Τη Δευτέρα το μεσημέρι ξεκινά η "εποχή Τραμπ", η οποία σηματοδοτεί μια νέα αφετηρία για τον κόσμο και προϊδεάζει για σοβαρές ανατροπές σε γεωπολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική θέτει ως βάση το γενικό ξεκαθάρισμα στη Μέση Ανατολή. Η απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων που κρατάει η Χαμάς στο πλαίσιο της πρόσφατης συμφωνίας, η πλήρης εξουδετέρωση των τελευταίων αντι-ισραηλινών θυλάκων σε Συρία και Υεμένη, η ανασυγκρότηση της Συρίας με νέους όρους, αλλά και με άγνωστο Χ τις κινήσεις της Τουρκίας, καθώς και η στάση των ΗΠΑ έναντι του Ιράν, συνθέτουν το "μενού" των βασικών... προκλήσεων για τον Τραμπ.
Από την άλλη πλευρά, αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη στάση των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας και της Ουκρανίας, με ζητούμενο τον τερματισμό του τριετούς πολέμου. Ο Τραμπ προσανατολίζεται στην επιβολή αυστηρότατων κυρώσεων στο ρωσικό πετρέλαιο, αλλά ταυτόχρονα, θα πιέσει τον Πούτιν και τον Ζελένσκι για αμοιβαίες υποχωρήσεις, ώστε να κλείσει το... deal. Ο επιχειρηματίας Τραμπ αντιλαμβάνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο την προσέγγιση επίλυσης των πολιτικών προβλημάτων και των εκκρεμοτήτων, καθώς είναι θιασώτης των άμεσων και δραστικών λύσεων, όσο και αν αυτές... πονάνε.
Σε οικονομικό επίπεδο, η επιβολή δασμών σε Ευρώπη και Κίνα, μπορεί να γυρίσει τον κόσμο... ανάποδα και το πλέον ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι εάν ο Τραμπ θα επιμείνει μέχρι τέλους ή θα κάνει υποχωρήσεις. Ιδίως στην περίπτωση της Ευρώπης, η επιβολή δασμών στα προϊόντα της, συνδέεται και με την ισχυρή πίεση για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών από τις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ. Αναμένουμε να δούμε το μέγεθος της δασμολογικής "επίθεσης" του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου, αλλά και τον τρόπο που θα επιλέξει για να... τιμωρήσει πετρελαιοπαραγωγές χώρες, όπως η Βενεζουέλα και το Ιράν. Ο Τραμπ θα βάλει σύντομα σε εφαρμογή το σχέδιο του για την ανασυγκρότηση της παραδοσιακής αμερικανικής βιομηχανίας για να ενισχύσει την παραγωγή και την εξαγωγή ενεργειακών πόρων.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε τη... Γροιλανδία και τον Παναμά, ενώ, είναι σίγουρο ότι ο Τραμπ επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις και για άλλους. Πάνω απ΄ όλα όμως, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ αποτελεί ένα ξεχωριστό case study, καθώς συνδέεται με την αμερικανική ολιγαρχία των mega-πλούσιων, όπως το αφεντικό του Χ και της Tesla, Ίλον Μασκ, ο οποίος αναλαμβάνει "Υπουργός Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας". "Κερασάκι στην τούρτα" θα αποτελέσει το "κατέβασμα" του Tik Tok, το οποίο αποτελεί κινεζικό δημιούργημα, κάτι που θα ωφελήσει τον Μασκ και τον Ζούκεμπεργκ.
Οι αγορές τηρούν στάση αναμονής κοντά στα υψηλά τους και περιμένουν να δουν τη... γλύκα των πρώτων κινήσεων Τραμπ. Σε κάθε περίπτωση, το pull over που βλέπουμε κυρίως στους αμερικανικούς χρηματιστηριακούς δείκτες, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Από την άλλη πλευρά, το ξεκαθάρισμα του τοπίου στη Γερμανία με τις εκλογές του Φεβρουαρίου, αλλά και η σχετική πολιτική ηρεμία στη Γαλλία, μπορούν να δημιουργήσουν τα απαραίτητα αντίβαρα για την Ευρώπη, ώστε να μπει γρήγορα σε συζητήσεις με τη νέα τάξη πραγμάτων στις ΗΠΑ. Το deal που επί δεκαετίες είχαν κάνει Αμερικανοί και Ευρωπαίοι φαίνεται ότι "γκριζάρει" σε πολλά επίπεδα και θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε πόσο μεγάλο θα είναι το εύρος των αλλαγών που θα επέλθει, λόγω Τραμπ, αλλά και ποιος θα είναι ο τελικός... λογαριασμός για όλους μας!
