Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την τραγωδία των Τεμπών που στοίχισε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν νέοι, κυρίως φοιτητές που επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη μετά από τέσσερις ημέρες ανάπαυλας, όπου για τελευταία φορά είδαν τους δικούς τους ανθρώπους.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Πενήντα πέντε οικογένειες θρηνούν, καθώς από το ίδιο σπίτι χάθηκαν ακόμη και δύο άνθρωποι. Και όλα αυτά γιατί ένας εγκληματίας σταθμάρχης κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Τον "έχωσαν" οι "παλαιότεροι" για να κάνει τη βάρδια τους και αυτοί την... έκαναν. Εκτός της προφανούς εγκληματικής του αδιαφορίας, φταίνε και αυτοί που τον έβαλαν εκεί, καθώς ήταν ανεκπαίδευτος και ανεπαρκής, όπως αποδείχθηκε, για να διαχειριστεί τα δρομολόγια των τρένων, έχοντας επαφή με το σύστημα τηλεδιοίκησης, τουλάχιστον για αρκετά χιλιόμετρα πριν και μετά τον σταθμό της Λάρισας. Οι μαγνητοταινίες με τις συνομιλίες είναι ενδεικτικές για να βγει το συμπέρασμα ότι ήταν ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος την πιο κρίσιμη στιγμή. Και το κακό έγινε.
Ο άνθρωπος τα είχε χαμένα και το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι την ίδια στιγμή κάποιοι πήγαν "να βγάλουν λάδι" τους προϊσταμένους του, οι οποίοι θα έπρεπε να έχουν μεριμνήσει για να μην συμβεί αυτό που συνέβη, χορηγώντας μάλιστα και πιστοποιητικά ασθένειας... εξ αποστάσεως από το νοσοκομείο του Βόλου. Μάλιστα, μεσολάβησε γιατρός, που είχε ανακοινώσει και την κάθοδο του στις εκλογές με το ΠΑΣΟΚ. Όλο αυτό το δημοσιοϋπαλληλικό σύστημα της... Πασοκαρίας και του κρατικοδίαιτου μορφώματος της Ελλάδος ανέδειξε τις τεχνικές αδυναμίες και αυτές με τη σειρά τους, ανέδειξαν είτε τον ανίκανο σταθμάρχη είτε τους αδιάφορους συναδέλφους και προϊσταμένους του.
Το περιστατικό, όπως ήταν φυσικό, έγινε και είναι αντικείμενο σφοδρής αντιπαράθεσης, με υποτίμηση της ατομικής ευθύνης των υπαλλήλων. Αν έφταιγε το σύστημα τηλεδιοίκησης, τότε από τα 50.000 δρομολόγια που γίνονται κάθε χρόνο στα τρένα, θα έπρεπε κάθε μέρα να μαζεύουμε νεκρούς και διαλυμένα τρένα. Κάπου όλα έχουν ένα μέτρο και καλό είναι το μέτρο της άμεσης ανθρώπινης αμέλειας, να το αναδεικνύουμε. Αναμφίβολα, το ποιος φταίει ή δεν φταίει, δεν μπορεί να φέρει πίσω τους ανθρώπους που χάθηκαν. Οι συγγενείς των θυμάτων δεν γίνεται και δεν μπορούν να παρηγορηθούν μόνο για τις εγκληματικές ευθύνες που έχουν αυτοί, οι οποίοι ήταν επιφορτισμένοι να λειτουργούν επί του πεδίου.
Δεν... ψυλλιάστηκε τίποτα και ο μηχανοδηγός της αμαξοστοιχίας που του έδωσε εντολή ο μοιραίος σταθμάρχης να περάσει στο... αντίθετο ρεύμα. Το τρένο ήταν της ιδιωτικής Hellenic Train, την οποία αγόρασαν σε εξευτελιστική τιμή οι Ιταλοί επί ΣΥΡΙΖΑ, λόγω των τεράστιων χρεών. Το ένα λάθος διαδέχθηκε το άλλο εκείνο το βράδυ, ή η υπερβολική σιγουριά της ρουτίνας των μεταφορών, δεν έβαλε σε σκέψεις κανέναν από τους άμεσα εμπλεκόμενους. Το σύστημα τηλεδιοίκησης, είτε λειτουργούσε είτε δεν λειτουργούσε σε ολόκληρο το δίκτυο, άφηνε το αποτύπωμα μιας δυσκίνητης διοίκησης. Τραγική ειρωνεία ότι την επόμενη του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος, ο Μητσοτάκης θα εγκαινίαζε το σύστημα τηλεδιοίκησης στη Θεσσαλονίκη (φυσικά ματαιώθηκε η σχετική φιέστα).
