Η παράνοια να καταγγέλλει κάποιος την «ιδιωτική» Hellenic Train ( η οποία ανήκει στην κρατική ιταλική εταιρεία σιδηροδρόμων) και να «αθωώνει» τον κρατικό ΟΣΕ και την ημι-κρατική ( στην ουσία αποικία του ΣΥΡΙΖΑ και του εξαφανισμένου με εντολή προέδρου Σπίρτζη) ΡΑΣ δυστυχώς για τους εμπνευστές της δυσκολεύεται εξαιρετικά να βρει ακροατήριο!
Αναμενόμενο, ακόμη και στην τελευταία εν ζωή ευρωπαϊκή σοβιετία η επικυριαρχία της σταλινικής παρανοϊκότητας βαίνει μειούμενη μετά από χρόνια απαξίας και ιδεολογικών και κυβερνητικών απογοητεύσεων, ο πουτινισμός ως κληρονόμος είναι σε καθοδική πορεία, οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαρακτηρίζονται, για την πλειοψηφία του πληθυσμού, αδιαπραγμάτευτες, όλα αυτά «ομού κι αντάμα» δεν επιτρέπουν στους ζώντες σταλινοφασίστες κάθε λογής και φυράματος να διαμορφώσουν τα διακυβεύματα και να παίξουν με το πολύτιμο για αυτούς συναίσθημα.
Στην εικόνα που όλοι αντιλαμβάνονται με μια απλή ανάγνωση ( όχι κατ΄ ανάγκη αριθμών από μετρήσεις εν θερμώ) τεράστιο ρόλο έπαιξε η σχεδόν άψογη ανταπόκριση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην αντιμετώπιση της κορυφαίας κρίσης και το πολιτικό μήνυμα που εξαρχής εξέπεμψε υπέρ των αναγκαίων αλλαγών στη λειτουργία των κρατικών εταιρειών, οι πρώτες δηλώσεις του έθεσαν τα απαραίτητα διλήμματα και δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις.
Δεν είναι καθόλου συνηθισμένο, το αντίθετο συμβαίνει, η αριστερά των δρόμων, των πλατειών, των κατασκευασμένων συναισθηματικών εκρήξεων, της εργαλειοποίησης του πόνου και της απώλειας και της υιοθέτησης κάθε θύματος (ακόμη και τροχαίων) να μην μπορεί, μια εβδομάδα και κάτι ψιλά μετά από μια τραγωδία με 57 νεκρούς, να διαμορφώσει την ατζέντα, να απειλήσει την φιλελεύθερη παράταξη και να ιδεολογικοποιήσει τους όρους του τραγικού δυστυχήματος προς όφελος της.
Οι πορείες διαμαρτυρίας που εκδηλώθηκαν στις προηγούμενες μέρες και προγραμματίζονται για τις επόμενες παρέμειναν (με βαριά καρδιά για τους επαγγελματίες του πεζοδρομίου) εκτός κομματικού ελέγχου, κανείς σοβαρός δεν διανοήθηκε να επιχειρήσει να τις υιοθετήσει, πολύ περισσότερο να τις ελέγξει, όλοι οι «Καππαδόκες» έβαλαν μπροστά τα κομματικά κατασκευάσματα των δήθεν «μαζικών φορέων» ( φοιτητικοί σύλλογοι και διάφορες άλλες πονεμένες ιστορίες) με αποτέλεσμα πολλές φορές κωμικό: σε συγκεντρώσεις κατά των κακών ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ των καλών κρατικών εταιρειών να εμφανίζονται πανό για «ελεύθερα σύνορα στον Έβρο» και « δωρεάν εκτρώσεις»… Μύλος!