Γιατί μπορεί να... λάμψει περισσότερο το ελληνικό success story φέτος
Η διεθνής αβεβαιότητα και τα ερωτηματικά για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, αλλά και τις οικονομικές σχέσεις των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο κόσμο, προβληματίζουν την κυβέρνηση, αλλά η Ελλάδα φαίνεται ότι έχει πολλά "ατού".
Οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις για την εγχώρια οικονομία ίσως είναι πιο θετικές από κάθε άλλη φορά, ακόμη και σε σχέση με τις χώρες-σηματωρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Οι διεθνείς οίκοι στέλνουν ισχυρά σήματα για τοποθετήσεις στην Ελλάδα, ιδίως στα κρατικά ομόλογα, καθώς θεωρούνται ως μία από τις πλέον ελκυστικές επενδυτικές επιλογές. Η προοπτική περαιτέρω αναβαθμίσεων του ελληνικού αξιόχρεου, καθώς και η πτωτική πορεία των επιτοκίων, έστω και... μετ΄ εμποδίων, μετατρέπει τους παγκόσμιους χρηματοοικονομικούς κολοσσούς σε dealers των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων.
Χθες, ένας ακόμη οίκος, ο ελβετικός κολοσσός UBS, απηύθυνε σύσταση για... δυναμική τοποθέτηση στα ελληνικά ομόλογα και μάλιστα για πολλοστή φορά. Και πώς να μην βρίσκεται η Ελλάδα σε περίοπτη θέση στα πλάνα των διεθνών επενδυτικών κολοσσών, όταν δανείζεται φθηνότερα από τις περισσότερες χώρες του G-7! Στη δευτερογενή αγορά, το ελληνικό δεκαετές ομόλογο έχει χαμηλότερο επιτόκιο και καλύτερες αποδόσεις από τον αντίστοιχο τίτλο των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, του Καναδά και της Ιταλίας, ενώ δανειζόμαστε σχεδόν με το ίδιο επιτόκιο με τη Γαλλία. Μοναδικές χώρες με χαμηλότερα επιτόκια από την Ελλάδα είναι η Ιαπωνία και η Γερμανία.
Παράλληλα, στο επίκεντρο των αγοραστών βρίσκονται και οι ελληνικές μετοχές, καθώς το Χρηματιστήριο Αθηνών πορεύεται με το ισχυρό story της ένταξης στις "ώριμες" αγορές. Ο Γενικός Δείκτης κινείται σε υψηλό 14 ετών και δείχνει να "φορτώνει" με φόντο τις επικείμενες ανακοινώσεις των εισηγμένων και κυρίως των τραπεζών για τα οικονομικά μεγέθη του 2024, τα οποία αναμένεται να είναι αυξημένα.
Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν τα ακίνητα, όπου το ενδιαφέρον από το εξωτερικό εξακολουθεί να είναι ισχυρό. Φέτος, αναμένουμε αυξημένες άμεσες ξένες επενδύσεις σε πολλούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, ενώ τα εν εξελίξει projects στις κατασκευές, μόνο... ασυγκίνητους δεν αφήνουν τους ξένους επενδυτές. Ταυτόχρονα, τα μηνύματα από τις προκρατήσεις της φετινής τουριστικής περιόδου είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πάμε για νέα ρεκόρ, εκτός και αν υπάρξουν μεγάλες ανατροπές.