Τι κι αν η νέα κυβέρνηση προσπάθησε να προχωρήσει ένα σύστημα που καρκινοβατούσε επί χρόνια. Τι κι αν επιχείρησε να συμμαζέψει τα... ασυμμάζευτα που είχε αφήσει η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έπρεπε να "τρέξει" το θέμα της τηλεδιοίκησης. Δυστυχώς και αυτό έπεσε θύμα των εγκληματικών παραλείψεων των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015, που λίγο έλειψε να στείλουν τη χώρα εκτός... σιδηροτροχιάς. Μείναμε όμως πάνω στις ράγες από τις πολλαπλές βλάβες που προκάλεσε ένας συρφετός άχρηστων πολιτικάντηδων κατά την περίοδο 2015-2019. Αλλά, αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για τη μέριμνα σε επίπεδο ανωτάτων στελεχών της διοίκησης στο υπουργείο Μεταφορών, ώστε να μην πράξουν τα δέοντα επί τόσα χρόνια. Τα προβλήματα ήταν πολλά, οι συμβάσεις έπασχαν καθώς άλλαζαν οι συνθήκες, ενώ πρέπει να προσθέσουμε και την παράμετρο της τεράστιας λεηλασίας του σιδηροδρομικού δικτύου, όπου διάφοροι... ευάλωτοι έχουν κόψει ή καταστρέψει καλώδια πολλών δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιομέτρων.
Η "πασοκοποιημένη" νοοτροπία στο Δημόσιο αγγίζει τους πάντες. Άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Ο πρώην υπουργός Υποδομών, Κώστας Καραμανλής, κατά την... ανάκριση του στη Βουλή, θα έπρεπε να φωτίσει τις σκοτεινές πλευρές για τα τεχνικά ζητήματα που υπήρχαν και οδήγησαν στην τραγωδία. Ο ίδιος θεωρεί ότι απάντησε και δεν έχει προσωπικές ευθύνες. Οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν ευθύνες, έτσι όπως αυτοί τις έχουν στο θυμικό τους, ενώ ο σταθμάρχης συνεχίζει τη... διαμονή του στη φυλακή. Ο σταθμάρχης και όλοι οι άλλοι μοιραίοι, ξέρουμε ότι φταίνε. Ο Καραμανλής μπορεί να μην ήταν... σταθμάρχης, αλλά αποτελεί τον πολιτικό προϊστάμενο όλων αυτών. Δεν ήταν σταθμάρχης εκείνο το βράδυ ο Καραμανλής. Ωστόσο, σε αυτές τις δουλειές, υπάρχει η πολιτική ευθύνη και πολύ περισσότερο, φταις δεν φταις, τίθεται και θέμα ποινικών ευθυνών. Γιατί για να γίνει ένα τέτοιο δυστύχημα, προφανώς και κάτι δεν πήγε σωστά από κάτω προς τα πάνω, αλλά και από πάνω προς τα κάτω.
Τα Τέμπη και το Μάτι αποτελούν τις πιο πρόσφατες και πλέον πολύνεκρες τραγωδίες που έχουν καταγραφεί στη συλλογική μνήμη. Δεν εξετάζουμε την κομματική σπέκουλα, ούτε την προκλητική αδιαφορία αυτών που σήμερα έχουν σηκώσει τα λάβαρα για τα Τέμπη, οι οποίοι δεν βρήκαν το θάρρος να ζητήσουν μια συγγνώμη από τις οικογένειες των 104 θυμάτων της τραγωδίας στο Μάτι. Δεν συμψηφίζονται ανθρώπινες ψυχές, ανάλογα με το ποιος κυβερνάει, αλλά δοκιμάζονται χαρακτήρες και νοοτροπίες, ως προς την ωριμότητα να προσεγγίζουν επί ίσοις όροις τέτοιες τραγωδίες.
