«Το σύστημα δίνει τα ρέστα του για να νεκραναστήσει το ΚΙΝΑΛ. Γιατί άραγε;» αναρωτιέται στο twitter η κυρία Άννα Χατζησοφιά, της γνωστής οικογενείας με το σούσι που ακρίβυνε στο super market «και πως θα τα βγάλουμε πέρα»…
Γράφει ο Χρήστος Υφάντης
Την αναρώτηση την έπαθε παρακολουθώντας το debate των υποψηφίων προέδρων του νέου ΠΑΣΟΚ (το ΚΙΝΑΛ μας τελείωσε). Από την παρακολούθηση κατάλαβε ότι «ένα σύστημα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αναστήσει ένα νεκρό κόμμα (το ΚΙΝΑΛ)», μια «νεκρανάσταση» που συμβαίνει και εξελίσσεται σε βάρος ενός ζωντανού κόμματος που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή την διάκριση επιχειρεί η κυρία Άννα Χατζησοφιά, οι σχέσεις της οποίας με την Κουμουνδούρου είναι γνωστές, δεν τις έκρυψε ποτέ (και μαγκιά της), τις επιβεβαιώνει σε κάθε ευκαιρία αν και όχι πάντα με την ίδια επιτυχία.
Η αναφορά της σε ένα σύστημα (γενικώς και αορίστως), το οποίο, προφανώς, λειτουργεί από υπόγεια έως περίεργα και κάθε φορά στοχεύει, θετικά ή αρνητικά, κάποιο κόμμα δυσκολεύει να κατανοήσουμε αν το σύστημα είναι ένα ή περισσότερα.
Συνήθως αυτού του είδους το σύστημα είναι πάντα ένα, περιέχει διάφορα υποσυστήματα ανάλογα με τις διαφορετικές ομάδες συμφερόντων που το δομούν, η κεντρική κατεύθυνση είναι μία και οι πολιτικές στήριξης ή αποδομής ενοποιούνται στο τέλος σε μια κεντρική κατεύθυνση.
«Τώρα παίζουμε ΚΙΝΑΛ» αποφασίζει το σύστημα και ξαφνικά αρχίζει η ελληνική κοινωνία, ως σκύλος του Παβλόφ, να ασχολείται με το ΚΙΝΑΛ.
Αν έτσι είναι τα πράγματα είναι εύκολα κατανοητό πως σε περασμένες περιόδους το ίδιο σύστημα «έδωσε τα ρέστα του» υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο από ένα αριστερόστροφο απολειφάδι του 3% τον κατέστησε πρώτο κόμμα του 36% και κυβέρνηση για 4,5 χρόνια.
Τι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν «το σύστημα» (κατά την κυρία Χατζησοφιά) επένδυσε πάνω του για λόγους που το ίδιο γνωρίζει; Ένας κομματικός χαβαλές ή, κατά την αείμνηστη Μαλβίνα, «δέκα κώλοι που ψάχνουν καρέκλα».
Πως κατέληξαν «δέκα κώλοι» να κυβερνήσουν τη χώρα σχεδόν για μια πενταετία και να φτάσουν δυο και τρεις φορές σε σημείο να την ανατινάξουν; Χάρις σε ένα σύστημα που τότε (από το 2012 και μετά) «έδωσε τα ρέστα του» για να κάνει κυβέρνηση ένα αριστερό μπάχαλο και τα κατάφερε.
Ενθυμείται καλώς η κυρία Χατζησοφιά τι συνέβη στο διάστημα από το 2012 στο 2015 (Γενάρη μήνα) για να καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές και ο κ. Τσίπρας να εγκατασταθεί μετά της κυρίας Περιστέρας στο Μέγαρο Μαξίμου, ο κ. Πολάκης ομού μετά του Άρη Βελουχιώτη με τη συνοδεία λαδόκολλας με κοντοσούβλια και κοκορέτσια στο Υπουργείο Υγείας και το παρεάκι Φλαμπουράρης, Παππάς να κάνει κουμάντο στα υπόγεια του Μαξίμου.
Αυτή η μετάλλαξη μιας παρέας γραφικών και επαγγελματιών ανέργων των ταβερνείων των Εξαρχείων σε πολιτικό κόμμα και στη συνέχεια σε εθνικό asset που κατέληξε να διαχειρίζεται, σαν σε Γενική Συνέλευση ΤΕΙ Δυτικών Προαστίων, τις τύχες της χώρας είναι η σημαντικότερη επιτυχία του συστήματος, η κορυφαία απόδειξη πως το σύστημα είναι σε θέση, αν στοιχηματίσει, να επαναφέρει τη θεωρία του κηπουρού των ελέω Θεού μοναρχών της πεφωτισμένης μοναρχίας.
Δεν έχει καταγραφεί στην πολιτική ιστορία του πλανήτη δεύτερη περίπτωση κηπουρού που ξεκίνησε από τα ρεμπετάδικα του κέντρου των Αθηνών και κατέληξε πρωθυπουργός στο Μαξίμου και να κουβαλάει μαζί του όλο αυτό το λέτσο σινάφι των άεργων, ιδεοληπτικών και εμμονικών του νεοκομμουνισμού που «θα άλλαζε την Ευρώπη» και θα έκανε τις αγορές να χορεύουν στο ρυθμό που το ίδιο θα βαράει.
Είναι το σύστημα που «αγάπησε» τον νεανικό ενθουσιασμό του πονηρού πολιτευτή από το Πολυκλαδικό Αμπελοκήπων, τον έβαλε με τα τσαρούχια και τα αμπέχωνα στα σαλόνια, πήρε από αυτόν ό,τι ήθελε (Πρέσπες κ.λ.π.) και στη συνέχεια του τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια και τον έστειλε πάλι στην αφάνεια.
Αν σε αυτό το σύστημα αναφέρεται η κυρία Χατζησοφιά κακό του κεφαλιού της, οι εξελίξεις δεν προοιωνίζονται καθόλου ευοίωνες, προφανώς το σύστημα πήρε αποφάσεις κι αυτές το οδηγούν στο νέο ΠΑΣΟΚ, ας ετοιμάζεται η κυρία Άννα για εξαιρετικά χαμηλές πτήσεις του αγαπημένου της πολιτικού χώρου στο επόμενο διάστημα.
Αν, άλλο σύστημα έχει κατά νου, τότε πολύ κακώς καταγγέλλει εκείνο που δίνει τα ρέστα του για να νεκραναστήσει το ΚΙΝΑΛ, σύστημα είναι κι αυτό, τη δουλειά του κάνει και δουλειά με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται.
Επιμύθιο: Αν το σύστημα της κυρίας Χατζησοφιά δίνει ρέστα και καταλήγει ένα debate υποψηφίων προέδρων με τηλεθέαση 8% και από αυτούς το 90% πάνω από 60 ετών άστα να πάνε.
Ούτε για χαβαλέ δεν είναι ένα τέτοιο σύστημα, πόσο μάλλον για να πετύχει μια νεκρανάσταση ενός πολιτικού φορέα.
Πάντως, η πιθανότητα να εξελίσσεται μια κίνηση προς τα εμπρός μιας κοινωνίας που έχει αποφασίσει να αλλάξει πίστα και να καταργήσει παλιές ισορροπίες προς όφελος νέων, περισσότερων πραγματιστικών, άρα ωφέλιμων ούτε περνάει από το μυαλό της.