Η περαιτέρω βελτίωση των δημοσιονομικών προοπτικών, ο χαμηλός δανεισμός, η πρόωρη αποπληρωμή δανείων, οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, καθώς και του ΕΣΠΑ, αλλά και η διοχέτευση πόρων προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, μπορεί να οδηγήσουν σε ταχύτερη ανάπτυξη, εάν φυσικά βοηθήσει και το διεθνές περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση, το ελληνικό success story δεν έχει χάσει κάτι από τη δυναμική του, ωστόσο, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει με πιο αποφασιστικά βήματα στη θωράκιση της οικονομίας με περαιτέρω αποκρατικοποιήσεις και διαμόρφωση ενός ακόμη πιο φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
Πώς ο Μητσοτάκης... λαμβάνει το μήνυμα των Ευρωεκλογών και ποιο είναι το colpo grosso για να εγκλωβίσει την Κεντροαριστερά
Η αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας να πιάσει τον πήχυ του 32% των Ευρωεκλογών, προκάλεσε έναν κύκλο εσωστρέφειας, ο οποίος όμως, επισκιάστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Η... ανώδυνη διαγραφή Σαμαρά, ο οποίος άσκησε αυστηρή κριτική κατά τη δική του κρίση στα ελληνοτουρκικά, ήρθε σε μια συγκυρία, όπου το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας στις Ευρωεκλογές, υποχώρησε κάτω από το ποσοστό που συγκέντρωσε ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός στις εθνικές εκλογές του 2012. Ανόμοιες οι συγκρίσεις, σε διαφορετικές εποχές, χωρίς ο πρώην πρωθυπουργός να λαμβάνει υπόψιν το 41% των εθνικών εκλογών του 2023. Η κίνηση Μητσοτάκη για τη διαγραφή Σαμαρά ήταν μια επίδειξη πυγμής, ωστόσο, το κλίμα στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό.
Η ανάκαμψη του κυβερνώντος κόμματος τον Δεκέμβριο, λόγω και του πακέτου κοινωνικών παροχών έδωσε ώθηση στον Μητσοτάκη, ο οποίος έλαβε το μήνυμα των Ευρωεκλογών. Η στροφή λίγο πιο δεξιά είναι επιβεβλημένη, καθώς η ΝΔ κυριαρχεί στο μεσαίο και κεντροαριστερό χώρο, χάνοντας ωστόσο, προς τα δεξιά της. Σε σχέση με το θέμα της επιλογής του προσώπου για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Μητσοτάκης, μπορεί κατά βάθος να επιθυμούσε τον... λαλίστατο Βενιζέλο ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, λόγω της τεράστιας πολιτικής εμπειρίας του. Επιπλέον, θα ήταν ένα πρόσωπο που θα ευνοούσε τη συνεννόηση της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, ήταν κάτι παραπάνω από φανερό, ότι χρειαζόταν μια σημαντική κίνηση από τον Μητσοτάκη, η οποία θα είχε θετική απήχηση στην κοινοβουλευτική ομάδα, στο κόμμα και στη βάση.
Η επιλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας επαναφέρει τις ισορροπίες στην κεντροδεξιά. Μάλιστα, η τοποθέτηση του Νικήτα Κακλαμάνη ως αντικαταστάτη του στη θέση του Προέδρου της Βουλής, αφαιρεί κάθε... κακόβουλο επιχείρημα από τους βουλευτές που ανήκουν στον καραμανλικό και σαμαρικό κύκλο επιρροής. Η επιλογή Τασούλα όχι μόνο ενισχύει τη συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας, αλλά, νομοτελειακά θα οδηγήσει και σε μεγαλύτερη συσπείρωση της βάσης της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως ως προς το δεξιό τμήμα της.
Το κλείσιμο του εσωτερικού μετώπου στο κυβερνών κόμμα, ανοίγει τον δρόμο για την προσαρμογή της στρατηγικής και τακτικής Μητσοτάκη, απέναντι στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται το ΠΑΣΟΚ και εν γένει η κεντροαριστερά. Ο Μητσοτάκης "τιμώρησε" τον Ανδρουλάκη με τη μη επιλογή ενός προσώπου από την κεντροαριστερά, για τη θέση του ΠτΔ. Μάλιστα, οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνουν περιθώρια για... καλαμπούρι, σε σχέση με τις επιλογές τους. Τα δύο αυτά μικρά κόμματα με βάση τους συσχετισμούς στη Βουλή, απλά... κατάφεραν να προτείνουν διαφορετικά πρόσωπα ως υποψηφίους. Ουσιαστικά, έκαναν ζημιά στον εαυτό τους...