Τραγωδίες λόγω στιγμιαίου ανθρώπινου λάθους
Τα Τέμπη είχαν κατά τι λιγότερους νεκρούς από τη συντριβή του στρατιωτικού μεταγωγικού C-130 στο Όρος Όθρυς, το 1991, όταν ο κυβερνήτης δεν βασίστηκε στα όργανα του αεροσκάφους, αλλά έκανε μια "τυφλή" πτήση μέσα στην ομίχλη, οδηγώντας στον θάνατο τον εαυτό του και άλλους 62 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες.
Για το δυστύχημα με το C-130, το προφανές ανθρώπινο λάθος, έδωσε τη θέση του στα σενάρια συνωμοσίας ή στην... κατάρριψη του αεροσκάφους. Γιατί η καχυποψία, αλλά και η κουτοπονηριά, όταν αναμειγνύονται με την άγνοια και την ανοησία, μπορεί να καταλήξουν σε ακροβασίες.
Δύο χρόνια νωρίτερα, στις 3 Αυγούστου 1989 είχε σημειωθεί η τραγωδία με το αεροπλάνο "Νήσος Μήλος" της Ολυμπιακής Αεροπορίας στο Όρος Κερκετέας, της Σάμου. Ήταν 3 Αυγούστου και η ομίχλη ήταν πυκνή. Ο κυβερνήτης του αεροσκάφους, νόμιζε ότι βρισκόταν υψηλότερα από το ανώτατο σημείο του βουνού και η υπερβολική... σιγουριά του είχε ως αποτέλεσμα να χτυπήσει στα 1.370 μέτρα, με το υψόμετρο να βρίσκεται στα 1.430 μέτρα. Το αεροπλάνο διαλύθηκε, οδηγώντας στον θάνατο όλους τους επιβαίνοντες (τριμελές πλήρωμα και 31 επιβάτες). Ήταν το τελευταίο δυστύχημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας, η οποία παρείχε υψηλό βαθμό ασφαλείας. Το ανθρώπινο λάθος ήταν προφανές, αλλά τα σενάρια συνωμοσίας και τότε έδιναν και έπαιρναν.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 είχαμε τη ναυτική τραγωδία του "Εξπρές Σάμινα" της ναυτιλιακής εταιρείας ΑΝΕΚ, το οποίο προσέκρουσε στις βραχονησίδες "Πόρτες" στα ανοικτά της Πάρου. Το ταξίδι για 533 επιβάτες, εκ των οποίων οι 61 ήταν μέλη του πληρώματος, εξελίχθηκε σε εφιάλτη, καθώς 81 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ήταν η βραδιά που ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο Αμβούργο και αυτοί που έπρεπε να έχουν τα μάτια τους... δεκατέσσερα στη "γέφυρα" του πλοίου, δεν τα είχαν, καθώς είχαν αφαιρεθεί λόγω του ματς. Το ίδιο βράδυ πέθανε από έμφραγμα ο Λιμενάρχης Πάρου, ενώ δύο μήνες μετά ο ιδιοκτήτης της ΑΝΕΚ και κορυφαίος εφοπλιστής της επιβατηγού ναυτιλίας, Παντελής Σφηνιάς, μη μπορώντας να σηκώσει το βάρος αυτής της ανείπωτης τραγωδίας, αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον 6ο όροφο των γραφείων του μεγάρου που ο ίδιος είχε φτιάξει για να στεγάσει την αυτοκρατορία του. Είχε άδοξο τέλος, πληρώνοντας τα λάθη αυτών στους οποίους εμπιστεύτηκε τη ζωή τόσων ανθρώπων. Το λάθος των υπεύθυνων του πληρώματος, μετατράπηκε σε μια ατέρμονη συζήτηση για το μη αξιόπλοο του πλοίου, με κατηγορίες για διαφθορά πολιτικών κλπ.
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε το δυστύχημα με τους 21 νεκρούς μαθητές από το Μακροχώρι Ημαθίας στις 13 Απριλίου 2003. Γυρνούσαν από εκδρομή και στο πιο επικίνδυνο σημείο της Κοιλάδας των Τεμπών, μια νταλίκα με μελαμίνες άρχισε να κόβει σαν... δρεπάνι τα σίδερα του λεωφορείου και να σκορπάει τον θάνατο. Η εταιρεία και ο οδηγός δεν είχαν δέσει σωστά το εμπόρευμα, το οποίο πάνω στη στροφή μετατοπίστηκε και λειτούργησε σαν "μαχαίρι". Όλοι τότε μιλούσαν για τον δρόμο λαιμητόμο με τη... μιάμιση λωρίδα, καθώς δεν είχε κατασκευαστεί ο αυτοκινητόδρομος, έτσι όπως είναι σήμερα. Το δυστύχημα αυτό επιτάχυνε τις διαδικασίες για να ολοκληρωθεί το έργο, αλλά η τραγωδία αυτή ήταν η θυσία ανθρώπων στον Μολώχ της ασφάλτου, όπου η ανθρώπινη ανευθυνότητα συναντά την κρατική αβελτηρία.
