Ο πόλεμος στην Ουκρανία διαρκεί ήδη τρεις μήνες και απ’ ότι δείχνουν τα γεγονότα και οι αναλύσεις, δεν προβλέπεται να τερματιστεί και σύντομα. Η τραγική αυτή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, είναι αντικείμενο πολλών αναγνώσεων και εξαρτάται από ποια σκοπιά έχεις τοποθετηθεί, ώστε να επιλέξεις την πλέον συμφέρουσα. Γιατί στον πόλεμο πρωτίστως υπάρχει το συμφέρον και ειδικότερα, όταν πρόκειται για περιορισμένο πόλεμο με δύο εμπλεκόμενους αλλά με πολλούς τρίτους ενδιαφερόμενους.
Tης Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Η πρώτη σκοπιά, που εύλογα ο κάθε λογικός άνθρωπος αντιμετωπίζει μία εμπόλεμη κατάσταση, είναι αυτή των θυμάτων. Η ανθρώπινη ζωή αποτελεί για τη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών το υπέρτατο αγαθό, το οποίο και πρέπει να προστατεύεται με κάθε τρόπο. Οι χιλιάδες απώλειες ζωών δεν μπορεί και δεν πρέπει να δημιουργούν σε κανέναν διαφορετικό συναίσθημα από αυτό της οδύνης. Μία οδύνη, που καλούνται οι επιζήσαντες συγγενείς και φίλοι να διαχειριστούν σε πρώτο στάδιο και κατόπιν όλοι οι υπόλοιποι και η οποία θα μετακυληστεί σε επόμενες γενιές. Μία οδύνη, η οποία άμεσα θα συντροφεύεται από το μίσος, γι’ αυτούς που αναίτια την προκάλεσαν και άλλαξαν τις ζωές τόσων ανθρώπων.
Η επόμενη σκοπιά του πολέμου, είναι η έκβασή του. Εάν δε, υπάρχει ένας δυνατός και ένας πιο αδύναμος αντίπαλος, αρχικά όλα μπορεί να φαντάζουν ξεκάθαρα αλλά η αναμενόμενη πορεία των πραγμάτων αποδεικνύει, ότι η συγκεκριμένη κατάσταση αποτελεί «πεδίον δόξης λαμπρό» για κάθε τρίτο ενδιαφερόμενο. Με ποιο τρόπο; Με το καλύτερο περίβλημα που τεχνηέντως δημιουργείται. Ο δυνατός αντίπαλος είναι ο «κακός» - για πολλούς λόγους που αναπαράγονται και υπάρχει η ηθική υποχρέωση για παροχή βοήθειας στον «καλό» - για άλλους τόσους λόγους που αναπαράγονται περισσότερο. Πως καθορίζεται πλέον η έκβαση του πολέμου από τους τρίτους; Με την παροχή οπλικών συστημάτων, τα οποία θα βοηθήσουν την ηθική υποχρέωση. Η παροχή αυτή έχει επίσης πολλές παραμέτρους, όπως η δοκιμή των όπλων στην πράξη έναντι του αντιπάλου, η αύξηση της παραγωγής των κάθε τύπου όπλων, η βελτιστοποίηση των όπλων και κυρίως, το εν κρυπτώ κόστος των όπλων. Γιατί, καλή είναι η ηθική αλλά ουδείς τρίτος είναι τόσο ηθικός, ώστε να παράσχει δωρεάν προηγμένα όπλα, δεδομένου ότι το κέρδος και για την ακρίβεια το υπερκέρδος, θα προέλθει από την μαζική πώληση των όπλων αυτών σε πολλούς ενδιαφερόμενους αγοραστές τόσο υπό τον φόβο μιας πιθανής μελλοντικής εμπλοκής τους και ανάγκης για προετοιμασία όσο και για να έχουν καλές σχέσεις με τον πωλητή.
Η τελευταία σκοπιά, είναι η παράπλευρη χρήση μιας εμπόλεμης κατάστασης, ώστε να επανακτηθεί το κύρος του αντίπαλου δυνατού τρίτου εμπλεκόμενου. Είτε μέσω Οργανισμών είτε μέσω Συμμαχιών είτε μέσω διμερών σχέσεων τα πράγματα θα επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση, αυτή στην οποία ο δυνατός μιλάει και οι υπόλοιποι συμφωνούν. Εν προκειμένω, δεν νομίζω, ότι η Ευρώπη μπορεί πια να περηφανεύεται για την αυτοδυναμία της ή το αυτοδιοίκητό της ή ό,τι άλλο συναφές προσπαθούσε τόσα χρόνια. Σε μία στιγμή όλα τροποποιήθηκαν και αυτή η νέα κατάσταση, όπου τέθηκαν τα πάντα υπό τον άμεσο έλεγχο των ΗΠΑ, θα υπάρχει για πολλά χρόνια αδιατάρακτη. Κάπως έτσι, μπορούμε να κάνουμε λόγο, ότι εκ νέου ζούμε καταστάσεις της δεκαετίας του ’60, τις οποίες είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε μόνο σε κινηματογραφικές ταινίες.
Το αύριο του πολέμου στην Ουκρανία, όποτε αποφασιστεί, θα βρει τον πλανήτη μας με τελείως νέα δεδομένα. Όλα θα έχουν οριοθετηθεί από την αρχή, όλοι θα έχουν πάρει την θέση τους στη νέα διεθνή σκακιέρα και θα υπάρχουν οι δύο παίκτες που θα αποφασίζουν τις κινήσεις και θα μετακινούν αναλόγως τα πιόνια στη νέα παρτίδα. Γιατί βασικός κανόνας στο σκάκι είναι, ότι χρειάζονται πάντα δύο παίκτες. Και ο ένας παίκτης, όσο και αν προσπαθεί να κινηθεί εναντίον του άλλου παίκτη, θα το κάνει μόνο μέχρι το στάδιο της αποδυνάμωσης και όχι της εξόντωσης. Αλλιώς, δεν θα υπάρχει πια το παιχνίδι και αυτό δεν το θέλει κανένας παίκτης.