Η επιλογή της υποψηφιότητας Γιαννίτση από το ΠΑΣΟΚ έρχεται σε λάθος στιγμή και εκπέμπει αντιφατικά μηνύματα. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, το οποίο θέλει να έχει δυνατές ρίζες στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, μάλλον επιδεικνύει χαρακτηριστικά διχασμένης προσωπικότητας, καθώς ο Τάσος Γιαννίτσης "χτυπήθηκε" από το όλον ΠΑΣΟΚ το 2001 με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, την οποία και απέσυρε ο Κώστας Σημίτης για να μην μείνει στον... αέρα η χώρα! Μιλάμε για κανονικό... vertigo από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος, ελλείψει ισχυρής επιχειρηματολογίας για τη στήριξη Γιαννίτση, έκανε τα πράγματα χειρότερα! Μίλησε για την προνοητικότητα του το 2001, επισημαίνοντας ότι "εάν η Ελλάδα έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει στον σωστό χρόνο πολύ πιθανόν να μην είχαμε ζήσει την μνημονιακή καταστροφή"! Δηλαδή, ουσιαστικά τα χώνει στο παλαιό Παπανδρεϊκό και Τσοχατζοπουλικό ΠΑΣΟΚ που μπλόκαρε τη μεταρρύθμιση Γιαννίτση! Εκεί στο ΠΑΣΟΚ, αν δεν τα βρούνε μεταξύ τους, θα βαδίζουν από... γκάφα σε γκάφα! Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι ένα πρόσωπο κύρους, όπως ο Τάσος Γιαννίτσης, θα έρθει τρίτος σε ψήφους, καθώς παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αξιωματική αντιπολίτευση, εντούτοις έχει λιγότερους βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, μετά τη διάσπαση του 2023.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του, πρότεινε ως υποψήφια τη Λούκα Κατσέλη, προτάσσοντας τις πρωτοβουλίες που είχε αναλάβει επί ΓΑΠικού ΠΑΣΟΚ για την προστασία της α΄ κατοικίας. Όμως, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε τις σχετικές διατάξεις, καθώς είχε πιο... επαναστατικές απόψεις, ενώ στη συνέχεια η Λούκα Κατσέλη έγινε το... χωνί του Αλέξη Τσίπρα! Γκάφα και από τον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν! Σε κάθε περίπτωση, η Λούκα Κατσέλη, με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς θα εκλεγεί δεύτερη.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε... μπίνγκο με την επιλογή Τασούλα! Από τη μία συσπειρώνει την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, όσο... δεν παίρνει άλλο! Από την άλλη, έβαλε το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ να... τσακώνονται γιατί ο ένας δεν υποστηρίζει τον υποψήφιο του άλλου! Μάλιστα, η εμμονή των δύο κομμάτων να μιλάνε για κομματική επιλογή Τασούλα, έρχεται σε αντιδιαστολή, με τα πεπραγμένα τους στη Βουλή, καθώς τον ψήφισαν πανηγυρικά και μάλιστα τρεις φορές για τη θέση του Προέδρου της Βουλής. Όπως ο Πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας, ένωσε τις πολιτικές δυνάμεις, έτσι και ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο. Προφανώς, η κριτική του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ πάσχει σε αυτό το επίπεδο, αν και ενδεχόμενη υπερψήφιση Τασούλα θα ήταν σημάδι αδυναμίας, καθώς θα φαινόταν ότι σύρονται από τη Νέα Δημοκρατία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι... θυμωμένος, αλλά μάλλον πάρα πολύ προβληματισμένος από τις κινήσεις Μητσοτάκη. Βλέπει ότι από τη μία η ΝΔ, στα μισά της δεύτερης θητείας της μπορεί να αυξήσει ακόμη περισσότερο τη διαφορά της από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις. Οι τελευταίες μετρήσεις δείχνουν κόπωση για το ΠΑΣΟΚ και άνοδο για τη Νέα Δημοκρατία, ενώ το χειρότερο που φοβάται ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι μια... μονομερής ενέργεια του Μητσοτάκη με τον εκλογικό νόμο.