Τον Δεκέμβριο του 2014, μόλις είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές, λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, σημειώθηκε η ναυτική τραγωδία του Norman Atlantic ανάμεσα σε Κέρκυρα και Ιταλία, στην Αδριατική Θάλασσα, με 11 νεκρούς. Το πλοίο έπιασε φωτιά στο αμπάρι, καθώς κάποιος οδηγός που έμιεινε μέσα στο φορτηγό του, ξέχασε να σβήσει το τσιγάρο και άρπαξε αμέσως φωτιά. Το πιο τραγικό είναι ότι κάποια από τα θύματα έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν, αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ. Το ανθρώπινο λάθος και εδώ παραμερίστηκε και αναδείχθηκαν ζητήματα ασφαλείας του πλοίου, τα οποία ωστόσο, δεν υπήρχαν, καθώς όλα είχαν λειτουργήσει σύμφωνα με τους κανονισμούς.
Εν κατακλείδι, το γεγονός ότι μπορεί να σκοτωνόμαστε στους δρόμους οφείλεται πρωτίστως στον ανθρώπινο παράγοντα και μετά στους δρόμους και τα συστήματα. Ο άνθρωπος είναι ο χειριστής σε κάθε περίπτωση και από αυτόν εξαρτώνται όλα. Όμως, όταν γίνει το κακό, το μυαλό θολώνει και ίσως οι ευθύνες να επιμερίζονται επί δικαίων και αδίκων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που δεν μπορεί να μπει στη ζυγαριά των λαθών, είναι ο ανθρώπινος πόνος, ο οποίος ανήκει αποκλειστικά σε αυτούς που πονάνε για την απώλεια των δικών τους ανθρώπων και δεν μπορεί να γίνεται a la carte επίκληση του από τα κόμματα, ανάλογα με το τι βολεύει...
Απεργία των δημοσίων υπαλλήλων, που μας φέρνει στην εποχή προ μνημονίων...
Σήμερα έχουμε την 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ, η οποία, παρά το γεγονός ότι από την 1η Ιανουαρίου, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι πήραν σημαντικές αυξήσεις, έστω και μετά από 14 χρόνια στασιμότητας, εντούτοις, φαίνεται ότι κινείται σε ένα παράλληλο σύμπαν, χωρίς να έχει αντιληφθεί τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος.
Οι σημαντικές αυξήσεις που δόθηκαν φέτος, δεν καθιστούν τους δημοσίους υπαλλήλους... πλούσιους, αλλά οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι και οι συμμετέχοντες στην απεργία, παίρνουν κάτω από τη... βάση. Υπολείπονται σε ευαισθησία έναντι της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία τους εξασφαλίζει "βρέξει χιονίσει" τον άρτον τον επιούσιο. Συνεπώς, θα περίμενε κάποιος από την ΑΔΕΔΥ, ακόμη και αυτήν την... τυπική 24ωρη απεργία για να δικαιολογηθεί η "δουλειά" των συνδικαλιστών, να χαρακτηρίζεται από ένα άλλο περιεχόμενο.
Θα περιμέναμε από τους κυρίους και τις κυρίες που εκπροσωπούν τους δημοσίους υπαλλήλους να είναι ταπεινοί απέναντι στους εργοδότες τους, δηλαδή τον φορολογούμενο πολίτη του ιδιωτικού τομέα. Θα περιμέναμε να βγουν μπροστά κατά της διαφθοράς και να ζητούν από την κυβέρνηση πιο σκληρούς νόμους για την καταδίκη των "λαδιάρηδων" υπαλλήλων. Θα περιμέναμε να ζητήσουν περισσότερη και πιο αποδοτική δουλειά, απαιτώντας σε αυτήν την περίπτωση καλύτερες αμοιβές και όχι να ζητούν από τους Έλληνες πολίτες να πληρώνονται το ίδιο οι εργατικοί και οι τεμπέληδες. Θα έπρεπε να σηκώσουν πρώτοι οι κύριοι συνδικαλιστές τω λάβαρο των μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα και να επιζητούν την αξιολόγηση. Να μη λειτουργούν σαν ένα απείθαρχο σύνολο, λες και νομίζουν ότι αυτοί είναι οι νταβατζήδες που μπορούν να επιβάλλουν τα θέλω τους και τα πιστεύω τους.
