεθειμένοι να... καταπιούν τις απειλές του Ερντογάν κατά του Ισραήλ, όταν την ίδια ώρα ζητάει από τους Αμερικανούς ρόλο στη Μεσόγειο, F-35 και άλλο πολεμικό υλικό. Δεν μπορεί να έχει ο Ερντογάν S-400 και να δηλώνει σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, όταν στρέφεται κατά της Ελλάδας, που είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλος του ΝΑΤΟ.
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική και διπλωματία έχει πάρα πολλά να ξεκαθαρίσει στις σχέσεις της με την Τουρκία, καθώς ο Ερντογάν δεν μπορεί να πατάει ταυτόχρονα σε δύο βάρκες ή να... σπινιάρει και να κάνει "οκτάρια" στον δρόμο! Ειδικά, ο νέος Αμερικανοκουβανός υπουργός Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, μάλλον θα κάνει τους Τούρκους να... χοροπηδάνε, με βάση τα δείγματα γραφής που έχει δώσει από το παρελθόν. Στήριζε και στηρίζει Κούρδους και Γκιουλενιστές, βρίσκεται απέναντι στη Χαμάς, τη Χεσμπολάχ και το Ιράν. Ε, δεν χρειάζονται και άλλα...
Στην προηγούμενη θητεία Τραμπ, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι ο Ερντογάν είχε τις περισσότερες και πιο συχνές επαφές, ενώ οι γαμπροί τους έκαναν και "μπίζνες". Σήμερα όμως έχουν αλλάξει πολλά. Τότε δεν υπήρχε ο σκληρός πόλεμος που μαίνεται στη Μέση Ανατολή, οπότε τα δεδομένα είναι άλλα και ιδιαιτέρως σύνθετα.
Όλα τα παραπάνω μειονεκτήματα για την Τουρκία αποτελούν πλεονεκτήματα για την Ελλάδα, ωστόσο, σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να ευχόμαστε διατάραξη των σχέσεων του Ερντογάν με τον Τραμπ, γιατί τότε, πολλά... ανάποδα μπορεί να συμβούν. Η Ελλάδα είναι... μαγαζί γωνία και κατέχει κυρίαρχη θέση στη στρατηγική των ΗΠΑ στη Μεσόγειο, αλλά και στο σκέλος της ενέργειας.
Η Ελλάδα έχει ταχθεί με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και παρέχει στήριξη στο Ισραήλ, το οποίο αποτελεί στρατηγικό εταίρο στο τομέα της ενέργειας. Επιπλέον, η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν πολύτιμους "παίκτες" τόσο για την Ευρώπη, όσο και για τις ΗΠΑ. Αυτά δεν αλλάζουν και σίγουρα δεν μπορούν να τα αγνοούν οι εχθροί της χώρας μας. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει προσελκύσει αμερικανικούς κολοσσούς και η σχέση που έχει "χτιστεί" σε εμπορικό και επενδυτικό επίπεδο είναι στρατηγική. Μιλάμε για την παρουσία της JP Morgan, του δισεκατομμυριούχου Τζον Πόλσον που αρνήθηκε να αναλάβει θέση υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση Τραμπ, της Pfizer, αλλά και όλων των τεχνολογικών κολοσσών της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη.