Ο Μητσοτάκης με την επιλογή Τασούλα αποδεικνύει ξεκάθαρα την πρόθεση του να διεκδικήσει και τρίτη θητεία την άνοιξη του 2027, όταν θα γίνουν οι εκλογές. Πιστεύει ότι θα επαναπατριστούν αρκετοί απ΄ όσους έφυγαν προς δεξιά ή ακροδεξιά κόμματα, καθώς και την αποχή. Ο Μητσοτάκης βλέπει ότι με μια αλλαγή του εκλογικού νόμου, θα μπορεί ακόμη και με 35% να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Όσο δεν είχε λυθεί το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Μητσοτάκης διαβεβαίωνε ότι δεν τίθεται θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου, Όμως, τώρα, βλέπει ότι βγαίνει πολύ ενισχυμένος με την επιλογή Τασούλα και ταυτόχρονα παρακολουθεί τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μιλούν για σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, με στόχο την ενίσχυση του αντι-μητσοτακικού μετώπου και "έπαθλο" την ανατροπή του το 2027.
Ο Μητσοτάκης παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και βλέπει ότι το κεφάλαιο του μπορεί να "αβγατίσει" ακόμη περισσότερο. Παράλληλα, παρακολουθεί ότι η κόπωση του ΠΑΣΟΚ, αναγκάζει τον Ανδρουλάκη και τη στενή ομάδα του, να κάνουν λόγο για τη συγκρότηση μετώπου με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά. Όμως, τα επιτεύγματα στην οικονομία κατά τα τελευταία πεντέμισι χρόνια οφείλονται στην πολιτική σταθερότητα και στις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας.
Από την άλλη, μια κοινή κάθοδος ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς θα ενεργοποιήσει τα δεξιά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων. Αυτό σημαίνει πως πολλοί από αυτούς που πήγαν στον Βελόπουλο, τη Λατινοπούλου και τον Νατσιό, θα το ξανασκεφτούν. Επιπλέον, η ανακοίνωση των "Σπαρτιατών" για την υπερψήφιση Τασούλα, παρά τον προβοκατόρικο τρόπο με τον οποίο έγινε, ανήμερα της απόφασης για διακοπή της χρηματοδότησης τους, προβληματίζει τον μέσο δεξιό ψηφοφόρο, ο οποίος θα... ξανασκεφτεί έστω και σε περιορισμένο βαθμό, την επιστροφή του στη Νέα Δημοκρατία.
Αναμφίβολα, ουδείς μπορεί να προβλέψει σήμερα ποιες θα είναι οι συνθήκες τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2027, όταν θα διεξαχθούν οι εκλογές. Αν δεν προκύψει αυτοδυναμία, τότε θα πάμε σε επαναληπτικές μέσα στον Μάιο του ιδίου έτους. Αν και πάλι δεν προκύψει αυτοδυναμία, μάλλον θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πάμε και σε τρίτη εκλογική αναμέτρηση τον Ιούνιο, καθώς από την 1η Ιουλίου 2027, η Ελλάδα θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν ξέρουμε κατά πόσο θα είναι εύκολο για τον Ανδρουλάκη και τους λοιπούς της κεντροαριστεράς να σκεφτούν κάτι διαφορετικό από αυτό που σκέφτονται οι περισσότεροι. Δηλαδή, ότι η προεδρία αυτή δύσκολα μπορεί να ασκηθεί από κάποιο άλλο πρόσωπο, πλην του Κυριάκου Μητσοτάκη! Όσο και αν αυτό ακούγεται... βαρύ!
Όμως, για να είναι ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός της Ελλάδας, όταν η χώρα μας θα έχει την προεδρία, απαιτείται η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία θα προέλθει μόνο μέσα από μια αλλαγή του εκλογικού νόμου, με στόχο την ενίσχυση του πρώτου κόμματος. Τώρα, ο Μητσοτάκης δεν είναι μόνο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά και ελεύθερος να αποφασίσει πώς θα κάνει το colpo grosso για να καθηλώσει το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ σε χαμηλά ποσοστά, σηματοδοτώντας νέο κύκλο εσωστρέφειας και αναμπουμπούλας! Μέχρι τις εκλογές, έχουμε πολύ δρόμο και απλά μπορούμε να... απολαύσουμε τη... διαδρομή!