Τα αιτήματα της ΑΔΕΔΥ για νέες αυξήσεις μισθών είναι πέρα και πάνω από τις δυνατότητες της οικονομίας, αλλά και τις αντοχές των βασικών χρηματοδοτών του προϋπολογισμού, που είναι οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνηση έπραξε το χρέος της και από την αρχή του έτους έχει δώσει αυξήσεις, τις οποίες είχαν να δουν με τα... κιάλια εδώ και 14 χρόνια. Θα έπρεπε να έχουν συνείδηση και φιλότιμο για να ξέρουν ότι αυτά που ζητάνε, επί της ουσίας αποτελούν στην πράξη, την απόδειξη ότι δεν υπολογίζουν τίποτα και κανένα. Αυτοί να είναι καλά και οι άλλοι να πάνε να... πηδήξουν στο κενό! Σε όλο αυτό το σκηνικό, κολλάνε και την τραγωδία τον Τεμπών, για να πουλήσουν "ευαισθησία" απέναντι στον πραγματικό ανθρώπινο πόνο και όλα... καλά!
Μαζί με τους δημοσίους υπαλλήλους έχουμε και τους ταξιτζήδες, των οποίων τα αιτήματα πρέπει να εξετάσει με προσοχή η κυβέρνηση. Το θέμα του ΦΠΑ 13% είναι λογικό, όπως επίσης και τα ζητήματα που αφορούν την "πειρατεία" και την παράνομη ανάληψη μεταφορικού έργου από ιδιώτες, οι οποίες ξεγλιστρούν από την Εφορία. Το ζήτημα της ακρίβειας είναι θέμα που αφορά τους πάντες και συνεπώς, ο καθένας έχει δίκιο να ζητάει ό,τι του... καπνίσει. Φαίνεται όμως, ότι από τη στιγμή που μπήκαν υποχρεωτικά τα POS στην καθημερινότητα των επαγγελματιών ταξί, κάτι τους... χαλάει. Η φορολογική αντιμετώπιση των πολιτών βασίζεται στην αρχή της ισότητας. Η τήρηση ηλεκτρονικών βιβλίων είναι υποχρέωση τους. Να μάθουν να δηλώνουν τα εισοδήματα τους και φυσικά οι δαπάνες τους πρέπει να αφαιρούνται. Γι αυτό υπάρχουν τα βιβλία τήρησης εσόδων-εξόδων.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν θέματα που μπορεί να καθίσει κάποιος με την κοινή λογική και να τα συζητήσει. Να ορίσει τα όρια και τα περιθώρια. Ωστόσο, είδαμε ότι οι ταξιτζήδες κατεβαίνουν με αίτημα να μην περάσει ο νόμος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Προφανώς είναι μια κίνηση για να τύχουν της υποστήριξης άλλων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες ταυτίζονται με το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις λοιπές δυνάμεις στο συγκεκριμένο θέμα.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συντεχνίες του ιδιωτικού τομέα, είτε απεργούν σήμερα είτε εργάζονται κανονικά, πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτή η χώρα έμεινε όρθια, γιατί το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, δουλεύει χωρίς να... σκούζει. Παλεύει και υπομένει, μάχεται και θέλει να κερδίζει. Κάποιοι δεν κατάλαβαν τίποτα από τη δοκιμασία στην οποία μπήκαμε με πολύ σκληρό τρόπο από το 2010 και νομίζουν ότι βρισκόμαστε στο 2008. Ας το πάρουν καλύτερα... αλλιώς, γιατί δεν τους παίρνει!
Οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που ασχολούνται με τις παραγωγικές δραστηριότητες, αποτελούν τους στυλοβάτες της οικονομίας και τους χρηματοδότες του κοινωνικού κράτους. Και μάλιστα, έχουν κάθε δικαίωμα να κουνάνε το δάκτυλο, απέναντι σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι οι νταβατζήδες του πεζοδρομίου. Υπάρχουν κάποια όρια που ξεχωρίζουν την ευαισθησία από την αναισθησία και τη λογική από τον παραλογισμό. Όταν κάποιος τα ξεπερνάει, δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να τον στηρίξουν αυτοί που ταλαιπωρούνται και ταυτόχρονα προσφέρουν περισσότερο στη χώρα. Και όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν...
