Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε τη συμφωνία Ισραήλ-Χαμάς για την απελευθέρωση των ομήρων που απήχθησαν πριν από 15 μήνες, αλλά και αιχμαλώτων Παλαιστινίων, κάτι που έγινε κατόπιν πρωτοβουλίας του... Τραμπ, ο οποίος είχε προειδοποιήσει ότι αν δεν βρεθεί λύση μέχρι τη Δευτέρα, τότε το πρώτο πράγμα που θα έκανε θα ήταν η πλήρης... οικοπεδοποίηση της Λωρίδας της Γάζας!
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Η εφαρμογή της συμφωνίας ξεκινάει την Κυριακή, λίγες ώρες πριν την ορκωμοσία Τραμπ το μεσημέρι της Δευτέρας 20 Ιανουαρίου και θα δοκιμαστεί στην πράξη, οπότε καλό είναι να κρατάμε αποστάσεις, μέχρι να εκπληρωθούν αμοιβαία οι προϋποθέσεις που έχουν τεθεί. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια πολύ καλή είδηση, η οποία είχε θετικό αντίκτυπο στα χρηματιστήρια και γενικά στις αγορές, μαζί με κάποιες άλλες οικονομικές και επιχειρηματικές εξελίξεις στις ΗΠΑ.
Επιπλέον, φαίνεται ότι ο... μπαμπούλας Τραμπ, λίγο πριν αναλάβει επίσημα τη θέση του, έχει στείλει τελεσίγραφα εκεί που πρέπει, ώστε, να επιλυθούν το συντομότερο δυνατό οι όποιες... εκκρεμότητες υπάρχουν. Εφόσον η συμφωνία Ισραήλ-Χαμάς επιβεβαιωθεί πλήρως στην πράξη, τότε, το επόμενο βήμα για τον Τραμπ θα είναι η αντιμετώπιση του Ιράν, που ανήκει στον "άξονα του κακού". Πιθανές... βίαιες πρωτοβουλίες της νέας αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στο θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης, θα έχουν συνέπειες, τις οποίες αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να προβλέψουμε.
Μέχρι να γίνει κάποιο... μπαμ στο Ιράν, ο Τραμπ θα "τρέξει" το θέμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για το τέλος του πολέμου, τρία χρόνια μετά την έναρξη της εισβολής του Πούτιν στη χώρα. Τα πράγματα εκεί δεν είναι και τόσο εύκολα, ενώ οι Ρώσοι θέλουν ρητή δέσμευση ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που κάθονται σε... αναμμένα κάρβουνα είναι οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι προσπαθούν να οργανωθούν έναντι του απρόβλεπτου Τραμπ, ο οποίος, όλα τα... σφάζει και όλα τα... μαχαιρώνει!
Οι Ευρωπαίοι βρίσκονται με την... πλάτη στον τοίχο, καθώς μπορεί να βρεθούν διπλά εκτεθειμένοι έναντι του Τραμπ. Από τη μία, μπορεί να ζητηθεί η συμφωνία τους σε μια συνθηκολόγηση με απώλεια εδαφών για την Ουκρανία, κάτι που ισοδυναμεί με ήττα. Από την άλλη, υπάρχει και το ενδεχόμενο μιας βαριάς οικονομικής ήττας, καθώς ο Τραμπ φαίνεται να έχει αποφασίσει την κλιμακωτή επιβολή δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται ότι επιδιώκει να πιέσει την Ευρώπη για να επιτύχει τόσο την αύξηση της συμμετοχής της στις αμυντικές δαπάνες του ΝΑΤΟ, όσο και την προώθηση ετεροβαρών εμπορικών συμφωνιών. Βέβαια, για αρκετό χρονικό διάστημα, η κατάσταση στην Ευρώπη θα είναι στον... αέρα, μέχρι να σχηματιστεί κυβέρνηση στη Γερμανία, ενώ στη Γαλλία οι εξελίξεις κινούνται επί ξυρού ακμής.
Το κλείσιμο της πληγής στη Λωρίδα της Γάζας είναι ένα θετικό βήμα για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, ανακουφίζοντας τις αγορές. Εκεί τα πράγματα δείχνουν ότι βαίνουν προς εκτόνωση. Ωστόσο, αν ο Τραμπ ανοίξει πολεμικό μέτωπο με το Ιράν, εντείνει τις πιέσεις προς την Ευρώπη να υποχωρήσει στο ζήτημα της Ουκρανίας και σε επόμενο χρόνο κηρύξει οικονομικό πόλεμο στην Κίνα και την Ευρώπη, τότε μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα ύδατα. Γενικά, η κατάσταση είναι... no bet!
