Μήπως υπάρχει για τις ταλαιπωρούμενές τους οικονομίες το «φάρμακο Μιλέι»; Με αυτό αναφέρονται στον νέο Πρόεδρο της Αργεντινής, ο οποίος ακολουθώντας μια ριζοσπαστική πολιτική ανατροπής του δημόσιου τομέα της οικονομίας, έχει κατορθώσει σχεδόν θαύματα για την οικονομία της χώρας του.
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Ο λόγος της αδιαφορίας ήταν πως οι απόψεις του δεν ήσαν αποδεκτές. Ο Μιλέι υποσχέθηκε δραματικές περικοπές του δημόσιου τομέα, ενδεχόμενη κατάργηση της κεντρικής τράπεζας, αποτροπή κάθε ιδέας νέων φόρων για κάλυψη ελλειμμάτων η άλλων αναγκών του δημοσίου και κατάργηση δημόσιών φορέων. Η κρατικιστική νοοτροπία πολλών δυτικών κυβερνήσεων θεώρησε πως όλα αυτά ήταν απίθανο να πραγματοποιηθούν. Οι περισσότεροι αναλυτές δεν έδιναν στον Μιλέι χρόνο επιβίωσης πέραν των ολίγων μηνών - ιδιαίτερα επειδή δεν είχε τον έλεγχο της Βουλής της χώρας.
Εν τούτοις, τα γεγονότα τους έχουν μέχρι στιγμής διαψεύσει. Οι ρήξεις του Προέδρου με κρίσιμα γρανάζια του κράτους έχουν στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Η κατάργηση κρατικών φορέων και οι περικοπές δημοσίων δαπανών, παρά τις αντιδράσεις των αντιπάλων κομμάτων και των συνδικάτων, μπόρεσαν να υλοποιηθούν. Μειώθηκε μεγάλο μέρος των εργαζομένων στο δημόσιο και κόπηκαν πάρα πολλές δημόσιες δαπάνες. Το εντυπωσιακό είναι πως όταν ο Μιλέι ήλθε στην εξουσία ο πληθωρισμός έτρεχε με ρυθμούς 25% τον μήνα, η χώρα είχε να αποπληρώσει το μεγαλύτερο δάνειο του ΔΝΤ στην ιστορία και το νόμισμα βρισκόταν σε πλήρη κατάρρευση.
Με την κατάργηση κάθε είδους επιδότησης, την πλήρη απελευθέρωση των τιμών στα πάντα, την απελευθέρωση των ενοικίων και την εξαφάνιση πολλών, υποτίθεται, ισχυρών και νευραλγικών Υπουργείων (δίχως βέβαια μνημόνια κ.λπ.), ο Μιλέι επέβαλε μια εντυπωσιακή θεραπεία «σοκ».
Τα αποτελέσματα, σίγουρα είναι εντυπωσιακά. Ο πληθωρισμός έπεσε κάτω από 2% τον μήνα. Πραγματικά, ο φαινόμενο πρωτοφανές για την Αργεντινή από την εποχή του Περόν και δώθε.
Ο προϋπολογισμός έκλεισε με πλεόνασμα! Οι εταιρίες βαθμολόγησης των πιστωτικών δυνατοτήτων των χωρών άρχισαν να αναβαθμίζουν την Αργεντινή (την ώρα που υποβαθμίζουν πλέον την Γαλλία!). Βέβαια δεν έχει μπορέσει να εκπληρώσει όλες του τις εξαγγελίες. Παραδείγματος χάριν, δεν κατόρθωσε ακόμη να καταργήσει το πεζός και να κάνει το δολάριο νόμισμα της χώρας.
Το πλέον εντυπωσιακό όμως είναι πως η δημοσκοπική αποδοχή του Μιλέι έχει εκτοξευθεί. Την στιγμή αυτή συναντά την αποδοχή του 52% των συμπατριωτών του! Οι επιδόσεις του Προέδρου της Αργεντινής εντυπωσιάζουν πλέον τους περισσότερους πρώην σκεπτικιστές η επικριτές του. Ενώ οι περισσότερες δυτικές χώρες αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα χρέους και οικονομικής δυστοκίας οι νεοφιλελεύθερες/Θατσερικές πολιτικές του Μιλέι αποδεικνύουν πως αν πολιτευτείς με θάρρος και τόλμη συχνά τελικά ανταμοίβεσαι.
Πιθανότατα πλέον το «φάρμακο Μιλέι» μπορεί να αποδειχθεί ευεργετικό για πολλές χώρες της Δύσης, επαναφέροντας ένα διαφορετικό παράδειγμα διακυβέρνησης. Κι' οδηγώντας στο ντουλάπι της ιστορίας τους ισχυρισμούς περί «επιστροφής του κράτους» και «τέλους του νεοφιλελευθερισμού».