Οι εκτιμήσεις πως ο χαρακτήρας και οι λεπτομέρειες του δυστυχήματος δεν ευνοούν τους επαγγελματίες της εργαλειοποίησης του ανθρώπινου πόνου αριστερούς εμμονικούς της θυματοποίησης, αντίθετα, διευκολύνουν ( μέσα στην τραγικότητα τους και στην βαθύτατη θλίψη) αστικές δυνάμεις υπέρ της κανονικότητας να εκδηλώσουν ένα δικό τους πολιτικό σχέδιο (αν υπάρχει) επιβεβαιώθηκαν.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται, κατά βάση στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, να εξακολουθεί να διατηρεί μεγάλο απόθεμα κοινωνικής εμπιστοσύνης και να έχει την ευκαιρία να διαχειριστεί τις εξελίξεις με όχημα το δικό της πολιτικό αφήγημα υπέρ του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων, στην εικόνα αυτή έχουν συμβάλλει αποφασιστικά οι μεγάλες επιτυχίες της στην αναδιαμόρφωση του κράτους σε καίριους τομείς, μέχρι σήμερα ο Μητσοτάκη αυτό το χαρτί παίζει και το παίζει με την απαραίτητη ηρεμία έως και ψυχρότητα μεγάλου επαγγελματία παίκτη.
Πίσω από τις γραμμές και τα διάφορα αριστεροσυναισθηματικά «αναθέματα» που εκτοξεύονται, περισσότερο ως αδυναμία να διαμορφώσει η αριστερά ένα πειστικό ενναλακτικό αφήγημα, μπορεί κάποιος, που διατηρεί την ψυχραιμία του, να αναγνώσει τα πράγματα με μια «τρελή» εκδοχή: την ώρα που η ίδια η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους αποποιείται την λογική « έκατσε η στραβή στη βάρδια», δηλώνει πολιτικά συμμέτοχη στο δράμα και αναλαμβάνει έμπρακτα τις ευθύνες που της αναλογούν (και δια της παραίτησης Καραμανλή), η αντιπολίτευση διαγκωνίζεται με όρους επικοινωνιακής ζούγκλας για το ποιος έχει τις λιγότερες ή καθόλου ευθύνες και «ματώνει» πολιτικά να καλύψει τις πομπές της από τότε που κυβερνούσε επικαλούμενη κάθε παπαριά που μπορεί να φανταστεί κάποιος.
Συμβαίνει και κανένας δεν μπορεί να το αρνηθεί! Η ίδια η κοινωνία με την στάση και τη συμπεριφορά της δίνει αβάντζο στον Μητσοτάκη (και στους δικούς του) να επανέλθουν στην κυβερνητική κανονικότητα και να συνεχίζουν να οδηγούν το καράβι, πρώτον επειδή εξακολουθεί να εκτιμά όσα θετικά ολοκληρώθηκαν σε προηγούμενο χρόνο και δεύτερον επειδή τις ενναλακτικές που τις παρουσιάζονται από την πεζοδρομιακή εκδοχή της κυβερνώσας αριστεράς τις κρίνει από αστείες έως επικίνδυνες.
Η εικόνα ( και με αριθμούς επιβεβαιωμένη) είναι ένας θρίαμβος (τηρουμένων των αναλογιών) για τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της φιλελεύθερης παράταξης. Συνιστά μια μεγαλειώδη παραδοχή από την ενεργή κοινωνία των πολιτών της υπεροχής του μεταρρυθμισμού απέναντι στον σοβιετικό κρατισμό και στις συνδικαλιστικές συμμορίες.
Επιβεβαιώνει μια τετραετή πορεία της χώρας προς την πολιτική και οικονομική κανονικότητα. Ουδετεροποιεί τις αντιδράσεις και ταυτόχρονα εντέλλεται προς την κυβέρνηση να ξεδιπλώσει όλο το σχέδιο της για την τεράστια αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος γρήγορα και χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος.
Η Κυβέρνηση έζησε μαζί με την ελληνική κοινωνία μια «τράκα» τεραστίων διαστάσεων, οι νεκροί δεν μαζεύονται, ούτε ξεχνιούνται εύκολα, αλλά, όσο και αν αυτό φαίνεται τρελό, έχει μπροστά της μια τεράστια ευκαιρία να καταστήσει τη χώρα ισότιμο μέλος του σκληρού πυρήνα των ευρωπαϊκών χωρών.
Με απέραντο σεβασμό στη μνήμη των νεκρών και επάρκεια αποφασιστικότητας είναι βέβαιο πως θα συναντήσει ελάχιστα εμπόδια αν αποφασίσει αυτό τον δρόμο να τραβήξει.