Πώς ο Μητσοτάκης... ανακατεύει το πολιτικό σκηνικό με την επιλογή Τασούλα και γιατί τον ευνοεί μια μετωπική σύγκρουση με ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά
Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την ανάληψη της Προεδρίας της Δημοκρατίας από τον σημερινό Πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα, διαμορφώνει νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, καθώς αποτελεί τον καταλύτη για τον επανακαθορισμό των όρων του πολιτικού παιχνιδιού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης... θυμήθηκε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όταν πριν από 35 χρόνια, με την οριακή πλειοψηφία των 151 βουλευτών που είχε στη Βουλή, πρότεινε για τη θέση του ΠτΔ τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, απορρίπτοντας το ενδεχόμενο δεύτερης θητείας για τον Χρήστο Σαρτζετάκη, τον οποίο είχε ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ το 1985. Οι γκρίνιες για την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου μετά τη συμμετοχή της στο γλέντι για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου περί γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, ήταν καταλυτική. Ωστόσο, πέραν αυτού του σχετικά ήσσονος σημασίας γεγονότος, μείζον ζήτημα αποτελεί η αλλαγή των διεθνών συνθηκών. Το 2025 δεν είναι 2020, όταν εξελέγη η απερχόμενη ΠτΔ, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, με ευρύτερη κομματική συναίνεση.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά το γεγονός ότι εξέτασε και άλλες ισχυρές υποψηφιότητες (π.χ. Βενιζέλος), αποφάσισε να προχωρήσει σε μια κίνηση-ματ, προκειμένου να συσπειρώσει πλήρως την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Άλλωστε, η εκλογή ΠτΔ χωρίς τον κίνδυνο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, δίνει το δικαίωμα στο κόμμα που κυβερνά να λύσει πολύ εύκολα τέτοιου είδους ασκήσεις. Μάλιστα, η επιλογή Τασούλα και η τοποθέτηση του Νικήτα Κακλαμάνη στη θέση του Προέδρου της Βουλής, επιτυγχάνει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για τη Νέα Δημοκρατία. Πιο συγκεκριμένα, ικανοποιεί πλήρως το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας και σχεδόν μηδενίζει τις πιθανότητες για διασπαστικές κινήσεις από τον Αντώνη Σαμαρά.
Το "μπετονάρισμα" της συσπείρωσης του κυβερνώντος κόμματος, επιτρέπει στον Μητσοτάκη να γυρίσει το τιμόνι πιο δεξιά, καθώς αυτή τη στιγμή εκτιμάται πως ό,τι ήταν να πάρει από τον κεντρώο και κεντροαριστερό χώρο, το έχει πάρει. Άλλωστε, η επιλογή Τασούλα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια σκληρή δεξιά επιλογή, καθώς ο Μητσοτάκης μπορεί να πατήσει στην εκλογή του ως Προέδρου της Βουλής με ρεκόρ ψήφων και μάλιστα τρεις φορές.
Εξάλλου, η επιλογή Τασούλα είναι το πρώτο μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά, σε σχέση με το ποιος είναι ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Αφενός υπήρχε το θέμα του... μαζέματος της κοινοβουλευτικής ομάδας και αφετέρου, οι κατηγορηματικές δηλώσεις του αρχηγού και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ότι δεν τίθεται θέμα συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Φαίνεται ότι το "αίτημα" του ΠΑΣΟΚ... εισακούστηκε και από δω και πέρα ο Μητσοτάκης είναι πιο απελευθερωμένος για να προχωρήσει στα επόμενα βήματα, χωρίς να κρατάει συνεχώς αμυντική στάση, περιμένοντας πότε και αν θα... δεήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης να συναινέσει στη λήψη κοινών αποφάσεων.
Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να χάσει ακόμη περισσότερο στο πεδίο των εντυπώσεων αν προτείνει δικό του πρόσωπο, όταν την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά θα αθροίζουν περισσότερες ψήφους στο πρόσωπο της Λούκας Κατσέλη, η οποία προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ! Εν ολίγοις, σε όλα τα επίπεδα, ο Νίκος Ανδρουλάκης χάνει σε επίπεδο εντυπώσεων, ασχέτως εάν και ο ίδιος είναι πλέον απελευθερωμένος για να παίξει πιο... επιθετικά απέναντι στην κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει εξαντλήσει τη δυναμική του έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο με την επανεκλογή Ανδρουλάκη, ο οποίος, ήταν η λιγότερη κακή λύση, αλλά όχι η ουσιαστική λύση που μπορεί να κάνει... ζημιά στον Μητσοτάκη.
Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός μπορεί να γίνει ακόμη πιο... επιθετικός και απρόβλεπτος, προχωρώντας ενδεχομένως σε μεταγενέστερο χρόνο στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, επικαλούμενος την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας, αλλά και παγίδευσης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να είναι σχεδόν αδύνατη η συγκρότηση "προοδευτικής" πρότασης διακυβέρνησης με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Ο Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι λειτουργεί θεσμικά, αλλά επειδή έχει διαβάσει πολύ... Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν θα διστάσει να κόψει τον Γόρδιο Δεσμό, από τη στιγμή που αυτός δεν μπορεί να λυθεί! Και ο εκλογικός νόμος είναι ένα πεδίο, όπου παρά τις διαβεβαιώσεις περί μη αλλαγής του, μπορεί να γίνει το μεγάλο... μπαμ!
Η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να υπερβεί το 20% και να διαμορφώσει δυναμική κυβερνησιμότητας, επέτρεψε στον πρωθυπουργό να κάνει άνετα μια κομματική επιλογή για τη θέση του ΠτΔ. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ανέβει άλλο, ενώ η Νέα Δημοκρατία δύσκολα θα χάσει κόσμο λόγω της επιλογής Τασούλα και ευκολότερα θα μπορέσει να προσελκύσει πολλούς από αυτούς που μετακινήθηκαν πιο δεξιά. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, προφανώς ενοχλημένα για την επιλογή Τασούλα, από χθες διατυμπανίζουν ότι στόχος είναι η συγκρότηση ενός αντι-μητσοτακικού μετώπου μέσω σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά. Βέβαια, αν προσεγγίζουν τη στρατηγική του αντι-μητσοτακικού μετώπου με αριθμητικούς όρους, τότε καλό είναι να έχουν υπόψιν τους ότι το 28%-29% που πιάνουν και τα τρία κόμματα, στο τέλος, μπορεί να γίνει... 19%! Σε συνθήκες πόλωσης και υπό τον φόβο της επιστροφής του... ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, οι κεντροαριστεροί θα πάνε πιο δεξιά και ακροδεξιοί θα πάνε πιο... αριστερά!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, διαμορφώνονται ευνοϊκές προϋποθέσεις, ώστε να αντλήσει περισσότερα οφέλη από τα δεξιά, παρά από τα αριστερά. Προφανώς, προς αυτήν την κατεύθυνση θα ρίξει το βάρος, βάζοντας ενδεχομένως στο παιχνίδι και τα... βαρέα "όπλα", όπως αυτό του εκλογικού νόμου. Άλλωστε, δεν τον δεσμεύει τίποτα πλέον και μπορεί να κάνει τα πάντα, με ζητούμενο όχι να διατηρηθεί η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία, αλλά να υπάρξει πολιτική σταθερότητα με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και να μπει σε περιπέτειες η χώρα με άλλα κόμματα και σχήματα.
Ο Μητσοτάκης έχει ισχυρό αφήγημα σε αυτό το επίπεδο, καθώς όσα έχει καταφέρει η Ελλάδα κατά τα τελευταία πεντέμισι χρόνια οφείλεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση συνθηκών πολιτικής σταθερότητας. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να κάνει νέο σχεδιασμό για να κλείσει τον δρόμο σε μια κεντροαριστερά που θα αποτελεί έναν επικίνδυνο και τοξικό αχταρμά τυχοδιωκτών που τους ενδιαφέρει μόνο η εξουσία και όχι η ουσία. Η χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει από τον καμβά της συνετής, σοβαρής, συνεπούς και αποτελεσματικής διακυβέρνηση. Αυτό μέχρι στιγμής δείχνει να το εξασφαλίζει μόνο η Νέα Δημοκρατία, η οποία καλό είναι να αρχίσει να επεξεργάζεται σενάρια αλλαγής του εκλογικού συστήματος, για να μην μπλέξουμε σε περιπέτειες.