΄ Ο Μητσοτάκης αποτελεί εγγύηση αξιοπιστίας τόσο για τους Αμερικανούς, όσο και τους Ευρωπαίους. Όλοι έχουν το... κεφάλι τους ήσυχο σε σχέση με την ανόρθωση της οικονομίας μετά τις περιπέτειες του πρόσφατου παρελθόντος. Οι εταίροι και σύμμαχοι της Ελλάδας προσέχουν για να έχουν, ενώ δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο Τραμπ στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, του είπε ότι "έχεις την πιο όμορφη χώρα του κόσμου! Τέτοιες αναφορές δεν είναι τυχαίες και σίγουρα δεν είναι προσχηματικές.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι "μετοχές" μας έχουν ανέβει πολύ ψηλά, γιατί οι Αμερικανοί είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεχθούν έναν Ερντογάν ο οποίος θα απειλεί το Ισραήλ, θα στηρίζει τη Χαμάς και θα επιχειρεί να αφανίσει τους Κούρδους. Οπότε, όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε το περιθώριο περαιτέρω ενίσχυσης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Κυρίως γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι για τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, να υπάρχει η πολιτική σταθερότητα που εμπνέει ο Μητσοτάκης, σε αντιδιαστολή με την περιπέτεια στην οποία μπορεί να μας βάλουν το ΠΑΣΟΚ και οι Αριστεροί ή ακόμη και οι ακροδεξιοί... "Πουτινόφιλοι" που έγιναν όψιμοι "Τραμπιστές"!
Πώς ο Μητσοτάκης θα στριμώξει τον Ανδρουλάκη, με φόντο τη διάλυση της Αριστεράς
Το ΠΑΣΟΚ είναι θέμα χρόνου να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, κάτι που είναι πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε παγίδα για τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον οποίο ο Μητσοτάκης έχει του... χεριού του!
Η χθεσινή δημοσκόπηση της Opinion Poll είναι εξόχως διαφωτιστική και συνάμα ενδιαφέρουσα, με φόντο τις εξελίξεις στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη διαδικασία διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ με τη φυγή του Κασσελάκη και την απειλή νέας διάσπασης αν εκλεγεί αρχηγός ο Φάμελλος ή ο Πολάκης. Σε επίπεδο εκτίμησης ψήφου, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται οριακά κάτω από το 30% και το ΠΑΣΟΚ οριακά πάνω από το 20%. Τα ποσοστά αυτά αποτελούν μονόδρομο για τον Μητσοτάκη ώστε να αντιπαρατεθεί μετωπικά με τον Ανδρουλάκη, έχοντας ως στόχο να τον... κοντύνει! Βέβαια, αν τα ποσοστά ήταν 30% και κάτι και 19,9%, τότε, η ανάλυση θα είχε πιο... αποθεωτική προσέγγιση για τη Νέα Δημοκρατία και τον πρωθυπουργό! Ωστόσο, ας μείνουμε στα ευρήματα και ας ερμηνεύσουμε τι σημαίνουν αυτά.
Κατ΄ αρχάς ο Μητσοτάκης παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, καθώς στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία συγκεντρώνει 30% με εκτίμηση ψήφου σχεδόν στο ίδιο ποσοστό, ενώ ο Ανδρουλάκης συγκεντρώνει 9,5% με εκτίμηση ψήφου στο 20,9%! Αναμφίβολα, αποτελεί νέο και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, το πλασάρισμα Ανδρουλάκη στην πρώτη θέση από πλευράς δημοφιλίας, η οποία είναι αποτέλεσμα των όσων συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και της τάσης επαναπατρισμού κυρίως παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα ξαναγυρνούν στο "μαντρί"!
Όταν ένα κόμμα λαμβάνει κοντά στο 21% και ο αρχηγός του μόλις 9,5% στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, τότε δεν υπάρχει "αέρας" νίκης, ούτε δυναμική "κυβερνησιμότητας". Αντιθέτως, τέτοια ευρήματα παραπέμπουν σε τροχιά "ξεφουσκώματος". Στη μονομαχία Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία τύχη. Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έχει ακόμη εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες να απορροφήσει κόσμο από τον υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημοσκόπηση της Opinion Poll δείχνει ότι στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, θα περάσουν ο Φάμελλος και ο Πολάκης, οι οποίοι συγκεντρώνουν ποσοστά κοντά στο 26% και το 20% αντίστοιχα. Τα ποσοστά αυτά, σε περίπτωση επικράτησης του ενός ή του άλλου, παραπέμπουν σε ένα ακόμη πιο απαξιωμένο κόμμα την επόμενη μέρα. Αν εκλεγεί ο Φάμελλος είναι σίγουρο ότι ο Πολάκης θα πάρει... δρόμο. Αν εκλεγεί ο Πολάκης, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Φάμελλος και η παλαιά Τσιπρική "φρουρά" δεν θα αντέξουν τη συνύπαρξη και θα την... κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια! Αν τους δεχθεί το ΠΑΣΟΚ, τότε θα γίνει μεγάλο... μπλέξιμο.
Από την άλλη, η Νέα Αριστερά βλέποντας ότι μάλλον δεν έχει προοπτική, θα επιχειρήσει να ρίξει γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ, κάτι που θα οδηγήσει όμως τον Ανδρουλάκη σε στρατηγικό αδιέξοδο. Θα του την πέσουν πολλοί από αυτούς που νιώθουν οργισμένοι από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε το ΠΑΣΟΚ επί ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τα μνημόνια. Όσοι είναι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ και δουν τον Ανδρουλάκη να "γεμίζει" με Συριζαίους το κόμμα, είναι σίγουρο ότι θα αναζητήσουν την τύχη τους αλλού. Οι πιο κεντρογενείς θα στραφούν προς τον Μητσοτάκη και οι υπόλοιποι, σε διάφορα άλλα κόμματα. Και μέσα σε όλα αυτά μένει να δούμε εάν αυτό το περιβόητο κόμμα Κασσελάκη, θα είναι σε θέση να πάρει κόσμο τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τους πρώην φίλους του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα έχουν μετακινηθεί στο ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ έχοντας στον αριστερό χώρο τον ημι-διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου ή του Πολάκη, την αναιμική Νέα Αριστερά και το κόμμα Κασσελάκη, δεν έχει περιθώρια άντλησης ικανού αριθμού ψηφοφόρων, κάτι που θα δυσκολεύει τον Ανδρουλάκη, ώστε να σταθεί όρθιος στη "μάχη" με τον Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης, από τη δική του πλευρά, μπορεί να υφίσταται φθορά από τα κόμματα που βρίσκονται πιο δεξιά από τη Νέα Δημοκρατία, ωστόσο, είναι πιο εύκολο να αντλήσει δυνάμεις, ως ικανότερος να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας. Ο Ανδρουλάκης, δυστυχώς γι αυτόν, δεν έχει αυτό το πλεονέκτημα. Άρα, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα γίνεται ολοένα και πιο ευάλωτος και κάποια στιγμή, θα δει και πάλι στο εσωτερικό του κόμματος να πληθαίνουν οι φωνές που θα του λένε ότι "δεν μπορείς, άστο".
Βέβαια, ένα μεγάλο ερώτημα είναι τι θα συμβεί το 2027, αν μπουν στη Βουλή περισσότερα κόμματα από αυτά που είναι εκλεγμένα με βάση την κάλπη του 2023. Αυτή τη στιγμή, βρίσκονται στη Βουλή οκτώ κόμματα και έτσι όπως πάνε τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να προκύψουν και άλλα δύο. Με δέκα κόμματα στη Βουλή, το πρόβλημα μεγαλώνει. Δεν θα το έχει μόνο ο Ανδρουλάκης, αλλά συνολικά η χώρα.
Ο Ανδρουλάκης, είναι ο μόνος ο οποίος μπορεί να συμμετάσχει σε συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, γιατί αυτό θα απαιτούν οι περιστάσεις. Δεν ξέρουμε εάν θα είναι τόσο εύκολο να αρνηθεί και να χρεωθεί την ακυβερνησία στη χώρα. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι διεθνείς εταίροι της Ελλάδας, θα πιέζουν για να αποφευχθεί κάποιο πολιτικό αδιέξοδο, γιατί τα στρατηγικά συμφέροντα Ευρώπης και Αμερικανών είναι υψίστης σημασίας και κανείς δεν μπορεί να παίζει με τη... φωτιά!