Η πρώτη, ευθεία και άκρως πολιτική, βολή της (αυτο)αποκαλούμενης «αριστερής πτέρυγας» στον «σύντροφο Στεφάν Κασέλ», με σκοπό «να καταλάβει που βρίσκεται και τι τον περιμένει αν δεν είναι καλό παιδί» ήταν εκκωφαντική!
Γράφει ο Χρήστος Υφαντής
Χωρίς να απαιτείται κανένας ιδιαίτερος σχεδιασμός ή κάποια υποτυπώδης, έστω, οργάνωση «σαν έτοιμοι από καιρό» σχεδόν το σύνολο των μελών και φίλων της «τάσης» την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια από τους υποψήφιους της Κουμουνδούρου, ειδικά στις εμβληματικές υποψηφιότητες (Ζαχαριάδης κ.λ.π.) για άλλες πολιτικές πολιτείες, το ΚΚΕ υπήρξε ο βασικός αποδέκτης αυτής της μετακίνησης!
Η εξέλιξη είναι δηλωτική των όσων, υποτίθεται, πρόκειται να συμβούν στο προσεχές μέλλον (στο άμεσο δεν προβλέπεται τίποτε σοβαρό πέραν των πανηγυρισμών «για την ήττα των Πολάκηδων»), ειδικά μετά την απολύτως βέβαιη μετάθεση του πολυθρύλητου Συνεδρίου που είναι έτοιμο να καταντήσει σαν το γεφύρι της Άρτας και εξαιρετικά αποκαλυπτική των όσων υπογείως διαμείβονται στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ωστόσο να είναι βέβαιο πως θα υλοποιηθούν.
Το θέμα είναι πως και οι «Κασσελάκηδες» κάθε κατηγορίας και φυράματος δείχνουν να έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και να μην ασχολούνται, δημοσίως τουλάχιστον, με την συνομοταξία των Βουτσο-Σκουρλέτηδων, παρά μόνο για να την «απειλήσουν» πως «ήρθε καινούργιος σερίφης στην πόλη και πρέπει, αν το θέλει, να φερθεί ανάλογα, αλλιώς … από εδώ παν΄ κι οι άλλοι!».
Για του λόγου το αληθές ο Στεφάν Κασέλ εξαφάνισε από τις μετεκλογικές δηλώσεις του και τις πλέον σημαντικές πολιτικά των υποψηφίων του κόμματος και φρόντισε να αναδείξει την προοπτική για την οποία εκλέχτηκε «με προίκα δυο πουκάμισα κι ένα σορτσάκι» και στην οποία ομνύουν οι χρηματοδότες του: την επανίδρυση (στην ουσία) ενός ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι μια απλή συνιστώσα σε μια «μεγάλη κεντροαριστερά», στην οποία θα μετέχει το ΠΑΣΟΚ (με ή άνευ Ανδρουλάκη – ο Χάρης Δούκας είναι μια καλή εναλλακτική) και διάφοροι άλλοι λιμοί και πολιτικά κατατρεγμένοι από τον «Μητσοτακισμό» που έχει καταλάβει την πολιτική ηγεμονία και δεν λέει να την εγκαταλείψει, ούτε με Daniel και Elias μαζί!
Στην προοπτική αυτή είναι σαφές πως θα οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ οι Πολακο-Παππάδες αντάμα με τους Τσιπρο-Τζάκρηδες, είτε αυτό αρέσει στον Φίλη και στην παρέα του, είτε όχι, στη δεύτερη περίπτωση « ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα» να μαζέψουν τα κομματικά μπογαλάκια τους και να κόψουν ρόδα μυρωμένα παρέα με τα ρετάλια της κινηματικής αριστεράς και τους αγαπητικούς της Χαμάς.
Στη λογική των απανταχού Τσακαλώτων η σύγκρουση με τους Αποστολάκηδες, που εμφανίζονται δημοσίως να προειδοποιούν, ως καταληψίες «φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης», την παλιά φρουρά «να καθίσει στ΄ αυγά της και αν δεν της αρέσει υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια», είναι αναπόφευκτη, αυτοί δεν είναι έτοιμοι τώρα να την διεξάγουν γι΄αυτό επιλέγουν έναν ιδιότυπο κομματικό ανταρτοπόλεμο με θύματα της επιλογές της ηγεσίας, με σκοπό να καταδείξουν στον νέο νταραβεριτζή πως χωρίς αυτούς είναι χαμένη υπόθεση η προεδρία του.
Μεταξύ μας, αν τώρα εμφανίζονταν κάποιος και ρηματικά διαβεβαίωνε τους «Ομπρελίστας» πως « φεύγοντας θα πάρουν ό,τι θένε», δηλαδή την σφραγίδα, το όνομα, ίσως και το κτίριο της Κουμουνδούρου δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να οδηγήσουν την κατάσταση στα άκρα, δυστυχώς δεν έχει κατατεθεί ανάλογη διαβεβαίωση από κανένα και δεν πρόκειται να συμβεί κάτι ανάλογο, στην ιστορία της αριστεράς το όνομα και η σφραγίδα είναι ποτισμένα με αίμα δολοφονημένων υπέρ της κομματικής καθαρότητας.
Που οδηγεί όλη αυτή η κατάσταση τον ΣΥΡΙΖΑ; Στην αποσύνθεση και στην διάλυση με τη μορφή που σήμερα έχει. Στην ουσία μετά και τις αυτοδιοικητικές εκλογές και την τρίτη συνεχόμενη βαρύτατη ήττα σε πέντε μήνες μέσα από τον «Μητσοτακισμό», ΣΥΡΙΖΑ, με την εικόνα που τον γνωρίσαμε, δεν υπάρχει, στη θέση του ένα συνοθύλευμα διάφορων «πονεμένων» και ιστορικά γραφικών επιχειρεί να δώσει την εικόνα κόμματος για να μην καταντήσει η υπόθεση νούμερο σε καλοκαιρινή επιθεώρηση του Σεφερλή.
Όλες οι εξελίξεις μετατίθενται πλέον προς τα Χριστούγεννα, αν σκεφθεί κανείς ότι ο Κασέλ θα πάει Αμερική για να μαζέψει τα πράγματα του (δεν θέλει δυο-τρεις εβδομάδες;) και μετά αμέσως φαντάρος στην Καλαμάτα (!!!), θα έρθει το τέλος Νοεμβρίου και τίποτε δεν θα έχει ξεκαθαρίσει στην Κουμουνδούρου, απλώς ό,τι έχει απομείνει θα λιώνει καθημερινά σε ένα ανελέητο πόλεμο καθημερινής φθοράς, ιδεοληπτικής ομφαλοσκόπησης και δολοφονίας χαρακτήρων ένθεν κακείθεν.
Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν φτάνει (υποτίθεται) η στιγμή τη σύγκρουσης κανείς δεν έχει όρεξη να την ξεκινήσει, το «κίνημα» καθεύδει και βαριέται αφόρητα, όποιος γουστάρει μένει, όποιος δεν του αρέσει φεύγει, κατά μόνας θα διαμορφωθεί η τελική εικόνα, ετοιμαστείτε για μια τσαντηροκατάσταση από τις χειρότερες στην αριστερή μυθολογία καθώς λείπει εντελώς και η ιδεολογική πλευρά του θέματος, την κατέστρεψε κι αυτή ο Μητσοτακισμός!