Με τις Ευρωεκλογές να έχουν προ πολλού κριθεί, τουλάχιστον για την πρώτη θέση και το ενδιαφέρον να μετατοπίζεται στις υπόλοιπες (έως και την πέμπτη), εξαιρετικά ενδιαφέρουσες θεωρούνται οι επικείμενες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, η τυπική έναρξη των οποίων προβλέπεται περί το τέλος Ιουνίου.
Του Χρήστου Υφαντή
Η απομάκρυνση όλων των «ορφανών του Τσίπρα» από τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν στο κόμμα και-το σημαντικότερο-στην κοινοβουλευτική ομάδα θεωρείται βέβαιη με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να έχει πάρει τις αποφάσεις του και να μην υπολογίζει και κορυφαία ονόματα.
Ο κ. Κασσελάκης και το περιβάλλον του έχουν πεισθεί πως με τη σημερινή κατάσταση στην αξιωματική αντιπολίτευση «δεν βγαίνει άκρη και πάνε στράφι οι ικανότητες του προέδρου στην επικοινωνία», με τους τολμηρότερους εξ αυτών να κατηγορούν ευθέως την «ηγεσία των τσιπρικών» ότι υπονομεύει ανοιχτά τις προοπτικές του κόμματος υπονομεύοντας την εικόνα του προέδρου, ώστε να καρπωθεί κομματικά ένα «άσχημο» εκλογικό αποτέλεσμα.
Στη λογική των «κασσελακίστας» η παρουσία στην Κουμουνδούρου και στη Βουλή προσώπων άμεσα συνδεδεμένων με την παλιά κυβερνώσα αριστερά μόνο εμπόδια φέρνει και κανένα κέρδος, στην ουσία τα στελέχη αυτά στηρίζουν ανοιχτά τη λογική «δυο κόμματα σε ένα», φρενάρουν, όσο μπορούν, την δυναμική του κ. Κασσελάκη και εμμένουν «σε παλιές και ξεθωριασμένες αντιλήψεις που δεν πείθουν κανένα στην κοινωνία των πολιτών».
«Μυρίζουν αριστερή ναφθαλίνη» είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι νεόκοποι συνεργάτες του κ. Κασσελάκη για την Όλγα και την παρέα της, σε μια απόπειρα να οδηγήσουν τα στελέχη της «αριστερής μειοψηφίας» στο περιθώριο ή ακόμη και να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν το καράβι αφού πρώτα έχουν καταστεί αποσυνάγωγοι εντός και εκτός Βουλής.
Για τους παροικούντες την Κουμουνδούρου «ο κύβος ερρίφθη» και τίποτε, ούτε καν ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να αλλάξει «τον ρουν της ιστορίας», «το διαζύγιο» του κ. Κασσελάκη από τα συντρόφια του Αλέξη είναι οριστικό, αναζητούνται μόνο η μορφή και η έκταση που θα πάρει, ου μην και τα πρόσωπα που θα αγγίξει.
Στον κατάλογο περιλαμβάνονται οι πάντες, μηδενός εξαιρουμένου, ακόμη και ο κ. Φάμελλος είναι στη λίστα, «η εικόνα του είναι αντιτουριστική με βάση όσα ο Στέφανος επιδιώκει να υλοποιήσει για ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κόμμα στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης» διαμηνύουν συνεργάτες του προέδρου.
Σε αυτό το σκηνικό η ξεκάθαρη, πλέον, «λευκή απεργία» στην οποία μετέχουν «ψυχή τε και σώματι» όλοι οι «τσιπρικοί» της Κουμουνδούρου θεωρείται από τους «ειδικούς» στην αριστερή παράδοση «η αρχή του τέλους». Για τους ίδιους το «τέλος» είναι η αποχώρηση των παλιών στελεχών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Απλώς οι «κασσελίστας» προσδοκούν ότι «οι μονόχνωτοι του ευρωκομμουνισμού θα αποχωρήσουν κατά μόνας και διακριτικά και το κόμμα δεν θα ταλανιστεί από μια δεύτερη διάσπαση, δέκα μήνες μετά την πρώτη».
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα που θυμίζει έντονα τις μέρες της αποχώρησης των Τζανακοπουλο-Χαρίτσηδων οι εναπομείναντες της συνομοταξίας των τσιπρικών εντείνουν την κινητικότητα τους και τις επαφές τους, ενώ δεν υπολείπονται σε ένταση σε μια ιδιότυπη προεκλογική εκστρατεία που έχει μοναδικό στόχο να κοντύνει όσο περισσότερο γίνεται τον Κασσελάκη και να εξαφανίσει μετεκλογικά τις «Σαλώμες» που τον περιτριγυρίζουν.
«Από δυο χωριά, χωριάτες» περιγράφει την κατάσταση παλιός αριστερός με τεράστια κομματική εμπειρία και με πανθομολογούμενη την ικανότητα να διαβλέπει τις εξελίξεις από πολύ νωρίς, χωρίς να παραλείπει να τονίζει την βεβαιότητα του για μια νέα διάσπαση, η οποία βρίσκεται προ των πυλών, σύμφωνα με τις δικές του εκτιμήσεις.
Τι απομένει; Αμέσως μετά τις εκλογές η ηγετική ομάδα υπό τον κ. Κασσελάκη να κινήσει τις διαδικασίες για μεγάλες και βαθιές αλλαγές στην ιεραρχία του κόμματος και στα πρόσωπα με στόχο να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη μέρα, η οποία δεν περιλαμβάνει τους περισσότερους από εκείνους που συνεχίζουν να ομνύουν στον «άχαστο ηγέτη» και στην κυβερνητική του θητεία.
Ο κ. Κασσελάκης έχει πειστεί πως «πρωθυπουργός δεν γίνεσαι με την Όλγα, τον Σπίρτζη και τον Ζαχαριάδη» και δεν είναι διατεθειμένος να παίξει στα ζάρια την πρωθυπουργική προοπτική του (όπως ο ίδιος την έχει αποφασίσει) «με το να ανέχεται τον κάθε πικραμένο να το λέει τι είναι αριστερό και τι δεν είναι», όπως συνεργάτες του διαμηνύουν σε κάθε τόνο.