Ο καπιταλιστής Κασσελάκης, η επικίνδυνη γελοιότητα του και η επιθυμία του να γίνει Τσίπρας του 2008...
Πήγε χθες το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ στον Κασσελάκη και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζοντας ότι ήδη έχει γίνει... πρωθυπουργός μετά το συνέδριο-φαρσοκωμωδία, άρχισε να τους λέει διάφορα περίεργα που μας φέρνουν στα χρόνια προ μνημονίων.
Πιστός στη γραμμή Τσίπρα με τις ανέξοδες παροχές και τα "παχιά" λόγια, ο Κασσελάκης (χωρίς να είναι... Τσίπρας) άρχισε να εκστομίζει ό,τι πιο ανεύθυνο υπάρχει. Χάιδεψε τα αυτιά της ΑΔΕΔΥ μιλώντας για αυξήσεις 10% στους μισθούς, υποτιμώντας τη νοημοσύνη των εργαζομένων και των εργοδοτών του ιδιωτικού τομέα, μιας και τέτοιου είδους... ανωμαλίες, δεν μπορούν να υλοποιηθούν, χωρίς να επιβληθούν ισόποσοι φόροι. Μάλιστα, το πήγε και παραπέρα για να το... τερματίσει, καθώς ζήτησε επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού. Τέτοιες ανοησίες έκανε και ο Τσίπρας και πήγε κατά διαόλου.
Ο Κασσελάκης πρέπει να αναλογιστεί ποια ήταν η πορεία του Τσίπρα, ο οποίος με τα ψέματα και τις ανοησίες του έπεισε ένα μέρος του εκλογικού σώματος, ότι έχει την ικανότητα να κάνει το... κριάρι να βγάλει γάλα! Ο Stefanos... made in USA, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί τη μοναδική περίπτωση αρχηγού κόμματος που αντί να έχει δημοφιλία 30%-35%, βρίσκεται σε μονοψήφιο ποσοστό και πάει ολοένα και χειρότερα! Ούτε οι δικοί του δεν τον θέλουν! Πριν κάνει... ντα τον Τσίπρα (εννοούμε, να τον διαγράψει...), ας συζητήσει μαζί του για να μάθει τη "συνταγή" της αποτυχίας. Ο καπιταλιστής από τις ΗΠΑ, δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την Αριστερά, αλλά αυτό το κόμμα βρήκε, σε αυτό μπήκε.
Ο Κασσελάκης θέλει ένα καλό... φροντιστήριο σχετικά με το τι πρέπει να κάνει προκειμένου να αποφύγει τα μοιραία λάθη του Τσίπρα. Φαίνεται ότι είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως και με το "Τικ-Τοκ" πιστεύει ότι θα κερδίσει τις εντυπώσεις. Το αντίθετο μάλιστα. Μέρα με τη μέρα, οδηγείται στην απαξίωση και όσο βλέπει ότι δεν τον υπολογίζει και δεν τον παίρνει σοβαρά κανείς, τόσο περισσότερο επιρρεπής στην πλειοδοσία και τον λαϊκισμό γίνεται. Είναι δεδομένο ότι αποτελεί μια τραγική φιγούρα, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει. Οι Ευρωεκλογές θα τον επαναφέρουν σε ισορροπία, ώστε να μάθει να μετράει πρώτα το πραγματικό μπόι του και μετά τον ίσκιο του. Εξελίσσεται σε μεγάλο νάρκισσο, που... αυτοχρίζεται αρχηγός τουλάχιστον έως το 2027 και κάτι μας λέει ότι όσο συνεχίζει αυτήν την τακτική, τόσο πιο... δυσάρεστη θα είναι η έκπληξη που του ετοιμάζει το αντίπαλο στρατόπεδο στο κόμμα του!
Τσαμάζ και Στάσσης σηκώνουν ψηλά την Ελλάδα
Ψήφο εμπιστοσύνης για την Ελλάδα αποτελεί η τοποθέτηση στελέχους της Deutsche Teleiom, σχετικά με τη σημερινή εικόνα του ΟΤΕ και τη συμβολή του Μιχάλη Τσαμάζ σε αυτήν, ενώ την ίδια στιγμή, η συνάντηση του επικεφαλής της ΔΕΗ με τον Ρουμάνο πρωθυπουργό, δείχνει πόσο έχουν αναβαθμιστεί ο ρόλος και η θέση της Ελλάδας.
Πιο συγκεκριμένα, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Deutsche Telekom, Ντομινίκ Λιρόι, η οποία είναι υπεύθυνη για την Ευρώπη, εκθείασε τον ρόλο του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΤΕ, Μιχάλη Τσαμάζ, ο οποίος εδώ και 10 χρόνια έχει αλλάξει την εικόνα του Οργανισμού. Μίλησε με τα καλύτερα λόγια για κείνον σε δημοσιογράφους στη Βαρκελώνη, ενώ διαβεβαίωσε ότι η μητρική DT θα συνεχίσει να επενδύει στην Ελλάδα. Το πλάνο του ΟΤΕ περιλαμβάνει επενδύσεις άνω των 3 δισ. ευρώ και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την ανάπτυξη υπερσύγχρονων τηλεπικοινωνιακών υποδομών, όπως είναι τα δίκτυα οπτικών ινών μέχρι το σπίτι (FTTH), το 5G και η Τεχνητή Νοημοσύνη.
Ο κ. Τσαμάζ έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ωρίμανση τέτοιων επενδύσεων, ενώ ο διάδοχος του Κώστας Νεμπής προετοιμάστηκε από τον γερμανικό τηλεπικοινωνιακό κολοσσό για να συνεχίσει το έργο του σημερινού επικεφαλής του ΟΤΕ. Όλα τα παραπάνω δείχνουν την εμπιστοσύνη των αγορών προς την Ελλάδα, δια της παρουσίας της ισχυρής DT στον Οργανισμό. Η κυρία Λιρόι δήλωσε εντυπωσιασμένη από την πρόοδο της Ελλάδας, μετά τη δεκακετή κρίση. Για το ενδεχόμενο αλλαγής του εμπορικού σήματος, το στέλεχος του γερμανικού τηλεπικοινωνιακού κολοσσού σημείωσε ότι η COSMOTE αποτελεί "love brand" στην Ελλάδα, ενώ το εμπορικό σήμα "Τ" της DT, είναι το πολυτιμότερο τηλεπικοινωνιακό brand παγκοσμίως. Πρόσθεσε δε ότι έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια "συνδυασμού", προσδίδοντας ακόμα μεγαλύτερη δυναμική στο brand COSMOTE.
Από την άλλη πλευρά, αίσθηση προκάλεσε η επίσκεψη του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΔΕΗ, Γιώργου Στάσση, στον Ρουμάνο πρωθυπουργό Μάρτσελ Τσιολάκου, με τον οποίο συζήτησε τα επόμενα βήμα του ελληνικού ομίλου, μετά την εξαγορά της Enel Romania πέρυσι. αντί 1,25 δισ. ευρώ. Ο κ. Στάσσης υπογράμμισε στον Ρουμάνο πρωθυπουργό αλλά και σε συνέδριο στο Βουκουρέστι, ότι στόχος της ΔΕΗ είναι να γίνει ο κορυφαίος "παίκτης" στον τομέα της "καθαρής" ενέργειας και των κρίσιμων υποδομών στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, δημιουργώντας έναν ενεργειακό διάδρομο που θα προσθέσει αξία σε όλες τις χώρες.
Η Ρουμανία αποτελεί βασικό μέρος του στρατηγικού σχεδίου της ΔΕΗ, η οποία θα επενδύσει σημαντικά σε όλους τους επιχειρηματικούς τομείς τα επόμενα χρόνια, προωθώντας την ψηφιοποίηση του δικτύου και την περαιτέρω ενίσχυση του χαρτοφυλακίου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η εξαγορά της Enel Romania προσθέτει εκατομμύρια πελάτες στη ΔΕΗ, ενώ κάνει πιο "πράσινο" τον ισολογισμό της. Μάλιστα, μια ομάδα επίλεκτων στελεχών του ελληνικού ομίλου, ήδη δουλεύει στη Ρουμανία και προϊδεάζει για σπουδαία πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η παρουσία της ΔΕΗ στη Ρουμανία αναβαθμίζει τον ρόλο της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή, σε οικονομικό, εμπορικό, γεωπολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο.